Cikël poetik nga Isuf B. Bajrami

Isuf B. Bajrami u lind më 08.06.1963 në fshatin Velekincë,  komuna e Gjilanit. Shkollën fillore tri vite i kreu në vendlindje dhe në gjilan, të mesmen në Gjilan,kurse studimet  në Universitetin e Prishtinës.Në Qendrën Rajonale për Studime Politike dhe Diplomatike pranë  Akademisë Diplomatike të Shqipërisë, më 2006 e mbaroi dhe e mbrojti temën “Epiri dhe përkatësia etnike e epirotëve”.

Pos prozës dhe poezisë, të cilin e do shumë dhe e kurorëzon me suksese, një përkushtim  jashtëzakonisht të madh ndaj atdheut  dhe ndaj vlerave materiale dhe shpirtërore të tij, e ka  kultivuar me aktivitetin e tijë në Lëvizjen Kombëtare ,Frontin e Rrezistencës dhe  Njisitet Guerile  të UÇK-së, Ministrinë e Rendit,TMK.

 Veprat letrare:

1.”Fushë e Timërive”- Poezi,1995

2.”Eklipsi” – Poezi,1997

3.”Një ditë më shumë në jetë,një ditë më afër vdekjes” – Prozë.1997

Prej librit të parë “Fushë e Trimërive”,deri në librin e dytë “Eklipsi”,autori ka shënuar mbresat e veta,në kohën e kryer të kaluar,që lypset të rizgjidhet Sot!

Mirëpo,rëndon dilema – kujtë t’i flitet?!

Sot,njerëzit, i aplaudojnë eklipsit – figurë qendrore në këtë përmbledhje.Për më tepër,ai që nuk i aplaudon,bie në sy dhe anatemohet.

Është kjo,edhe një ikje e re mitike,në Ditë të Sotme!Por,Zot ruana,kaloftë edhe kjo kohë,siç kaluan gjithë të tjerat.

Eklipsi,moto dhe figurë qendrore e kësaj përmbledhjeje na flet për njeriun,Prometeun e sotëm dhe për dilemat e pasprovuara,kurrë më parë.Se fundja,koha tjetër do të vijë dhe do të flasë vetë,sërish – siç ka folur herë pas here.Me këtë rast,sakrificat individuale e kolektive të grupeve kanë ndritur kohëpaskohe në Natën e Popujve në robëri.Po,pasi,megjithatë – miliarda yje në qiell rrinë të ftohtë e s’luajnë vendit,e një Yll-Diell i vetëm,biri i Zotit,natën e bënë ditë,biri i Zotit ardhtë edhe ndër ne.Me të do të vijë paqja,koha e re dhe Njeriu i Ri.

E ardhmja është – burim i forcës krijuese. Kjo është porosia gjenerale e autorit.

Me veprat e deritashme, Isuf B.Bajrami, ka krijuar një individualitet në krijimtari me stilin e tij origjinal që e përdor. Është përfshirë në “Leksikonin  e shkrimtarëve shqiptarë 1501 – 2004''  të Hasan Hasanit, si dhe në panoramën e krijuesve letrarë të Kosovës Juglindore “Psherëtimë për tokën” të Hysen Këqikut. Isuf B.Bajrami jeton dhe vepron në Gjilan.

FUSHË E TRIMËRIVE

Këtu është fronti i luftës
Kosova gjëmon nga plumbat
Ushtarët e rinj ku janë
A s’e ndiejnë, veten, burra.

Në vijën e zjarrit si në llogore
Një nga një, t’rreshtohemi
Kosovën ta bëjmë lule
Se kështu e donë trolli.

Në ballë vija e luftës
Në ballë shqetësimi i të gjithëve
Kurë dhe një plumb nuk bie
Brenda vetullave të tyre.

Ushton dhe gjëmon sot trolli
N’mes t’dallgëve të breshërive
Si një djep i madh - më duket
Fushë e Trimërive.

SHOKËT E MI

Për dëshmorët, nis e shkruaj
Me mallë të largët, me mallë të ri
Si dy pëllumba me krahë të shkruar
Ulen mbi vargje shokët e mi.

Dhe vargjet keq më ngatërrohen
E humb mes tyre s’di se si
Po ja, nisen luftërat
Në udhë të gjata përsëri.

Për vëllezërit dëshmorë,nis e shkruaj
Me mallë të largët, me mallë të ri
Disa yje ndizen nëpër vargje
Ca të tjerë lindin përsëri.

Dhe shoh vogëlushët dritëndezur
Me fytyrë të buzëqeshur
Ushtarë të Kosovës janë
Kësaj nate, them me veten.

USHTARIT

Të bëhesh dhe
kur je mish.

Të bëhesh gur
kur je kockë.

Të bëhesh bar dhe gjethe
kur je lis.

Të bëhesh lule
kur je frymë e ngrohtë.

Të bëhesh, zemër toke
kur s’je tokë!

KOHËN SI TA MASIM

Dikush tha:
jeta s’matet
me sekonda
me minuta
me orë.

Jeta matet;
me vite
me shekuj
me jetë.

Po ne,
ushtarët e kësaj toke
që jetën ta kemi jetë,
së pari me sekonda
me minuta
me jetë e masim,
për ndryshe, kurrë s’do të jetojmë.

NË GJOKSIN E USHTARIT

Vera e thatë s’e gërryen nga djersët
Dimri i ashpër s’e mposhtë me ngricat
Vjeshta s’ia rëndon pallton nga shiu
Pranvera nuk ia zbehë ngjyrat.

Në gjoksin e ushtarit thyhen të gjitha
Stinët ngrohin dhe ftohin njëlloj
Se zemra e ushtarit,një me të Atdheut
Bëhet: kur bie në pozicion.

PUTHMANI BALLIN

Puthmani ballin,
të ngrohtë e kam, si vet koha.

Shikomëni sytë,
të mprehtë i kam, si tyta e pushkës.

Prekmani zemrën.
të prushtë e kam, si zjarri i kësaj toke.

Dhe balli dhe sytë dhe zemra
për ty –Liri!

KUR NGRITET FLAMURI

Gjaku ngritët lart
Para nesh të rënët,
Retë bëhen shkëmb
Trëndafilat këngë.

Fusha bëhet mal
Mali nuk lëviz
Trupat tanë - shtizë!

Lulet bëhen pemë
Balta bëhet gur,
Kështjellë bëhet guri
Kur ngritët - Flamuri!

“FUSHË E TRIMËRIVE”,
 (POEZI) GJILAN, 1995