Kulturë
Sabit Rrustemi: E paprekshmja pikon në mua (Cikël poezish)
E enjte, 05.03.2009, 07:34 PM
ORA E LUMTURIMIT
Sabit Rrustemi
Hyjnesha ime e dashur
Nuk kam fjalë
Njëmend nuk kam
Për ta përshkruar këtë çast
Atë që ndjej për ty
Qoftë dashuri
Qoftë dhembje
Dashuri e dhembje bashkë
Dhe së fundi vetëm dashuri.
E di tashmë
Jam i sigurt në dashurinë tënde
Dhe kjo do më mbajë në jetë
Kudo që jam
Kahdo që shkoj
Ti je e tëra me mua edhe kur më je larg
Oh ti kurrë nuk je larg
Ti brenda meje je e tëra
Qe tek ndjej pulsin e zemrës sate
Afshet e shpirtit tënd
Të buzëve të tua
Të fjalëve që si puhiza
Më përshkojnë
Më zgjojnë
Më flladisin
Ah si më flladisin e gudulisin
Nuk mund ta marrësh me mend
Nuk mund ta besosh
Se si e dëgjoj
Heshtjen tënde të thellë
Atë dashuri që vlon
Nuk ka rëndësi ku je ti
Me kë je a ç’ bën
Unë të ndjej
Orë e çast të përjetoj
Ashtu si di ashtu si dua
Të butë të shkriftë të ëmbël
Të fortë të egër të dashur
Dhe nuk ngopem
Nuk trembem
Nuk ndalem
Ti njëmend je hyjnore
E paprekshmja ime
Prore e dëshirueshme
Ëndërr që nuk shihet
E një jetë të tërë kërkohet
Ëndrra që nxitë
E largohet
E sërish kthehet
Mes grilash
Nën ata qerpikë
Jeta ime e virgjër je ti
Dashuri që nuk preket as pjestohet
Nuk shmanget e as harrohet
Përderisa jam unë
Përderisa je ti
E kam pritur kete orë të lumturimit
Një gjysmeshekull
Kam jetuar
Për ta dëgjuar magjinë e buzëve tua
Si buron e rrjedh kah unë
Ai valëzim i drithëruar
Të dua
(15 fror 2009)
LULEDASHURIA
Trokitja e dashurisë
Na zuri
Në kohë e në pakohë
Në ç'gjendje e pa gjendje
Të ndrydhur a të çliruar momentesh
Sado e vonë
Mbeti Trokitja
Që i dha aromën e munguar
Jetës sime
Nuk arrita të të ruaj nga Vetja Ime
As Veten Time nga Ty
Aq sa munda u perpoqa
Herë ia dola falë Teje
Herë rashë në provim
I nxitur nga Ty
Portat e zemrave
U hapën vetvetiu
Me Luledashuri
Në këtë jetë të mbetur
Pa të trazuar më shumë
Pa të dashur më pak
Secilën herë
Ashtu si të kam ndjerë
Ashtu si më ke dëshiruar
Ishe dhe mbete luledashuri
Për shpirtin tim
(27 kallnor 2009)
ZBEHEN FJALËT
Kundrejt një Premtimi
Që ishte dhe Yti
Që u bë dhe i Imi
Zbehen fjalët
Kjo dashuri
S’njeh tundje
Lëkundje
Përjetë do mbes
Peng i saj
Duke e pritur çdo
Ditë e natë
Atë trokitje
Atë aromë luleje
Edhe kur vonon
Eh si ka vonuar
Të tërin
Më ka marrë
Ajo trokitje
Ajo lulenuse
(28 Kallnor 2009)
DËGJOJE KËTË MUZIKË LIRIE
Në Ditën e Festës
Nuk dua të flas
Do të heshtë e do të heshtë
Aq thellë do të heshtë
Për t'i dëgjuar ata që ranë
AtDheu IM
Do ta tumir heshtjen time
Për t'ma risjellur zërin e tyre
Dhe zërin e Hyjneshës sime
Që s'e kam pranë
Të falem përjetësisht
AtDheu IM
Në Ditën Tonë të Shenjtë
Dëgjoje këtë muzikë lirie
Hyjnesha ime
Këtë zë të ëmbël nga gjaku i tyre
Nga një trëndafil të kuq
Të kuq e të kaltër
T'jua t'jua mbjellim nëpër Zemra
Le të rrahin papushueshëm
Orët e AtDheut
Me aromën që sollën
(16.II.2009)
POST FESTUM NJË PËRJETIMI
Ndihesha i zbrazur
I munguar
Ndihesha
Krejt i vetëm
Në heshtjen time
Të thellë
Përderisa nuk u shfaqe Ti
Atëherë
Tek atëherë
Njoha trokitjen tënde
Të ecurën
Të prekurën
Njoha dhe buzëvalat e përndezura
Faqet e ndritshme prej hëne
Të kuqërremta prej molle
Njoha krejtë atë
Që rridhte e vinte nga Ty
Dashuria ime
Sa më ke munguar
Oh
Si më ke rizgjuar
Më ke bërë për vete
Më ke hyjnuar
Brenda yllësisë sate
Asaj bote të mrekullueshme
Me trëndafil e zemër
Qe jetës sime i dha kuptim
I dha emër
Me ty pastaj dola
Eca
Shetita
Nëpër krejt Ditën e Madhe
Të barta e s'të lëshova prej dore
Sa të mbajta në prehër
Në gjoks
Mbi trupin tim të ndezur
Mes përmes kesaj boteje të rilindur
Në mua
Të qulla
Me shiun e vakët të puthjeve
Të thava
Me zjarrin e afsheve
Pranë oxhakut të zemrës
T’i shprusha me mija herë flokët
Qafën
Krahët
Dhe mollët
T'i dridha lehtas
T'i perkedhela
Me maja gishtërinjsh
E maje gjuhe
Më pas nuk u përmbajta
Të shkunda
Sa munda
Nga fundi i rrënjëve
Tek majat e pipthave
Të tunda
Derisa u shkokëlove
U shtrydhe e tëra në mua
U mbolle
E rrënjë të reja lëshove
Dhe lule
Dhe fruta
Dhe
Krejt shijen e botës sate mjaltore
Ma dhurove
Veten time e përpive
Me vete e more
E sakaq
Një perde të kaltër
Sysh ma lëshove
Derisa u fshehe
Në një yllësi të re
Brenda qerpikëve të mi
Me ftove sërish për një dashuri
Kur të vijë tjetër ditë
Tjetër festë në atë planetë
Që e gjetëm
Pas mijëra vjet ecjesh
E dashurish
Hyjnesha ime
Hyjnesha ime
Ti që orë e çast
Shprush e kënaq
Veten tënde
Veten time
(18 Shkurt, 2009)
ËDRRA QË NUK PO E SHOH
Ajo ëndrra që nuk po e shoh
Dashuria ime e Jetës është
Vetëm po e ndjej
Po e dëshiroj
Orë e çast
Po e jetoj
E po bindem
Tek tash
Se paskam jetuar
Nëpër dashuri të shpifura
Dashuria me ty
është ajo që e kam kërkuar
Duke e dëshiruar nga larg
Të falem përjetë
Që ma hape portën
Që më bëre konak
Në shpirtin tënd
Më mbylle përjetësisht
Tek ajo strehë
Nën ata qerpikë
Hyjnesha Ime
E vetmja dritë
Në universin e dashurisë sime
(18 fror 2009)
Nën qerpikun tënd
Nata m’i merr sytë
E nuk të shoh
Nëpër detin e përgjumur
Lëshoj rrjetën
E gjurmoj, gjurmoj
Fundit të tij
Kërkoj
Mes mornicash ankthesh
Pritjesh
E as një ëndërr
Për ty nuk gjej
Rrjeta ngelë e zbaruz
Në mol
Tek hap sytë nga trandjet
Nga yshtjet
Nga gjakimi
Nuk të nxë
Mësa ëndrrën
Të të puthë
Të të shtrëngoj
Tërë natën e lume
Në gji të të mbaj
E të kënaqem njëherë
Sall me ty
Ëndrrat e paftuara i shporr
Tek sa hap sytë
Shkundem
Si një shpend i qullur
E të shoh të tërën
Brenda qenies sime
Të shoh e s’të prekë
Të lë ashtu të qetë
Si një natyrë që hapet
Përngadalë
E ma falë më të bukurin imazh
Mos jeto për një ëndërr
Detit të përgjumtë
Mos u mashtro
Më shpërgjumin buzët tua
Puhitë prej mëngjesi
Shihe botën time brenda teje
Se si po shtrihet
Si po të mbulon të tërin
Njejtë si bota jote në mua
Kemi thurrë një botë të plotë
Prej dashurie
Një det të paparë ndjenjash
Përtej ëndrrave
Dashuiria ime
Ëndrra reale jam unë
Je ti
Edhe kur s’më merr
E nuk të kam në gji
Të ndjej
Si pulsin e kësaj zemreje
Që s’ndalet
Të shijoj tërë ditën e lume
Aq shumë
Sa kam frigë të të harxhoj
Para kohe
E
Fshihem në çast
Prapa një reje të bardhë
A të murrmë
Yllësisë sime të zjarrtë
Përzjarrem në ty
E kënaqemi që të dy
Shkrihem nga larg
Universit të pafund
E pikoj brenda teje
Për ta njomë atë rrënjë shprese
Atë dashuri të paimagjinueshme
Që krijon e ruan brenda vetes
Një botë të tërë
S’ndalem
E s’ çmallem
Oh si përmallem
Jeta ime e rilindur
As një ditë nuk hapet
As mbyllet
Pa lutjen time nën çerpikun tënd
Për bekimin e kësaj dashurie
Hyjnesha ime
(5 Mars 2009)