Riza Lahi në antologjinë ''Tempratura e fjalëve''

Riza Lahi

BIOBIBLIOGRAFI

Riza Lahi, ka lindur në qytetin e Shkodrës më 16.10.1950. Ka mbaruar shkollën ushtarake për pilot, profesion që e ka ushtruar deri në vitin 2000. Është larguar nga ushtria në vitin 2002, me gradën nënkolonel, ndërsa punonte gazatar. Ka punuar disa kohë me organizmat ndërkombëtare brënda vendit. Ushtron prej kohësh gazetarinë dhe është autor i 23 veprave origjinale apo të përkthyera nga anglishtja, mes të cilave:   “Ylli që sheh mbi sheshin “Skënderbej”, “Ledia në një natë me hënë”, “Kosova, e fejuara ime”,”Drenica, qeleshja kosovare”, “Golgota shqiptare” (vepër e autorit gjerman me prejardhje hebraike, L. Freundlich), ”Ikja masive” (H. P. Rullman), “Ëngjëlli i Mostarit” dhe “Nuk ka ëngjëj në këtë botë” (S. Bejkër), “Nën hënën e Ulqinit”, “Trëndafilat” “Fluturoi qielli nga cepi i velit tim” (F. Forukhazd), “Poezi të përzgjedhura nga vendet anglishtfolëse” (Botuar edhe në Maqedoni), “Natën i pëshpërita një ylli” (Xh. Rumi), “Dinosaurët e fundit”, “Vorri i Ashikut”, etj. Është fitues i disa çmimeve letrare dhe anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Shqipërisë. Është anëtar i Shoqatës Botërore të poetëve (WPS). Banon në Tiranë.

PINII CU BUNGEVILLE
                        (Motiv din  Saranda)
 
Pe buzele apelor Ionice a venit un pin.
A ajuns din muntenia
Strecurându-se de acolo
Ca un muntean turmentat
Pentru a potoli setea apelor
?i foamea pentru un pic de alintare.
 
Pe mun?i pinii
Ca un suveran
Se m?soar? cu înal?imea, dar
Pe malul apelor st?
Strecurat ru?inos,
Sub papura ei cu fire verzi.

Pe nea?teptate
A sim?it c? o alint?m prea mult. Fuseser?
Bra?ele delicate ale
Unei bungenville în culorile
Pieilor tigreselor...
 
Pinul surâde atât de u?or, atât
Cât râd muntenii
Cu ?erpoica fermecat? de
Culorile aprinse ale ve?mintelor sale, parc?
Sunt perle din
Adâncurile m?rilor.
 
Pinul se bucur?, în timp ce
Simte c? vor
S-o ucid? cu s?ruturi,
Cu s?ruturile frumoase foc, precum sunt
Aceste petale înfocate.
 
Când ghe?urile se apropie, tineretul bungevilean
Acest pin îi aduce aminte, când fraged?
Precum o tigres? i se n?v?lea iubitului cu suflet bun,
Nesatul? de s?ruturi.
 
Amenin?? ghe?urile ?i se apropie....Iar pinul
?ine prin trup tulpine. Sunt
Tulpinele iubitei f?r? ve?minte,
F?r? alintare, f?r? deodorante,
F?r? cosmetic?, f?r? atacul
Pe care o f?cea s? r?de u?or,
Precum râd alpini?tii.

O ?ine în mâini, precum trupul mort al fetei
Care nicicând nu ?tia câ?i au fost cei care au iubito,
Încalzând cu trupul ei printre ghe?uri.

O ?ine neclintit?, nicicând pentru a o l?sa jos
Pân? când pân? la urm? s?-i reînvie tinere?ea,
Tocmai când prim?vara râzând, cu p?rul flori-flori
S? ias? din ape.

GRUAJA E DIVORCUAR
 
"U, sa të mira janë për meze këta konserva peshku"
Më tha dhe sytë e zinj panë nga gjoksi im...
...Ajo ka kohë e divorcuar në një cast shpërthimi
dhe rrogën e mjerë për fëmijën shtërngon me trishtim.
 
Atë e ka marrë malli të përgatisë meze
e t'i shtrojë si flutur për dy palë sy nëpër muzg
Një dorë leshatore të rrëkëllejë gota e ta bëjë tym duhani
ajo - vec sa të vërë gotën në buzë.
 
Ai që dikur ia shijonte mezetë
dhe  e urdhëronte si bej, dhe e rrihte pas orgjisë
kushedi c'mendon për kryengritësen sypikëlluar
që s'e vë më pakëz buzën te gota e rakisë.
 
Unë nisem me konservat për tek xhindesha ime
dhe një palë sy të zinj i flak në trotuar...
Ajo - për në folezën e rrogës së saj të mjerë
pa tym, pa meze, pa brutalitet shqiptarësh...