E merkure, 09.10.2024, 08:58 AM (GMT+1)

Kulturë

Riza Lahi në antologjinë ''Tempratura e fjalëve''

E marte, 03.03.2009, 08:34 PM


Riza Lahi
Riza Lahi
Riza Lahi (Albania)

BIOBIBLIOGRAFI

Riza Lahi, ka lindur në qytetin e Shkodrës më 16.10.1950. Ka mbaruar shkollën ushtarake për pilot, profesion që e ka ushtruar deri në vitin 2000. Është larguar nga ushtria në vitin 2002, me gradën nënkolonel, ndërsa punonte gazatar. Ka punuar disa kohë me organizmat ndërkombëtare brënda vendit. Ushtron prej kohësh gazetarinë dhe është autor i 23 veprave origjinale apo të përkthyera nga anglishtja, mes të cilave:   “Ylli që sheh mbi sheshin “Skënderbej”, “Ledia në një natë me hënë”, “Kosova, e fejuara ime”,”Drenica, qeleshja kosovare”, “Golgota shqiptare” (vepër e autorit gjerman me prejardhje hebraike, L. Freundlich), ”Ikja masive” (H. P. Rullman), “Ëngjëlli i Mostarit” dhe “Nuk ka ëngjëj në këtë botë” (S. Bejkër), “Nën hënën e Ulqinit”, “Trëndafilat” “Fluturoi qielli nga cepi i velit tim” (F. Forukhazd), “Poezi të përzgjedhura nga vendet anglishtfolëse” (Botuar edhe në Maqedoni), “Natën i pëshpërita një ylli” (Xh. Rumi), “Dinosaurët e fundit”, “Vorri i Ashikut”, etj. Është fitues i disa çmimeve letrare dhe anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Shqipërisë. Është anëtar i Shoqatës Botërore të poetëve (WPS). Banon në Tiranë.

PINII CU BUNGEVILLE
                        (Motiv din  Saranda)

 
Pe buzele apelor Ionice a venit un pin.
A ajuns din muntenia
Strecurându-se de acolo
Ca un muntean turmentat
Pentru a potoli setea apelor
?i foamea pentru un pic de alintare.
 
Pe mun?i pinii
Ca un suveran
Se m?soar? cu înal?imea, dar
Pe malul apelor st?
Strecurat ru?inos,
Sub papura ei cu fire verzi.

Pe nea?teptate
A sim?it c? o alint?m prea mult. Fuseser?
Bra?ele delicate ale
Unei bungenville în culorile
Pieilor tigreselor...
 
Pinul surâde atât de u?or, atât
Cât râd muntenii
Cu ?erpoica fermecat? de
Culorile aprinse ale ve?mintelor sale, parc?
Sunt perle din
Adâncurile m?rilor.
 
Pinul se bucur?, în timp ce
Simte c? vor
S-o ucid? cu s?ruturi,
Cu s?ruturile frumoase foc, precum sunt
Aceste petale înfocate.
 
Când ghe?urile se apropie, tineretul bungevilean
Acest pin îi aduce aminte, când fraged?
Precum o tigres? i se n?v?lea iubitului cu suflet bun,
Nesatul? de s?ruturi.
 
Amenin?? ghe?urile ?i se apropie....Iar pinul
?ine prin trup tulpine. Sunt
Tulpinele iubitei f?r? ve?minte,
F?r? alintare, f?r? deodorante,
F?r? cosmetic?, f?r? atacul
Pe care o f?cea s? r?de u?or,
Precum râd alpini?tii.

O ?ine în mâini, precum trupul mort al fetei
Care nicicând nu ?tia câ?i au fost cei care au iubito,
Încalzând cu trupul ei printre ghe?uri.

O ?ine neclintit?, nicicând pentru a o l?sa jos
Pân? când pân? la urm? s?-i reînvie tinere?ea,
Tocmai când prim?vara râzând, cu p?rul flori-flori
S? ias? din ape.

GRUAJA E DIVORCUAR
 
"U, sa të mira janë për meze këta konserva peshku"
Më tha dhe sytë e zinj panë nga gjoksi im...
...Ajo ka kohë e divorcuar në një cast shpërthimi
dhe rrogën e mjerë për fëmijën shtërngon me trishtim.
 
Atë e ka marrë malli të përgatisë meze
e t'i shtrojë si flutur për dy palë sy nëpër muzg
Një dorë leshatore të rrëkëllejë gota e ta bëjë tym duhani
ajo - vec sa të vërë gotën në buzë.
 
Ai që dikur ia shijonte mezetë
dhe  e urdhëronte si bej, dhe e rrihte pas orgjisë
kushedi c'mendon për kryengritësen sypikëlluar
që s'e vë më pakëz buzën te gota e rakisë.
 
Unë nisem me konservat për tek xhindesha ime
dhe një palë sy të zinj i flak në trotuar...
Ajo - për në folezën e rrogës së saj të mjerë
pa tym, pa meze, pa brutalitet shqiptarësh...


MËNGJES MBI DET
 
Paqe...Paqe...
I vetëm
 notoj nëpër blu
si në ajrin paskaj
Poshtë qiellit,
nën trupin tim
këta ujra
të lëmuara
si flokë vajze
 
I Çveshur nga valët
  nudo deti
si një qënie e gjallë
në gjumë
ia përkëdhel me pashë lëkurën e lëmuar
pa zhgunën e dallgëve,
pa zhurmë.
 
Askush s’më dëgjon
tek këndoj më zë,
tek qesh me zë
e filozofoj nëpër det;
askush s’pëshpërin thashetheme për mua
në këtë parajsë
të qetë.
 
Me pashët lëmoj
syprinën që flë
në këtë gjumë të qetë parajse
Vall në parajsë
kaq blu e të përgjumura
janë flokët e krehura
 të vajzave?
 
Kësaj qënieje flokëkaltër
të fshehtat ia them
të fshehtat e pathëna
askujt
Paqe  ...paqe...
Dy krahët e mi
Si krahë pulëbardhe
 në ujë.
 
Erë naftë makinash,
zhurmë paresh,
 kallashësh
kanë mbetur atje,tej, në breg;
Kupola e qiellit
- kapaku I një guacke
për bijën time
që më pret.



(Vota: 2 . Mesatare: 5/5)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora