Ndue Dedaj: Heroi Kombëtar mes karuselit dhe kioskave

HEROI KOMBËTAR MES KARUSELIT DHE KIOSKAVE

(Në Tiranë dhe në Prishtinë)

NGA NDUE DEDAJ

As që e kishte shkuar ndonjëherë ndërmend Heroi ynë Kombëtar, Gjergj Kastrioti - Skënderbeu se do të kishte këtë “fat” të habitshëm, në Tiranë të gjendej “i zvogëluar” nën hijen e karuselit të fëmijëve ngjitur me përmendorën e tij; dhe në Prishtinë, të ishte i rrethuar nga kioskat ngjyrë bari, që rrinë ngujuar aty në pritje të panairit të radhës të prodhimeve artizanale, ndërkohë që monumentet e tij trajtohen me dinjitetin e merituar në Krujë dhe në Lezhë.

Nuk ndodh askund ajo që ngjet me dy monumentet e Heroit, rrethuar në të dy sheshet qëndrore të dy kryeqyteteve nga godinat qeveritare. Udhëheqësit e sotëm përbetohen mbi flamurin e krijuesit të shtetit shqiptar të Motit të Madh, vlerat kombëtare dhe europiane të Tij, po ashtu dhe dy kryebashkiakët që përkujdesën për dy kryeqytetet, e megjithatë “tregtia” e karuselit të fëmijëve dhe e kioskave të gjëlbra ia ka dalë ta nxjerrë Skënderbeun nga logu i tij madhështor. Ndokush mund të thotë, po një lodër për argëtimin e fëmijëve është dhe s’u bë nami, fëmijët kanë përparësi, pastaj karuseli është një gjë e lëvizhme etj. Edhe për mëndimin tonë fëmijët janë të parët, ama atyre ua kanë prishur atë parkun me karusel vetëm pak qindmetra më tej këtij të sotmit, te Rruga e Elbasanit, apo, fundja, të lihej ndonjë nga ato kullat fantazmë pa u bërë, qoftë dhe ajo me imazhin e kryeheroit dhe të ngrihej aty parku i lodrave, bile të kishte nja dhjetë të tillë në të gjithë Tiranën, mundësisht pa pagesë, ama nuk është e thënë që karuseli t’i rrijë mbi krye përmendorës numër një të Shqipërisë! Janë ca vende të shenjta, ku nuk shkohet për të luajtur, as për të ngrënë qofte e përtypur fara luledielli. Ka gjasë që në ditët e sotme përmendoret e heronjve të kenë mbetur disi të vetmuara, shkon apo nuk shkon ndokush aty, në raste përvjetorësh, me ndonjë kurorë a tufë lulesh, por ky do të ishte një tjetër reflektim. Më të vërtetë i gëzohemi faktit që ka në vijimësi shtim të shtatoreve të Heroit Kombëtar, gjithandej në trojet shqiptare, te Arbëreshët, apo në parqe qytetesh europiane, amerikane etj., por nuk mjafton fotografia e ditës së përurimit të tyre, lypet kujdes i përditshëm për to.

Mirë, Kujdestarët e Qytetit, që nuk kanë kohë të merren me të tilla “vogëlsira”, pasi kanë punë të mëdha e stërmëdha, nga kullat gjigande te plehër-përpunuesit e mëdhenj, që veç plehra nuk përpunojnë, për më tepër duke zënë poshtë disa ministra, po si nuk u ndalua dhe një kamër televizive për t’ia dëftuar publikut të gjërë se ku e kemi katandisur Heroin Kombëtar në bronz!? I vijnë rrotull turistë të shumë si në Tiranë, ashtu dhe në Prishtinë dhe nuk e fotografojnë e filmojnë dot nga “barrierat” e pafajshme që i kemi vënë anash dhe para.

Ku nuk ndalojnë gazetarët tanë VIP-a të ekranit, në çdo resort turistik, sidomos këtë verë nga Gjirit i Lalëzit në Bjeshkët e Namuna, duke na treguar me imtësi gjithë mënynë e pasur të tyre, kinse po promovojnë si patriotë turizmin jo dhe aq patriotik, por kamera e tyre askund nuk është vëzhguese ndaj dukurive që e shëmtojnë mjedisin urban, turistik dhe historiko - arkeologjik. E, pra, më afër se Sheshi “Skëndebej” në Tiranë dhe Sheshi “Gjergj Kastrioti” në Prishtinë nuk është asnjë “resort” tjetër, për ta ngritur zërin për mirëmbajtje të monumenteve, për këdo që dëshiron të japë ndihmesën e tij për (krye)qytetin, qytetarët, miqtë e huaj që na vizitojnë dhe sjelljen e institucioneve ndaj veprave publike. Nuk harxhon deri aty asnjë litër naftë…