Blerim Latifi: Jusuf Gërvalla - Dhimbja për kthimin e pamundur në shtëpi

Jusuf Gërvalla: Dhimbja për kthimin e pamundur në shtëpi

Nga Blerim Latifi

Poezia “Do të kthehem nënë” e Jusuf Gërvallës ka të njëjtën fuqi të shprehjes emocionale me poezinë e famshme “Letër Nënës” të Jesninit. Vrasja e Jusuf Gërvallës nuk ishte vetëm vrasja e një aktivisti shqiptar që përpiqej për lirinë e popullit të tij, por edhe një poeti, që kishte të gjithë potencialin për t’u zhvilluar në një poet të përmasave europiane. Jesnini nuk u kthye kurrë në fshatin e tij të lindjes për t’u çmallur me nënën e tij, sepse bëri vetëvrasje në klimën depresive, në të cilën e kishte zhytur Rusinë diktatura totalitare komuniste, e nuk u kthye as Jusufi për t’u çmallur me nënën, në Dubovikun e tij, aty rrëzë Bjeshkëve të Namuna, sepse UDB-ja e Jugosllavisë komuniste e përndiqte këmba këmbës, derisa ia mori jetën. Poezia “Do të kthehem nënë” e paralajmëron fundin tragjik të poetit dhe përfundon me shpresën se e keqja nuk do të mundet të na çrrënjos nga atdheu. Kjo poezi më përkujton thelbin filozofik i cili qëndron brenda fjalës së vjetër greke “nostalgji”. Nostos algos do të thotë dhimbje për kthimin e pamundur në shtëpi.

Poezia

Do të kthehem nanë

Sa fort më mundon

Vetmia, o nanë

E votrën braktisa një ditë

N’vendlindje ështe vjeshtë

Tani është vonë

Më presin të korrat e brengat

N’mendime më ke tretur

Tani, o nanë

Për birin që të la në vetmi

Shikimi përhera kah dera përgjon

Trokitje të lehta dëshiron.

Kthehu shpejt më ke pas thënë

Se brengat më kanë molisur

Të presin shokët një varr nën bli

Porositë e babës tënd

Kaluan pranvera e vjeshta o nanë

Që kur ti e ndjell veç një kthim

Nëse vetë nuk do të mundem

Do i them birit tim

Në vendlindje le të shtrojë çdo gëzim

Të lutem jeto me shpresa o nanë

Se dikush një ditë do të trokllojë

Në atë vatër ku së pari zëri im jehoi

Andej nipat do të ngrejnë shtëpinë.