Rrustem Geci: Forca e krijimit

FORCA E KRIJIMIT - Poezi nga libri "NUSJA E ERËRAVE"

Kush po na e kthen diellin prapa

kush pa na e kthen ëndrren përmbys

pyesin mëmat, baballarët, gjyshërit

pyet gjaku i zemëruar i të rënëve

Në tëra qytet kolos të kombit tonë

Atdheu na thërret të bashkohemi

jam në kodër të të gjitha vetimave

ku koha rrjedh krejt e pafajshme

Në zemër të vetëdijes së popullit

mbizotëron bashkimi mbi ndarjen

guximi mbi frikën , krenaria mbi

ligësinë, dhe fitorja mbi të gjitha

Nuk ka një gjuhë tjetër perëndie, sa

shqipja jonë, sa gjaku i saj gjuhësor

sa dielli ynë dhe hëna shkëlqimtare

sa ( 4 ) elementet krijuese të natyrës

SOZI ME VETEN

Nëse unë s´do ta dehja veten time

me lexues që poezinë e duan me

shpirt, s´do shkruaja më vargje

vetes do t´i jepja dënim të rëndë

Tumës së Lotit, ku luaja si fëmijë

ai vend tani është i zënë me varre

aty ka disa të rënë të luftës sonë

dhe gropa ende të parregulluara

Poetët jo rrallë frikohen, jo nga

prangat, as nga luftat këtej rrotull

por nga shtirja e prijësëve tanë

dhe shndërrimi tyre n´mashtrues

Njeri, kurrë mos e rrëfe dashurinë

as trishtimin që e ke në zemër

eh, sa gjëra sot i ngjajnë erërave

që koha jonë i hedhë jashtë vetes!..

MALL DASHURIE

Gruaja që erdhi pa trokitur te unë

në shpirt ma ndezi mua një qiri

jam shija e kësaj natyre më tha

dhe flakën e ndezur më la në gji

Ndarja me atë grua që e desha

më la flakë dëshpërimi, zbrazëti

gruaja e asaj mbrëmje ishte e

veçantë, një e lindur për dashuri

Me atë grua unë e treta një natë

ta dëboja s´merrja dot vendim

vetes unë i flisnja me ngadalë

por ajo grua kishte hyrë në mua

Gruas së asaj mbrëmje buzët i

këndonin. Mishi i saj qé i butë

ajo i ngjante një ylli të argjendtë

që vetëm bio e jetës di ta krijojë!..

Rrustem Geci - Dortmund, 2016