Mendime
Dedë Preqi: Terroristat e ''paqes''
E diele, 28.12.2014, 06:07 PM
TERRORISTAT E „PAQËS“
Nga Dedë Preqi
Ekzistojnë mjaftë shembuj te shqiptarët, të cilat dëshmojnë se e keqja mund të tejkalohet, acarimi mund të zbutet, dhe njeriu mund t’i ruaj gjurmët e lirisë së tij shpirtërore, madje edhe në ato kushte tmeruese të shtypjeve psikike dhe fizike. Ne shqiptarët i përjetuam shumë luftëra, dhe mund të na kujtohet ajo e fundit, e cila edhe pas një kohe, ka lënë gjurma të pashlyera në kujtesën tonë, që përveq pasojave të shumta fatale të popullit shqiptarë, janë edhe me qindra përsona të pagjetur, që i presin me padurim familjarët e tyre, të rrëmbyer kufomat e tyre nga fashizmi serb, të cilët i fshehën në gropa masive, për ti humbur gjurmët e krimit. Mund të na kujtohet dhe vargu i njerëzve, të cilët iknin nga trojet e veta, duke e ngushëlluar njëri-tjetrin para ekzekutimëve, masakrave, dëbimëve, malltertimëve, dhunimëve dhe shumë e shumë represaljeve tjera nga ky terror. Ata njerëz të atyre vuajtjeve janë shqiptarët e sotëm, të cilët edhe në kohën e paqës, nuk ndjehën të qetë…
Ata të cilët e kanë parë filmin „Ringjallja“, të Tolstoit, mund ta kenë në mendje dhe të krahasojnë, kur një popull mbijeton pa ardhmëri, poashtu edhe te ne shqiptarët, në luftën e fundit nuk ekzistonte ndonjë fat i madh, nuk ekzistonte shansë për të arritur qëllimet tona, edhe pse luftëtarët e lirisë, nga UçK-ja, ishin mjaftë aktiv në luftën e tyre kundër armikut, por fuqia e armikut nuk matej me forcat tona, për atë duhet falenderuar fuqinë ushtarake të NATO-s, e cila ishte e zëshme dhe e fuqishme, duke e dëbuar armikun gjakatar nga këto troje, duke e ringjallur edhe njëherë jetën e popullit shqiptarë në Kosovë. Sa herë e kemi falenderuar Amerikën dhe duhet falenderuar tërë jetën, e cila me aleatët e saj ua mundësojë edhe njëherë shqiptarëve që të rimëkëmbën dhe të marrin në dorë vetëvetën, pse jo, të formojnë edhe shtetin e pavarur të Kosovës.
Zhvlerësimi i krejtësishëm i realitetit, sikur përputhët me ekzistencën provizore të atyre që e përjetuan luftën, duke shkakëtuar rrethana krejtësht tjera, që bien ndesh dhe gremisën me jetën, sepse këta njerëz shpesh harrojnë se, në vend që ti marrin këto vuajtje si teste të përjetimëve të tyre dhe përballjes së brendshme shpirtërore dhe fizike, ata veprojnë në të kundërtën, nganjëherë duke i përbuzur ato fryte të luftës dhe vetë frytin e sasj, lirinë dhe gjakun e dëshmorëve tanë. Kjo ndodh, vetëm në atë shoqëri ku mungon morali njerëzor, etik dhe human, aty ku nuk mirren parasysh ndryshimet e jetës dhe parimet e saj në jetën shoqërore, të cilat paraqesin themelet e çdo shoqërie demokratike, kjo ndodh në ato vende ku shkundet demokracia dhe jeta ekonomike e sociale e qytetarëve të vendit përmes formave të shemtuara, siq janë korrupsioni dhe krimi i organizuar, me ç’rast këtu përfiton jo vetëm klasa e korruptuar qeveritare, por përfiton edhe më shumë ana tjetër, që ai është armiku i djeshëm, duke i shfrytëzuar momentet dhe zbrazëtitë institucionale, dhe i cili ushqehet me mangësitë e tilla politike dhe ato sociale.
Me gjithë
dhunën përmanente dhe politikën antishqiptare që ndoqën e ndjekin shofenistët
serb, ata megjithatë Kosovën mundohen akoma ta mbajnë ndër këthetrat e tyre,
edhe pse Europa ua ka parafytyruar disa kushte, të cilat deri me tani fare pak
i ka respektuar
Qëllimet e këtij terrorizmi dhe të ndonjë tragjedie të mundshme, ndoshta koha do ti zbulojë dhe do të na lejojë të mësojmë, që një ditë autorët dhe kriminelët e tilë të gjykohen para drejtësisë, edhe pse do të mbetët e pa qartë dhe e detajuar se këta njerëz prej nga janë derigjuar, prej qeverisë demokratike të Serbisë, e cila ka reputacion serioz ndaj Europës, apo asaj Serbie falsifikatore, e cila predenton dhe synon të bëhët anëtare e saj në këtë mënyrë. Edhe pse dikush thotë se ky terrorizëm ka qenë i drejtuar në Katedralën Nënë Tererza dhe Ambasadën Amerikane, apo kundër ndonjë përsoni të mundshëm, por më rëndësi është të dimë se, një terrorizëm i tillë për Kosovën do të ishte një fatalatitet i shumëfisht, duke llogaritur gjitha aspektet e jetës, në rend të parë të paqës dhe stabilitetit të vendit, në keqësimin e marrëdhënieve ndëretnike, fetare dhe gjithë shoqërore .
Një gjë
është ditur se, politika serbe ndaj Kosovës, akoma ka qëllime të errëta dhe
është vështirë të arrihet caku i një
ombrelle, që e mbulon hapësirën e një stabiliteti, sepse vetë shteti dhe
qeveria serbe asnjëherë dhe as kohën e fundit, fare pak ka treguar shenja
seroize dhe pozitive në përmirësimin e marrëdhënieve serbo-shqiptare, edhe atëherë kur në Bruksel, janë zhvilluar
disa marrëveshje në mes këtyre dy vendeve, për të arritë një qëllim të
përbashkët, sidomos në aspektin e stabilitetit, sigurisë dhe marrëdhënieve
bilaterale.
Kjo filozofi e brishtë e Serbisë, që rreshtohet padyshim në shkallën e vendeve fashiste, poashtu edhe të terrorizmit, që predenton në zemër të Europës, e cila me intrigat dhelpërake disponon ambicjet e saj në riokopimin e Kosovës dhe në anën tjetër synon anëtarësimin e saj në Bashkimin Europian, është më shumë se një pëlhurë verbërimi në sytë e Europës dhe botës. Politikat e tilla nuk janë të qëndrueshme, sepse nuk e kanë alternativë parimi dhe qytetërimi, nuk kanë alternativë të një stabiliteti dhe paqeje, jo vetëm të rajonit, por as në Europë. Natyrisht, një politikë e tillë nuk do të sjellë fryte të mira, jo vetëm për shqiptarët, por as për serbët të cilët jetojnë në Kosovë, sepse me ndjesinë e fajit dhe ngarkesën terroriste, hidhen në rezervat e padëshirueshme dhe të pa rëndësishme, dhe si të tillë nuk do ti lakmonte dhe pranonte asnjë një vend i lirë dhe demokratik. Dhe mesazhi, që do të ipej në këtë rast, do të ishte deshprimisht i qartë: Botës duhet dhënë përshtypjen se Kosova është vend i paqës, tolerancës dhe i barazisë ndëretnike, përkundër atyre që predentojnë dha kanë qëllime të kundërta dhe terrorizojnë paqën në këtë vend.