Vjollca Pasku: Djalli dhe muza

DJALLI DHE MUZA

Poezi nga Vjollca Tiku Pasku

Në sheshin e litarit mbushur me njerëz,

djalli akuzoi muzën mbuluar me vello,

-Je binjakja fallco e muzës së vërtet,

ke flokë të lyer me tokë,

zë të huazuar me qiell,

dhe trupin shtrënguar me korse!

-O njerëz –u lebetit muza,

flokët e mi janë rritur

në ujin e lumenjve të virgjër të lashtësisë,

zëri im ka dridhjet e harpës së Orfeut,

trupi im ka jermin e mistershëm të dashurisë,

jam fryma që qëndron në poetët.

-Të kryqëzohet -ulëriu djalli duke ndezur turmën.

-Pse s’më  zbuloni ?-thirri muza e dëshpëruar

dhe ndërkohë kur velloja prej erës së vërtetë ra,

shkëlqejnë sytë e bukur të saj si diamante,

ku morën ndriçim gjithë ngjyrat e botës.

Teksa sheshi menjëherë u zbraz,

ngeli djalli i zi i ngrirë pa gaz.

Muza u bë flutur në shpirtin e poetëve,

dhe djalli kurrë s’mundi ta kap