Vahit Nasufi: Sami Mehmetit

Vahit Nasufi

SAMI  MEHMETIT

- Në shenjë respekti, nderimi dhe përkujtimi të përjetshëm -

 

Në anën verilindore,

Atje afër në Kërçovë,

Për rrëzë maleve kodrinore -

Shtrihet fshati im, Shitovë.

 

Nga fshati im shumë i bukur -

Ruaj n`zemër shumë kujtime!...

Aty gjithmonë isha i lumtur -

N`mesin e shoqërisë sime!

 

Por, kur bëhet fjalë për shokët,

Që duhen sa t`jenë gjallë -

Me atë që t`zbardhen flokët,

Shokët e tillë janë shumë t`rrallë!

 

I tillë ishte Sami Mehmeti -

Shoku im i vërteti,

Për të cilin ndiej shumë mallë,

Shokët si ai, janë të rrallë!

 

N`rini shoqërinë filluam -

Dyzetë vite u shoqëruam!

Kishim një dashuri shoqërore -

Më e fortë se ajo vëllazërore!

 

Meqë unë jam mërgimtarë -

Me lot n`sy gjithmonë jem ndarë!

Sa herë kthehesha për pushime -

Më priste ngrohtë me përqafime!

 

Por, më Njëzetë e një Korrik,

T`vitit Dymijë e Njëmbëdhjetë -

Mjerisht pranova lajmin tragjik:

"Sami Mehmeti ka ndërrua jetë"!

 

Këtë lajm t`zi kur e dëgjova -

Thellë n`zemër u përvëlova!,

Shpërthyen lotët prej syve t`mi!

Me zë qava porsi fëmijë!

 

M`shkoi shoku i rinisë,

Por, qe urdhër i Perëndisë!

Populli, mirë një fjalë e thotë -

Musafirë jemi n`këtë botë!

 

Ishte Pesëdhjetë e tre vjeçarë -

Ai, prej nesh kur është ndarë!

Njerzit si ai kurrë nuk vdesin -

N`zemrat tona të gjallë mbesin!

 

Qysh kur ishte adoleshent -

Dukej qartë si inteligjent!

Jepte shenja të aftësisë!

Mendjehollë dhe t`largpamsisë!

 

Ishte njeri i devotshëm,

Si punëtorë ishte i palodhshëm!

Patriot dhe atëdhetarë!

I madh ishte si humanitarë!...

 

Samiu ishte shumë bujarë,

Me kulturë dhe karakter fetarë!

Ishte gojë ëmbël dhe mikëpritës,

Zbatonte zakonet sipas traditës!

 

Burrë i fjalës dhe i besës,

Jo i rrenës por, i së vërtetës!

Ishte shumë i moralshëm,

Jo, aspak i luhatshëm!

 

Për familjen kujdesohej -

Se si buka t`iu sigurohej!

Fëmijve t`vet ua mundësonte -

Që ecili të mësonte!

 

Si kolegë, shok dhe mik -

Ndaj secilit ishte besnik!

T`vërtetën ta thoshte ndër sy -

Si një dhe një, që bëjnë dy!

 

Me profesion ishte orëtarë -

E kishte si trashigim familjarë!

Por, pak punoi n`këtë drejtim-

Si producent kishte synim!

 

Produksion muzikorë themeloi -

Me emër t`djalit: "BENI" e emëroi!

Burim projektesh muzikore -

Me këngë, valle dhe humore!...

 

Ishte artdashës i vërtetë,

Mirë aktronte edhe ai vetë!

Në shumë klipe qesharake -

Luante rolin e një plake!

 

Kultivonte këngën folklorike,

Mirë i këndonte ato polifonike,

Edhe t`zhanrit popullorë,

Kishte prirje dhe për humor!...

 

Ishte mjeshtër i çiftelisë,

Violinës dhe sharkisë!

Me këto vegla muzikore -

Na dëfrente n`rastet gazmore!

 

Samiu ishte një burrë zotëri,

Në shpirt nuk kishte xhelozi -

Adhuronte t`gjithë këngëtarët,

Nga ato treva ku jetojnë shqiptarët!

 

E kaluara mirë m`kujtohet -

Ai, nga mendja s`më largohet!

E kisha shok më t`mirë -

Bashkë kalonim kohën e lirë!

 

E ndiej vetën t`obliguar -

Një poemë për t`ia kushtuar,

Me më t`madhin përkushtim,

E ka merituar, pa dyshim!

 

Këto vargje duke i thurë -

M`rrjedhin lotët porsi gurrë!

Do t`qeshë, luajë dhe këndoj -

Por, Samiun kurrë s`e harroj!

 

***

Fol, qesh, luaj dhe këndoj,

Por, shokun më të dashur,

Kurrë nuk e harroj.