Lefter Duraj: Grija dhe Vermoshi

Grija dhe Vermoshi

Nga Lefter Duraj

Grija-Vermoshi, dy fshatra në Shqipëri,

Që andej kam dy shokë, tjeter gjë nuk di,

Mbas viteve ’80-të, punova shumë me ta,

Shkonim si vëllezër, më mirë si më s’ka.

Edhe pse shumë vite shkuar, unë persëri,

Mbaj lidhje perherë, kenaqësi me ta t’rri,

Njeri larg ka shkuar, Nju Xhersi, Amerikë,

Me Nikollen këtu jemi…, presim të na vij.

Merak e kam gjithë jeten, pa shkuar në Gri,

Në Vermoshin e Nikolles, me Zeqirin të rri,

Te të paret e tyre ,një tufë lule do çuar,

…Ah more Bacë, sa bukur që ke shkruar!

Ajo Kullë e Lushajve, do njerëz çdo verë,

Aromen e bjeshkëve, do thithur perherë,

Dhe Kulla e Bujajve, lartë në Vermosh,

Nikolla po shkon…,- ec Zeqo ta shikosh.

Seç kanë një të perbashkët, fshatrat te ne,

Si Grija dhe Vermoshi, e këtej në Kalenjë,

Nga të parët tanë, çdo gjë kemi mësuar,

Kjo tokë i rrit, lisa, ahe e pisha mbuluar.

Grija e Vermoshi, me pisha e bredha, lisa,

Ahishte, po dhe gështenja shumë atje kanë,

Kalenja plotë ullinjë, dushk ,lisa ,qarre ,

E perbashketa…, janë qindra vjeçare.

Si pemet shekullore dhe fiset tona janë,

Shekuj mbas shekuj, rritur në ato anë,

Shperndarë në botë, mendjen aty mbajnë,

N’fshatin e origjinës, ku rrënjet atje kanë.

./.

-Nga libri “Kalenjen e kam me vete”-

(Per ZSh-në, nga Tirana, 27 Gusht 2013)