Cirongu & Staka: Pikëtakim me Barcelonën

Esse

Pikëtakim me Barcelonën

Nga Agim Staka, Xhevahir Cirongu

Barcelona-Kryeqytet i madh dhe i bukur ku ndërthuren në mënyrë harmonike klasikja dhe modernia.Kjo ndërthurje i jep qytetit një vlerë të veçantë duke e bërë atë destinacion shumë të preferuar për turistët nga mbarë bota. Meritë për këtë pritje e famë të këtij qyteti ia ka dhënë Klubi i Futbollit. Barcelona me futbollin e saj virtuoz ka bërë që emir i këtij qyteti të bëhet edhe më i njohur e i famshëm në mbarë botën. Nëpërmjet ekranit të televizorit tashmë ajo ka admiruesit e saj në çdo vend të botës,por edhe në veçanti në Shqipëri, vend i cili ka admiruar gjithënjë futbollin.Jo vetëm atë, por edhe ekipet e tjera si:Brazili, Italia,Gjermania, e Spanja. Barcelona është unike.Ajo e ka ngritur nivelin e futbollit në prefeksion duke e bërë  më të pëlqyeshme nga sportdashësit në mbarë botën futbolliste.       Barça, tashmë është një Klub shumë i madh, por edhe një shembull pozitiv për rritjen cilësore të futbollit nga klubet e tjera Europiane të futbollit.Eshtë futbolli ai që lidh aq shpejt njerëzit e ta duan atë si një fëmijë, ashtu edhe një i moshuar në çdo vend të botës.Ata rastisin të përjetojnë moment të bukura,apo të vështira shpirtërore në një ndeshje futbolli nga ekipi i tyre i zemrës Barca! E veçanta e këtij admirimi është se ajo i bashkon të gjithë si një të ri apo të moshuar; një të varfër apo të pasur, një burrë apo një grua, një spanjoll apo të huaj. Të gjithë së bashku ata janë admiruesit e këtij klubi –Barçes në mbarë botën.

***

Edhe shkruesi i kësaj   esseje,dashurinë e admirimin për këtë Klub Futbolli e shpreh edhe me vepra artistike kushtuar Barçes duke pasqyruar në gjini të ndryshme të artit figurative sin ë pikturë, gëdhendje në dru, mozaik aplikacion, apo kolazh me letër adezive.Këto punime janë unike për mënyrën e punimit dhe materialin me të cilat janë punuar; për realizimin me sukses të këtyre punimeve ka ndikuar dashuria për Barçen.Vërshtirësi për realizimin e e këtyre punimeve ishin të shumta, por jo të pamundura. Artisti ka realizuar vepra unike me shije por edhe të gjithanshme të shumëllojshme.

Ishte e domosdoshme për të komunikuar me klubin Barcelona.Për të kontaktuar me klubin e madh, artisti e pa të domosdoshme të klikojë në internet faqen e Barcelonës me të cilën kishte të dhëna të shumta për klubin, historinë e saj futbollistik .Aty jepej dhe mënyra e faksit dhe nëpërmjet numrit me e-mail, Faks e numrit të telefonit të cilat ishin të shkruara aty. Artisti këto të dhëna i shkroi në një bllok. Rruga tashmë ishte e hapur.Për këtë ai bisedoi edhe me një shokun e tij Qazimin, edhe ai një admirues i skuadrës së Barçes. Problemi qëndronte se nuk dinim spanjisht për të komunikuar me klubin. Duhet gjetur një folës i mirë për t’u lidhur me klubin e futbollit të Barçes. Për këtë lëvizje nuk duhej nxituar,sepse duej ditur gjuha e huaj, spanjisht apo anglisht.Si u menduam gjetëm një përkthyes të gjuhës angleze.Ai na priti në studion e tij dhe kërkuam ndihmë për t’u lidhur me klubin.Artisti tregoi problemin përkthyesit dhe ai e mirëpriti këtë. Ai i tregoi disa foto të punimeve për Barçen.Ai i pa ato e u bind se ja vlenin e mori në këtë kohë celularin e formoi numrin e klubit. Një zë burri foli spanjisht.Përkthyesi u mundua të komunikonte por ishte e pamundur.Kështu dështoi ky komunikim i parë. Ai na sygjeroi të takonim një të njohurin e tij i cili kishte të vëllanë në Spanjë. Edhe kjo tentative dështoi.Na duhej të gjenim një njeri që të fliste Spanjishten.Nuk vonoi shumë, artist Landi na sugjeroi të kontaktonim me zotin Gjergj Vlashin, një artist i njohur në qytetin e tyre që ishte në pension pleqërie.Zoti Gjergj e fliste mirë spanjishten.Ai herë pas here shkonte në Spanjë te i biri ku qëndronte shumë kohë atje.

Për fat, atë ditë z. Gjergj  sapo ishte kthyer nga Spanja.

Çdo mëngjes ai shkonte në një lokal ngjitur pranë shtëpisë së tij e ulej e pinte kafe.Në një mëngjes, para orës 9-të, artisti e Qazimi shkuan te lokali,porositën kafe e po prisnin të vinte z. Gjergj,artisti i madh.Kur ai hyri në lokal, u prezantuam me ndrojtje sepse nuk kishim njohje personale.Ai me mirësjelljen e tij i pyeti se çfarë halli kishin duke na bërë të lirë rrugën e komunikimit. Ata i treguan problemin që kishin. Zoti Gjergj, si artist e kuptoi problemin, duke buzëqeshur na tha:’’Do u ndihmoj pa asnjë interes!’’

Mozaik punuar në dru.(Agim Staka)

Liverpool.(Agim Staka)

Piktori (artist) iu lut duke i thënë:’’Ju lutem,do të dëshiroja që më parë ti shikoni këto punime artistike për Barcen,pastaj po u bindët se ja vlen të komunikojmë me klubin.Mund të na ndihmoni!’’. Ai mori mundimin duke qënë edhe në moshë të thyer, të vinte e ti shikonte këto punime. Makinë nuk kishim për të ikur deri te shtëpia e artistit piktor.Ai mori atë mundim në mes të vapës e shkuam në këmbë deri te shtëpia e piktorit që ishte në një lagje tjetër të qytetit të Durrësit. Ishte fillim i muajit shtator. Shtëpia e artistit piktor ishte e thjeshtë.

Piktori dhe shoku i tij e falnderuan z. Gjergj për mundimin që bëri deri aty. Pastaj piktori bëri prezantimin e punimeve artistike një e mga një duke treguar konkretisht mënyrën e punimëve ,por edhe materialin me të cilin ishin punuar ato vepra arti. Ato janë të gjinive të ndryshme në dru, mozaik aplikacion, rimeso punuar me hekur të nxehtë dhe kolazh artistik, por në fund pane edhe një klip me punimet artistike për Barçen. Kur mbaroi prezantimin artisti iu drejtua zotit Gjergj duke e pyetur se ja vlen komunikimi me klubin?!

-Ju lutem ma thoni numrin e telefonit! Të komunikoj me ata-,tha Gjergj. Por shtangu atë çast, sepse s’po gjente dot bllokun e shënimeve ku ishte numri i telefonit. Po e ndjente veten ngusht. Gjergj Vlashi e kuptoi gjendjen shpirtërore të piktorit, dhe si artist i madh me buzë në gaz na tha:’’Ejani nesër te klubi,aty bisedojmë pasi të gjejmë numrin e telefonit!’’. Takohemi nesër po në të njëjtën orë. U përshëndetëm dhe ai po zbriste shkallët e pallatit. Në ato moment si për çudi, blloku i shënimeve kishte rënë mbrapa tavolinës ku ishte ulur. Piktori si për t’u shfaqësuar dhe i lehtësuar zbriti shkallët e pallatit dhe takoi z. Gjergj. Ai ja dha numrin e Barçes. Buzëqeshi çiltërsisht e i tha:’’Eja nesër!’’. Te klubi të pres. Aty komunikojmë me klubin e Barçes.

Ndoshta e nesrmja mund të ishte ditë e mbarë,- mendova unë. Kësht vendosëm në pritje të ditës së nesrme. Atë mbrëmje në Milano zhvillohej ndeshja midis Milan- Barça. Atë takim artisti dhe Qazimi e pane në një lokal bashkë. Këtë ndeshje e fitoi Barcelona. Kjo do të ishte një ogur i mirë për komunikim edhe me klubin. Të nesrmen në mëngjes shkuam për te klubi  ku do takonim z. Gjergj. U ulëm në tavolinë e dhamë porosinë, sepse shkuam pak më herët aty në pritje kur të vinte z. Gjergj Vlashi. Dhamë porosinë për kafe. Pas pak minutash hyri në lokal edhe Gjergji. Ai përshëndeti të pranishmit. Nuk ishte vetëm, por e shoqëronte një djalosh rreth të tridhjetave në moshë. U ulëm në një tavolinë e ai kërkoi numrin e telefonit. I ra butonit të ziles.Po prisnim që dikush të përgjigjej në anën tjetër të telefonit. Ishte një zë gruaje që fliste spanjisht.Aijo ishte punonjsia e klubit të sektorit të marrdhënjeve me jasht. Edhe Gjergji e përshëndeti në gjuhën spanjishte. Ai hyri në temë duke i tregar arsyen e komunikimit  të veçant ,pasqyrimin e punimeve artistike unike të artistit për Barçen, por edhe vlerat e tyre të njohura në shtypin e në TVSH shqiptar. Duke treguar begrandin e tij artistik. Kur Gjergji mbaroi këtë prezantim, zonja e klubit  dëgjoi me vëmendje, po aji i tha:’’Artisti ti bëjë punimet e tija, pastaj shohim e bisedojmë’’. Me këtë fjalë kaq të dëshpërueshme, por edhe një ftesë të jashtëzakonshme u mbyll ky komunikim  me klubin e Barçes nga ky njeri i mirë siç është zoti Gjergj; i cili hapi  një rrugë të re që ende mund të bëhej realitet. Aijo donte shumë mund edhe në të ardhmen në realizimin e kësaj ofertë. Duhej edhe njohja me një biznesmen për sponsorizuar. Por kjo kërkesë një i hynte e tjetra i dilte nga veshi gjatë bisedimit me atë grua të klubit të Barçes, pas ofertës që na ofroi. Një ish sportiest tashmë të njohur një biznesmen ju lut ta ndihmonte, pasi ai kishte një ofertë nga klubi Barcelonës, por nuk kishte financën e duhur për të shkuar atje.Biznesmeni e dëgjoi me vëmendje kur mbaroi artisti e i tha eija më tako mua pas një muaji.Tani për tani s’kam bilancin e duhur për të shkuar atje.

Për çudi këtë herë bilanci nuk u përmend dhe fjala e pare ishte:’’Unë dhe im bir jemi fansat të Real Madridit.Po pate punime për këtë klub do të sponsorizonte, të shkonin në Madrit bashkë me tim bir për të paraqitur punimet tuaja, por jo në Barcelonë.Ai ishte një admirues i Barçes.Ai duhej të priste se çfarë mund t’i sillte fati  dhe moment. Ai e dinte se lypja të nxin faqen, por nuk lë pa gjë.Ai po mendonte për të gjetur njeriun e duhur që ish sportiest i qytetit të tij biznesmsn i njohur e politikan . Në këtë rast fati e ndihmoi.Ai ishte me dy shokët e tij në një lokal pranë bregut të detit, te Vollga.Artisti ju afrua, përshëndeti, pastaj ju kërkoi lejë që të mund të bisedonte vetëm me biznesmenin.Shokëve të tij të cilat pa hezitim i thanë, po ata nuk u larguan shumë, por u ulën në një tavolinë aty pranë. Artisti e falnderoi biznesmenin që krijoi për të komunikuar, pastaj hyri drejt e në temë duke treguar ofertën e klubit të Barçes ,punimet artistike , fotot,por edhe  realitetin  e tij financiar. Bizesmeni e dëgjoi me vëmendje. Ai i siguroi t’i bënte një punim artistic e do ta blinte. Kështu mund ta ndihmonte me këtë rast. Ai e përshëndeti bizesmenin dhe shokët e tij duke u larguar, por duke marrë me vehte këtë ofertë, por një shpresë që nuk duhej humbur. Në këtë rast zhgënjimi të përditshëm që haste, në mos pasjen finaciare. Këtë problem e kanë hasur artistët, e kanë jetuar dhe do e jetojnë atë përditë.Artisti nuk duhej të humbte kohë kot duke kërkuar ndihmë,por këtë ofertë duhej ta bënte realitet.Ai mendoi se bërja e logos së firmës, ky të ishte punimi që duhej ta bënte. Ajo në punimin e saj duhej të ishte unike, por dhe me vlera të larta artistike.Nuk duhej nxituar në punimin e saj,ashtu siç dëshironte ta realizonte me fantazinë e tij.

Atë punim ju deshën shumë kohë,gati afro dy muaj punë intensive. Ndonjëherë e duke prishur kur nuk i pëlqente siç donte ai. Kërkonte shumë punë ndaj vetes që ajo të ishte sa më unike. Kur e mbaroi e çoi në një galeri’’Priftuli’’ për t’i vënë një kornizë.Me ta kishte njohje.E bija e z. Priftuli, pasi pa punimin thirri të ëmën që ndodhej aty e të mos humbëte rastin e ta shikonte këtë punim unik.Ato e panë  së bashkëu. E përgëzuan artistin duke i thënë se ajo ishte unike, por duhej vlerësuar mire kur të shitej.Ky vlerësim i dha artistit kënaqësi.Tani fantazia e punimit të tij ishte bërë realitet dhe e pëlqyeshme saqë kjo nuk ishte e paktë. Gjatë kohës së punimit të veprës ai nuk kishte kontaktuar me asnjë biznesmen,por as dhe me biznesmenin që porositi atë vepër arti. Ndoshta mund ta kishte harruar gjithçka.Por jo shokun e tij në ambjentet e firmës, e cila u realizua me ndihmën e një shoku të këtij bizesmeni që i cili porositi logon e firmës së tij të bërë në një mënyrë të veçantë,por edhe të bërë bukur artistikisht që mbeti i habitur.

Menjëherë i tha shoferit të tij ta çonte këtë vepër te drejtori që ta blinte me çmimin që ra dakort.Tashmë ai  siguroi paratë e udhëtimit për në Barcelonë dhe kthim ndoshta e pagën e një nate në hotel. Atje rasti i solli të merrte një porosi nga një i njohur i cili kërkoi t’i bënte një punë me gëdhendje në dru.

Një punim klasik por edhe disa të ardhura të tjera për të mos mbetur në Barcelonë pa të ardhura. Duhej ta merrte rrugën drejt Barcelonës dalëngadalë se po krijohej mundësia.Tashmë ishte zgjidhur një mundësi, por edhe dështimi i saj, si dhe suksesi sipërmarrje. Ai rastësisht kishte takuar z. Gjergj.Ishin përshëndetur, por ai e kishte pyetur se çfarë po bënte për të shkuar në Barcelonë dhe të takonte drejtuesit e klubit.Kjo thënie e njohur e një njeriu të artit,por dhe e një njeriu të ditur, ishte një mbështetje për t’i vendosur ta bënte këtë udhëtim. Kishin kaluar disa muaj kur artisti kishte marrë ofertën nga F.C Barcelona, por tani e shikonte mundësinë ta bënte këtë udhëtim kaq të dëshiruar, tashti ishte momenti. Ai shkoi në një agjensi udhëtarësh. Atje u informua për çmimin e biletës për Barcelonë vajtje-ardhje,por dhe okazionet kur mund ta paguante më pak për biletën.Ai  siguroi një hartë të qytetit të Barcelonës, si dhe të dhëna për disa hotele të saj.Kishte ardhur koha që ai ta blinte biletën.Rasti e solli në një agjensi kur po pyeste për çmimin e biletës,pronarin e agjensisë i cili ishte bashkë me një shokun e tij, të cilin e njihnte dhe artisti.

Ai e sugjeroi pronarit të agjensisë ta ndihmonte me çmimin e biletës duke ja dhënë me një çmim sa më të lirë, pasi ky ishte një rast i vaçant e duhej ndihmuarë. Artisti atë ditë bleu biletën e udhëtimit me një çmim më të lirë se në agjensitë e tjera të udhëtimit të qytetit të tij.

Data e nisjes ishte 22 mars të vitit 2012.Nisja do të bëhej në Rinas në orën 11 e 30 mm.Dhe mbritja në Barcelonë në orën 24.30 të natës.Kjo mbritje kaq vonë në Barcelonë ja shtonte vështirësitë këtij udhëtimi.Tjetër problem ishte se avioni i linjës  nuk shkonte direkt në Barcelonë. Ai do të zbriste në aeroportin e Romës, ku do priste disa orë për të hipur me një avion tjetër te Alitalia i cili do të nisej rreth ores 23,00 për në Barcelonë.Gjatë udhëtimit me vehte mund të mbante vetëm çamtën e vogël të krahut.Ai kishte ëndërruar këtë udhëtim e kishte bërë përpjekje të mëdha për të siguruar financat e duhura.Tashmë dilemma e tij e vetme ishte takimi  me drejtuesit të klubit të Barçes. Ai për këtë problem u konsultua me shumë miq; e tashmë e kishte të qartë një ide se si duhej vepruar. Ai ndoshta dhe gaboi duke kërkuar ndihmë me shumë njerëz që njihnte pasi mund të kish zgjuar nga gjumi dhe të keqin, për të shkuar në aeroportin e Rinasit I duhej një taksi e të mbrinte. Ajo i duhej për datën 22 mars 2012, që të ishte në orën e caktuar në atë aeroport.Ai kishte konktatuar me Lazen një shofer taksie që banonte pranë shtëpisë së artistit. Lazja i siguroi se ai duhej ta njoftonte një ditë para nisjes. Artisti një ditë para nisjes shkoi në shtëpinë e Lazes për t’i kujtuar udhëtimin nesër në mëngjes për në aeroport.Ata e lanë të nesrmen të niseshin në orën 8.30 mm. të mëngjesit te shtëpia e artstit.

Në mbrëmje ai sistemoi punimet e tija artistike për Barçen në valixhen e madhe me rrota.Pashaportat e këtyre punumeve i futi në çantën e krahut për ti pasur gati për çdo moment.Kur mbaroi këtë punë u ndje më i lehtësuar. Pasi ishte bërë gati për t’u nisur,atë mbrëmje  në shtëpi priti një shok të vjetër të punës me të cilin bisedoi për udhëtimin, kohën e udhëtimit dhe vështirësit e tij.

Atë natë me thënë të drejtën artisti as gjumin nuk e bëri të mire,pasi dilemma e tij ishte se si do shkonte, se si do t’i takonte.A do të realizonte me sukses këtë udhëtim.Tani i dukej më e vështirë,pasi nuk kishte njeri që ta priste në Barcelonë. Apo që ai vinte nga një vend i vogël Shqipëria! Ndoshta nuk e dinin nga binte.E ngushëllonte thënia:Kismet! Ajo natë iu duk shumë e gjatë.Gjumi nuk e zuri deri sa u zbardh dita.Ai u vesh e kontrolloi mire dokumentat, paratë, dhe biletën,por gjithshka që kishte për këtë udhëtim.Ai po priste Lazen që i cili nuk vonoi shumë si për t’i thënë se kishte ardhur e sinjalizoi me borien e makinës e po e priste poshtë shtëpisë.

Artisti mbylli portën e  jashtme të hyrjes e zbriti me bagazhet e tija të udhëtimit të cilat Lazja i sistemoi në bagazhin e makinës.Ora ishte 8.30 mm e mëngjesit.Lazje nisi taksinë e do të merrnim edhe villain e artistit, i cili do ta përcillte në aeroport.Ai  po e priste para shtëpisësë tij. Hipi në makinë e rruga për në Rinas kaloi pa u ndjerë.Aty mbritëm në orën 9.00mm. Lazja atë rrugë e kishte bërë disa here duke çuar apo marrë pasagjerë aty. Ja shpegoi dhe artistit dhe duke u ndarë iu uroj udhë të mbarë! Me të vëllanë ai u nda I fundit.Hymë në aeroport.Ishte pak i tensionuar,dhe ktheu kokën pas duke ia bërë me dorë.Ai shkoi të bënteprocedurat e aeroportit.Kur mbaroi ato u kthye përsëri duke pare jasht aeroportit ku dalloi siluetat e të vëllait dhe Lazes e ja bëri përsëri me dorë.Kjo ishte një shenjë që u tregonte se çdo gjë kishte shkuar mire.Ata përshëndetën nga larg e hipën në makinë duke marrë rrugën drejt Durrësit.Makina nuk dukej më.Artisti u nis në sallën e madhe të nisjes së avionit të linjës së tij.Aty ai do të priste gati një orë.Valixhen e madhe me rrota e kishte dorëzuar në aeroportin e Rinasit.Atë do ta merrte kur të mbrinte në Barcelonë. Tani me vete kishte çantën e vogël me pashaportat e punimëve të tija dhe biletat e udhëtimit për ti pasur gati në çdo moment që do i duhej për çdo aeroport.

Aora e nisjes së avionit afroi.Sejcili sipas numrit të biletës paraqitej pranë sportelit me biletën e tij. Jashtë sallës po priste një autobus.Ku ai u mbush na çoi te aeroporti që po priste gati për nisje për në destinacion.Edhe artisti hipi në avionin e linjës.Udhëtimi nga Rinasi për në Romë zgjat më se një orë.Në aeroportin e Romës duhej të prisnim disa orë. Aty u nënshtrua procedurave ligjore të kontrollit.Në orën 23.00 u nisëm drejtë Barcelonës. Pritja ishte një moment shumë i vështirë. Në ato moment ai komunikoi me të villain e tij me celular. Ai tregoi për udhëtimin pa problem,dhe ishim në aeroportin e Romës. Po prisnim avionin e Barcelonës.Vëllai sugjeroi se po të kishte ndonjë problem,ta njoftonte me celularin me një herë.  Avionët e shumë linjave uleshin e ngriheshin lart në qiell e fluturonin zhurmshëm në ngjitje e sipër për fluturim. Dikush fliste sipas gjuhës së vetë në ato ora të vona të natës për në Barcelonë. Artisti po udhëtonte me avion e shikonte dritat e avionit,ndërsa poshtë errësirën e plotë, e avionic po afronte në Barcelonë. Nga larg dukeshin vezullimet e dritave të anijeve nëpër det. Aeroporti i Barcelonës ishte një surprise të shikoje atë madhësht aq të bukur! Më në fund zbritëm e se cili po merrte bagazhet e tija sipas orentimit të biletës.Zinxhiri i dëmtuar ishte pa problem. Në aeroport artisti u detyrua të merrte një taksi me një kosto shumë të lartë. Jashtë aeroportit prisnin taksitë që çonin në Barcelonë pasagjerët. Hymë në Barcelonë e po shikoja arkitekturën klasike të ndërtesave të gërshetuar e vjetra me të renë modern. Ndërtesat vezullonin nga dritat e dukej sikur nuk ishte mesi  i natës! Artistit nuk iu durua sepse shoferi donte të bënte rrugën sa më të gjatë, dhe i dha emrin e hotelit,por mos kalo në të njëjtën rrugë. Shoferi bëri sikur nuk e dëgjoi.Atëherë artisti i tha ndaloje këtu. Pranë Kamp Nou.Ai zbriti pranë stadiumit.Këtij stadium gjigand e mitik .Hoteli ndodhej aty pranë.Artisti do të shkonte në këmbë për ta gjetur.

Ora kishte kaluar mesin e natës.Artisti duke pare emërtimet e tabelave më së fundi arriti të gjente hotelin që kërkonte, i cili ishte shumë pranë stadiumit Kamp Nou. Kur hyri në hotel përshëndeti sportelistin dhe pyeti a kishte vend për të kaluar natën aty. Pyeti edhe për çmimin e fjetes në dhomës. Një natë kushtonte 120 ero.Kujtoja se nuk do ksha më problem, por për çudi mori prapë një përgjigje negative. Aty pranë ishte një kolltuk i madh dhe ju luta të ulesha por duhet paguar ai ,- më tha pa të ulesh!?

Nuk kishte pike mëshire sportelisti apo humanizmi! Aty pranë ishte një stacion autobisi për pasagjerët e kishte disa stola për uljen e udhëtarëve të ndryshëm.Tshmë ishte e thënë që të ulej aty artisti deri sa të zbardhte dita. Ndoshta aty do takonte ndonjë që kishte interes për ndonjë punim të Barcelonës e t’ja tregonte, por edhe t’i tregonte qëllimin e tij për barçen.Kjo ishte shpresa e fundit, ajo vdes në fundoren e saj! Ndoshta fati nuk ishte me atë, dhe e keqja s’po e linte rehat në atë stol ku ishte ulur. Aty ndenji sa zbardhi dita. Ai sugjeroi një gazette sportive të Barcelonës.Ishte falas. Ai numër i gazetës  sportive të Barcelonës ‘’EL  MUNDO DEPORTIVO’’, sot e ka si relike të atij mundimi në Barcelonë nga njeriu jot ë duhur.

Me çantën në krah artisti shkoi te zyrat e FC Barcelonës. Ato ishin në stadiumin’’Kamp Nou’’, në këtëstadium mitik që kushdo nga admiruesit e Barçes do ta dëshironte të ishte aty.Tani ai e kishte këtë fat dhe ishte i ftuar i klubit. Shumë metra para stadiumit,ishte një rrethim i madh me porta të mëdhaja lëvizëse me shina.Aty pranë ndodheshin dy burra me jelek fosforishente si ato që veshin personeli i Kryqit të Kuq në një ndërkombëtare futbolli.

Përshëndetëm mirmëngjes në spanjisht,por edhe ata ashtu.Ai u mundua të komunikonte  italisht.Artisti iu afrua,sepse ata po lëviznin. Të flisje me ata ishte e vështirë.Ata nuk dinin italisht. I pyetëm gjermanisht, por nuk kuptonin.Tashmë mbetej vetëm komunikimi spanjisht.I thamë arsyen e ardhjes në Barcelonë. Ishim të ftuar nga klubi,nga një zonjë që punonte për marrdhëniet me jashtë te klubi Barcelonës.Siç dukej nuk po kuptonin këta dy rojet, duke na marrë për vizitor të thjeshtë. Ata telefonuan se me cilin folën.Artisti nuk e mori vesh,por dhe tha se do ta çonin te ofiçina dhe jo te klubi. Ai menjëherë u revoltua dhe i tha se donte të takonte një drejtues të klubit të Barcelonës. Ai nuk kishte ardhur për të shkuar tek ofiçina. Hapi valixhen e nxori një stemë të Barçes të gëdhendur në dru rreth 40 cm të gjatë. Ata po e shikonin duke e marrë në dorë dhe shtangën,por artisti nuk ju la kohë, por nxori një gazette shqiptare(Shekulli) ku ndodhej fotoja e tij duke punuar me mozaik aplikacion. Ai iu tregoi edhe dy punime të tjera për Barçen të punuara me material të veçanta me rimeso me hekur të nxehtë, unike në punimin e tyre.

Pastaj,artisti një e nga një i futi në valixhe dhe mbylli atë. Me italishten e tij i tha:’’Miku kur thirret, pritet e nuk lihet te dera!’’. Një ditë këto punime unike do ti ekspozoj ndoshta në Angli apo Gjermani, por vetëm kur të dojë i madhi zot!

Pasi vlersimi artistic të këtyre punimeve nuk iu mungon si nga media apo televizonet e vendit tim.Aty pranë po kalonte një taksi.Artisti e ndaloi atë.Ai nuk gjeti këtu atë që dëshironte.Nuk mund të sakrifikonte më. Ai nuk po shifte të mundur të kontaktonte me klubin. Artisti nuk kishte moshën ta kalonte natën jashtë në muajin mars.Nuk mund të rrezikonte kaq tepër, prandaj duhej të kthehej.Mbi të gjitha ai ishte i zhgënjyer.

Fjala’’Ofocina’’ e kishte irretuar shumë.Durimi iu sos.Para tepër nuk kishte që të priste, aty.Artisti përshëndeti’’Hasta la vista’’ pastaj hipi në makinën taksi drejtë aeroportit. Të dy punonjsit shtangën para portës. Ata po depatonin me njër-tjetrin. E kuptuan se gabuan në këtë rastë. Artisti pagoi 30 ero duke ndërruar datën e biletës së kthimit.Tani ajo ishte nata e dytë.Do nisej nga Barcelona. Aty në orën 11.30mm. Ishte një zhgënjim totalisht,pasi nuk arriti të takonte njerzit e duhur, por kryesisht fati e s’mund të luash me atë.Ishte një aeroport madhështor dhe i bukur, si natën e ditën me atë arkitekturë maderne.

Orari i nisjes së avionit po vinte. Celulari ishte i padisponueshëm. Hipëm në një autobus drejt auroportit ku niseshin avionët e linjës Barcelonë- Romë. Në sedilen ku u ul artisti pranë kishte dy student italianë që ishin për ekskursion.Por për fatin e tij sedilja nuk kishte numërin e biletës e u ula pranë dritares.Ai po shikonte nga larg këtë interar kaq të bukur kthimi.Barcelona me atë detin e saj të kristaltë që e rrethonte. Dal nga dale po zhdukej nga horizonti.Ata ishin sipër detit. Ky ishte një peisazh fantastik që po esuprizonte në këtë udhëtim. Ai po e sodiste e s’po ngopej duke e parë atë pejsazh. Artisti po mendonte se a do t’i jepej mundësia ta shikonte prapë këtë peisazh kaq të bukur e të veçantë!

Më së fundi tha:’’Zoti më ndihmoftë!’’.

Në orën 13.00 mbritëm në aeroportin e Romës. Ai do priste aty avionin që do nisej për në Shqipëri.Artisti shkoi në një lokal aty afër e bleu një hamburger dhe një Koka kola e u ul për të ngrënë.Koha për nisje kishte jo pak, por rreth 9 orë që të nisej drejt Rinasit. Kur mbaroi së ngrëni u nis drejt sallës së Rinasit nga ku do nisej pastaj avioni. Ajo nuk ishte dhe aq komode në katin e parë.Artisti kohën e shfrytëzoi duke parë brenda për brenda aeroportin nëpër dyqane e lokale.Ato ishin të shumta e ja shtonin bukurinë atij aeroporti.Aeroporti i Romës ishte i madh, ku avionët uleshin e ngriheshi njëri pas tjetrit. Aty artisti u njoh me një shqiptare që jetonte prej  10 vitesh në Amerikë. E quanin Alfred.Nuk kaloi shumë dhe me ta u bashkua edhe një pasagjer,Berti që ishte me orgjinë nga Korça. Ai kishte qënë në Francë për një operacion në sy, i cili i kishte dalë me sukses. Ata që të tre e kaluan kohën së bashku deri sa erdhi koha e nisjes së avionit për në Rinas. Të dy shokët e panë të arsyshme dhe ndihmuan artistin duke e çuar me makinë artistin në Durrës pas mbritjes aty me avion. Në Rinas mbritëm në orën 23.00 të natës.                      Jashtë  aeroportit të afrmit e Bertit po e prisnin me një makinë ngjyrë vishnje. Ata e ftuan artistin të hipte në makinë, pas mbarimit të procedurave në aeroport.Pas pak u nisëm drejt Tiranës, ku zbriti Berti.Aty do kalonte natën te tezja e vet.Kur zbriti të afrmit i thotë që të çonte artistin për në Durrës. Ora po shkonte 1.30 mm e natës. Dhe më së fundi erdhëm në Durrës. Drejtuesi ndaloi makinën para hyrjes së artistit. Ata u përshëndetën dhe uruan mbarësi e fat; e pa u vonuar mori përsëri rrugën drejt Tiranës. Artisti, kur hyri në shtëpinë e tj mendoi me vehte duke thënë se çfarë ishte ky udhëtim!?

-Një zhgënjim, një mësim,apo një keqpuptim!.Apo duhej një përkthyes por edhe pak fat që të takonte njerëzit e duhur.Por ai nuk duhej të bëhej pesimist, sepse jeta vazhdon dhe populli thotë:’’Pas një të keqe, vjen një e mirë, por t’i veç puno!’’.