Poezi nga Neki Lulaj

Neki Lulaj
 
TROKËLLIMË
 
Trokëllin pengu i lidhur
Mbi qerren e drurit
Rrugëtimi i mallit
Litar plotë nyej
Stol me katër këmbë
Ulur në udhëkryqin e fatit
Ku ti shijoj sonte
Lotët e Shën Marisë
Me buzagazin e ngrirë
E me kujtesën e fshehur
Në gjirin gacë e ndezur
 
Mbi kokë
Turrevrap  fluturojnë
Zogjtë e harlisur të kujtesës
Flakë e ndezën heshtjen
Pritjen durimin e admirimin
Rreth prushnajës iliriane
 
Mocanikët i ndezin dritat
Me fijet e kursyera të diellit
Engjëjt le t’i thejnë zemrat e zeza
Në purgator
T’i fusin në furrën e gëlqeres
Të lumtur të përqafohen
Njerëzit e tërë botës

KURRIZI
 
Mbi kurrizin e natës
Mbështet lodhja bërrylin
Dielli na buzëqesh me naze
Hëna përkëdhel pavdekësinë
Vesa e mbledhur disk
Mbi karvanin e reve
Zëra murgjish
Në gjuhën e Arbërisë
 
Mos ma gërvish qiellin
Le të dremisën engjëjt mbi det
Endërrat le t’i bartin kalistrok
Mbi  tokë
Mbi fëtyrat e bronzta
Le të ju rrjedhë buzëqeshja
Martirëve të kombit
Që kurrë
Nuk dinë të dorëzohen
 
I FALEM
 
Toka ime
Zbërthen ngjyrat
E gjurmëve të ashtit
Që i falen dheut
E unë
Qofsha ideal i saj
Roje nderi
E përmallimit njerëzor
I lumtur
Që jetoi me blumën
E Atdheut
 
E në mes zanoreve
Dëgjihen gjurmët
E rrugës së pagëzimit
Mbi marshin e gjetheve
Pikojnë riga vese
E me to e gatuajmë
Bukën e kujtesës
 
KA IKUR
 
Këtë natë të ftohtë
Dermit vetmia
Mbi shëtitoren e rinisë
Së ikur
Ulem në stolin e parkut
Të braktisur
Mbi gurin e shenjtë
Në oborrin e Kullës
E pres të kthehet
Sërish nën urë
Vala e lumit të harlisur
 
As buka e misrit
Nuk piqet më
Mbi çerepin e nxehtë
Nën saçin e stërkuqur
Se Nëna më iku dhe iku
Me tregimet e moçme
Shqiptare
E mbrëmjeve
Koburën e Shotës
E fuste në vetullën
E kurorës së gardhit
 
TE PLLAKA
 
Pikojnë stërkala shiu
Mbi mermerin e praruar
Çerdhe engjëjsh
Shenja jete
Era tallet me pemët
E kohës që bën roje
Bora derdhet mbi flatra shqipesh
Pendlat i mprehë si heshta
E shqipja thurrë kurorë
Vajtojnë mëllenjat
Për tokën e huaj -
Për truallin e lashtë Dardan
 
Diçka ma shton trishtimin
Kjo natë e pikëlluar
Pse kjo natë
Eu moj Europë e azdisur
Zemra shqiptarësh shëndrisin
Mbi Pllakën përkujtimore
Pararojë e preshevarëve tanë
 
Në majë të gishtrinjëve
Këmbëzbathur
Marshojnë hyjnitë pellazgjike
Heronjtë e pçavdekësisë
Paralajmërojnë mobilizim tempujsh
Martirët e Dardanisë po ngjallen
Duke dalë nga zemra e dheut…
 
Zullumqarët
Do ti braktisin lapidarët
Të trishtuar do të kthehen
Kapakët e kafkave karpatine
Do të gjynjëzohët sërish
Kulçedra sllave
Presheva e Lugina e saj-
Zemra e jonë shqiptare
 
 
MË PRET
(Kushtuar Pelegrinit te shquar shqiptar,
Maxhun Smajli)
 
Portë e hapur
Rrugëtimi  mitik
Pelegrini i shekullit të ri
Besë e dhe bartur më vete
Drejtë shtegtimit biblik
Valët e besës zbrazën
Në Luginën e Kosharës
Atje rrenzë hënës
 
Lëkurë trupi erë baroti
Kalistrok një dujq motmotesh
Një fletore plotë hieroiglife
E barti në Luftën Çlirimtare
Reporter i gazetarisë
Biri i bekuar i Dardanisë
 
U fal shëndet gjithë miqësisht
Atje më presin Perenditë
I ngarkoi mbi supe rrugë e përrenj
Pelegrin nga Fulda gjermane
Do të takohem me heronjtë në varre
Një flamur në Koshare
 
E forcoi besa pellazgjike
Pikëpjekje e nderë i bëri Teuta
Rozafa ia shuajti etjen
Me ujë akull nga Valbona
Në Koshare e takoi Dardani
Gosti pelegrinit
Bukë e krypë në vatrat tona
 
Në Luginë të Rrasa e Zogut
E priti Ushtria Çlirimtare
Ata që e thyen kufirin
E i bashkuan trojet shqiptare
Atje e pritën Perënditë
Heroit në mermer e bronz
Komunikojnë me gjuhën e engjëjve
Që vetëm peleginët e kuptojnë
Mëndafshin e fjalëve të zemrës
Në përqafim të mirësisë
 
KUSH
 
Kush takohet me Diellin
Në mes të rrugës së pyllit
Të vjetër
E këndon me zogj
Këngë për Atdheun
 
Muzat ia hapin kufirin
Dashuria ia hap shtigjet
Engjëjt ja falin forcën
Në dujq e mban Flamurin
E nën sqetull fletoren
Dhe këndon hymn për Atdheun
 
E natën e kalon
Nën qiellin e hapur
Në  Kishë nën urë
Në fushë
Nën vetullën e shelgut
Pa jorgan
Duke kënduar për heronjtë
E Atdheut tim