Blerim Rrecaj: Festa dhe shenjat e 100 vjetorit

Festa dhe shenjat e 100 vjetorit?

Nga Blerim Rrecaj

Hamendem a të shkruaj edhe diç për 28 Nëntorin edhe pse për të tash veç fillova të shkruaj për të tretën herë.Për nisjen e  qëndrimin tim me ca të afërm e të njohur në trekëndshin Durrës-Tiranë –Vlorë…

Dhe nisemi me veturë siç e thashë edhe më lart. Duke lënë pas edhe gjashtë flamujt e mëdhenj kombëtar për copëzat e ndara të Shqipërisë te “Rrethi” në Fushë Kosovë dhe rrugës gjithkund shohim flamuj e shenja feste. Rrugës flasim, dëgjojmë e këndojmë, vështrojmë…Për tri katër orë jemi në Durrës. Një ecje plazhit, në këtë ditë me diell dhe shumica e lokaleve skaj plazhit janë të mbyllura dhe sikur presin sezonin turistik për t’u hapur. Vendosim gjërat në banesë. Më pas një vizitë në qendrën e qytetit, ecje shëtitores skaj detit ndalje te shtatorja e Mujo Ulqinakut e dikur në kafe-restorantin “Fly” në katin e fundmë të kësaj ndërtese diku 17 katëshe shohin detin e kuqëlimin që bije mbi të…Shohim portin në të cilin ngarkohen e shkarkohen kontenjerë mallrash. Dikur me ndihmën e liftit zbresim poshtë. E tash ndalemi te ekspozita e hapur me flamuj kombëtar që prej 1912-ës e deri më sot. Aty ka shumë vizitorë e derisa shohim flamujt e më pas në një tavolinë gjësende dokumentare na afrohet organizatori i ekspozitës Artan Lame. Ai na thotë e shoh që shikoni me interesim kështu që nëse keni ndonjë pyetje ose ju intereson ndonjë gjë mund të pyesni. Dhe gishtin e vëmë te ajo shqiponjë e zezë metalike me përkrenaren e Skënderbeut mbi të. Dhe me Artanin afrohemi deri te një foto në mur dhe më pas ai na shpjegon se këto shqiponja ishin të vendosura në shtizat e këtyre flamujve gjatë periudhës së mbretit Zog e më pastaj italianët i hoqën ato prej shtizave. Ai vazhdon shpjegimin paksa i emocionuar ,të emocionuar jemi edhe ne dhe nëse kemi kuptuar drejt këtë shqiponjë të tillë dekoruese ai e ka gjetur e blerë diku në Itali. “Ishit edhe në ekspozitë edhe në Prishtinë”  na pyet pasi na pyet se nga jemi. Vazhdojmë të shohim edhe gjëra të tjera dhe dikur dalim edhe nga kjo ekspozitë në të cilën jemi për të parën herë dhe shohim edhe ato makete anijesh të ushtrive shqiptare. Prej qendrës së Durrësit me autobus urban kthehemi në banesë duke folur e planifikur për ta vizituar Tiranën të nesërmen e kryefjalë jona janë armët origjinale të Skënderbeut.

Zgjohemi në mëngjes dhe nisemi për në Tiranë. Me një autobus lokal mbërrijmë deri te “Plepat”. S’po dijmë se ku jemi themi, te plepat në Prishtinë apo në Durrës. Hipin në një tjetër autobus që na dërgon drej kryeqendrës më të madhe shqiptare, rrugës përtej xhamave shohim fshatra, serra të ngritura që të bëjnë me dije për një përpjekje e një rigjallërim pune në sferën bujqësore ,drunj që mbajnë gjithë ata portokaj a hurma, kodra me ullinj…Dhe mbërrijmë në Tiranë. Ajo është kuq e zi ashtu siç e patëm parë nëpër internet disa ditë më pare, para se të niseshim. Dhe te Muzeu ndalemi për të parë armët orgjinale të Skënderbeut. Presim në radhë e përpara se të hyjmë ngadalë ngadalë një grup fëmijësh në përcjelljen e edukatoreve këndojnë këngë patriotike si Hymnin e flamurit të Asdrenit e të Nolit, këngën Eja mblidhuni këtu, këtu, Xhamadani vija vija…e fëmijët mirëpresin duartrokitjet e neve që presim në radhë.Ai që mban rendin e na jep vizë për të hyrë na bën me dije se nuk lejohen fotografitë. Hyjmë. Në katin e parë janë vendosur fotografi të ndryshme të periudhave e çasteve të ndryshme historike. Ngjitemi dhe në katin e dytë e  shohim përkrenaren e Skënderbeut, dy shpatat e tij luftaraken dhe ceremonialen dhe fare pak fjalë jep ciceroni që ndodhet pranë tyre e nuk pranon pyetje pasi që numri që presin për t’i vizituar është i madh, e një gazetar austriak i ORF-së merr intervista nga qytetarët e interesohet për mbresat e tyre pas pamjes së armëve të heroit kombëtar. Dalim. Rrugëve shohim diku Hasan Prishtinën , diku Isa Boletinin, diku Ismail Qemali dhe hyjmë edhe në ekspozitën “40 firmëtarët e Pavarësisë”, dhe shohim portretet me ca njoftime të shkurtëra për ta. Dikur Për të pushuar pak drekojmë në pjesën periferike të Tiranës (ku janë të vendosura një mori objektesh e qendrash tregtare e ekonomike)në City Park. Dhe kthehemi te vendi  ku përurohet shtatorja e komandantit legjendar Adem Jasharit. Aty pos përfaqësuesve të institucioneve shqiptare andej e këndej ndodhen edhe pjesëtarët e dy ushtrive shqiptare, përfaqësuesit e Familjes së Komandantit Legjendar. Pos tjerëve kreu i Bashkisë së Tiranës mban një fjalim emocional duke i dëshiruar bacës e dajës siç thotë ai mirëseardhje. Përfundon dhe ky manifestim. Endemi kryeqytetit duke pushuar në ndonjëren prej kafeneve, duke parë edhe sheshin Shqiponja në të cilin është vendosur ajo Shqiponjë e madhe dy krerëshe. Shohim dhe tjera gjëra, pllaka, njerëz, tregtarë ambulantë, koncerte fëmijësh me këngë patriotike, e në njërën nga pllakat që është vendosur në njërën nga ndërtesat shkruan “Në këtë lagje ka jetuar shkrimtari Nonda Bulka”. Do kthehemi edhe një herë në Durrës, në banesë për të planifikuar për udhëtimin që do të bëjmë drejt Vlorës e ky udhëtim drejt qytetit të Pavarësisë do të jetë udhëtimi i parë…

Dhe nisemi kah ora shtatë. Shqiptarët nga të gjitha anët e atdheut dhe nga të gjitha anët ku janë të shpërndarë nëpër të gjitha  kontinentet ia kanë mësyrë Vlorës. Rrugës,shohim fusha të gjera  të gjelbëruara për të cilat këndoi Naimi dhe i cili paska pasur të drejtë. Dhe në hyrje të qytetit parkojmë veturën dhe ecim drejt qendrës. Dikur mbërrijmë kah ora nëntë e gjysmë. Ka shumë njerëz, i afrohemi sheshit dhe më pas tërhiqemi pakëz më mbrapa ashtu siç tërhiqen shumë famijlarë me fëmijë. Dikur hipim në shumëkatëshen e madhe në ndërtim e sipër dhe nga aty shohim rrugët e mbushura me njerëz, kalorësit me kuaj, politikanët që flasin. Dikur zbresim poshtë. Më pas fillon koncerti. Ecim për kah Shtëpia e Pavarësisë e rrugës pos shumë e shumë njerëzve shohim pëlhurat e vëna nëpër rrugë me emrat e trojeve shqptare për të cilat Ismail Qemali e shpalli pavarësinë. Vende vende hidhen valle, bijnë tupanat. Mbërrijmë e pasi hyjmë në radhë hyjmë dhe në Shtëpinë e Pavarësisë. Një shtëpi e ngjashme me atë të Lidhjes së Prizrenit. Aty shohim ato dhoma e kabinete ministrash dhe kur dalim i themi “sozisë” së Ismail Qemalit: Gjallë qenka Ismail Qemali, po bashkë me ju na thotë. Dalim shohim dhe pak përtej atij muri e atyre grilave mbi të,kah deti dhe nisemi për në drejtim të veturës. Rrugës përshëndetemi me ndonjë të njohur e atmosfera festive vazhdon. Mbërrijmë deri te vetura. Hipim e ia mësyejmë për në Tiranë. Policët siç duket veturave të shumta që tashmë largohen nga Vlora i drejtojnë në dy rrugë që shpiejnë në Tiranë për t’iu shmangur tollovisë. Aty ku jemi ka radhë të gjatë dhe ndalojmë. Në radio dëgjojmë se po prehet torta e madhe. Në ndërkohë njerëz dalin nga veturat. Dikush aty pranë këtyre udhëtarëve u dhuron portokalle nga kopshtet e tyre. Edhe neve na dhurohet katër pesë kokrra. I qërojmë e i hamë, janë të freskët e të shijshëm. Dhe kjo është njëra nga dhuratat e bukura të Pavarësisë. Vazhdojmë rrugën ngadalë ngadalë e dikur mbërrijmë në Tiranë. Në hyrje të kryeqytetit vargje të gjata makinash, megjithatë dikur hyjmë dhe parkojmë veturën diku. Shiu fillon të rigojë. Ulemi në “Taiwan”, ka shumë njerëz, kamarierët në aksion sa andej sa këndej mundohen që të kryejnë porositë e shumta që kanë marrë. Pasi darkojmë ia mësyejmë për në drejtim të Fakultetit aty pranë tij është vendosur bina për koncertin. Tashmë bije shi i vrullshëm. Përpiqemi të gjejmë një strehë dhe vendosemi  te ata që vënë mbi kokat e tyre atë pëlhurë të najlontë të njërës prej reklamave të vendosura. Dikur lëmë atë vend dhe vendosemi në një kafiteri dhe më pas marrim rrugën për në drejtim të veturës dhe Rita Orën e shohim duke kënduar në televizion në këtë koncert që transmetohet drejtpërdrejt.

Zgjohemi të nesërmen. Një ecje plazhit të Durrësit. Fryn një erë me mjaft intensitet. Valët janë hallakatur. E një lloj turbulime uji shkakton kjo erë mbi det. Dhe nisemi për në shtëpi  të kënaqur nga ajo që pamë e përjetuam. Drekojmë në Prizren dhe vazhdojmë rrugën… me shenjat: “100 vjet pavarësi” …