Blerim Rrecaj: Drejt 28 Nëntorit…

Drejt 28 Nëntorit…?

Nga Blerim Rrecaj

100 vjetori i ditëlindjes  së Shpalljes së Pavarësisë së tanë Shqipërisë tashmë është në prag. Diku diku kanë filluar edhe manifestime, këtu, aty, atje, përtej…Me gjithë ngjarjet e shumta tragjike, të dhimbshme, shqetësuese e pa munguar tragjikomizmi, ndoku  pos  vlerave mund të ketë edhe  ndonjë hije sharlatantizmi , e pakënaqësie…

Ethet e kryefestës shqiptare s’kanë si mos të na kaplojnë a mbërthejnë duke na sjellur emocione të përziera.

Secili në mënyrën e vet po mundohet ta shënoj e nderojë sa më mirë e sa më bukur që të jetë e mundur 28 Nëntorin 2012 që po na troket nëpër zemra, mendje nëpër dyer… Nuk po mungojnë aktivitetet, idetë… që  nga dritaret e këndvështrimi ynë të themi diç për këtë ditë rilindjeje e përjetësie.

Tash sa kohë nëpër nëpër maje malesh të larta valëviten flamuj me shqiponjën dykrerëshe aty ku shqiponjat ndjejnë lirinë e vërtetë.

Numri i aktiviteteve është aq i madh e i larmishëm. Secili po përpiqet të bëj diç, të lërë një shenjë, një gjurmë për këtë ditë të madhe, për pikënisjen e ëndrrës ende të parealizuar shqiptare. Sado që këtë ëndërr u munduan e po mundohen që ta paralizojnë sidomos fqinjët që kanë mizën e djallin ndër kapuç e mbas veshëve.

Nga gjithë këto aktivitete do mbesin dhe shumë gjëra me vlerë që do të na ushqejnë për shumë  kohë.

Dhe nuk ka si të mos na shkojë mendja se si duhet ta mbajmë kokën: ulur apo lart, ose herë kështu e herë ashtu. Dikush thotë se (nuk) do të festoj. Dikush se do të festoj e do të protestoj. Dikush diku ka postuar një portret të një ushtari I cili kërkon që ndjen keqardhje  për mosbashkim e mosçlirim për këtë 100 vjetor por jep dhe betimin se me çdo çmim do ta ndjek këtë rrugë.

E Shqipëria që prej se u nda vazhdon të vuaj pasaojat e shumta të ndarjes së tmerrshme nëpër trakate e konferenca…

Plagët i kemi të shumta sa të ndryshme aq edhe të ngjashme. Si shqiptarë në çdo periudhë e çdo regjim  këtej e përtej mureve a nuk na karakterizuan, a nuk na karakterizojnë vuajtjet, varfëria, burgjet, gjakderdhjet, turbullimet, përpjekjet…

Plagë që vazhdojnë t’i ndjejmë në këtë 100 vjetor kur ende vuajmë pasojat.  Sepse a nuk thonë që kur një pjesë e trupit dhemb a nuk i ndjen dhimbjet krejt trupi , e mbi trupin e Shqipërisë sa barbarizmi e shovenizmi i hapur a i maskuar në përpjekje për ta zhbërë një vend e një komb të tërë.

Edhe pse jo aq të bashkuar sa do të dëshironim 28 Nëntori edhe këtë herë po na bashkon,  na mbush me besim e me shpresë po e jep porosinë e tij derisa të gjithë po festojmë në këtë ditë. “Shihni pak se në ç’gjendje jeni” sikur thotë me gojën e të parëve, rilindësve,dëshmorëve, luftëtarëve… Me plagë të mëdha, me male e me dete ploblemesh. Të  paktën të gjithë po thirremi në të, e dikush me më zë, dikush më në heshtje. Dikush me më ngazëllim, me më gëzim,me më besim e vendosmëri për të arritur aty me një dëshirë e një qëllim sepse siç e tha edhe vetë Ismail Qemali e shpallim Pavarësinë për të gjitha trevat shqiptare, për gjithë Shqipërinë. Ashtu sikurse atdheu siç e thotë poeti edhe 28 Nëntori është i  atdheut të shqiptarëve. Urime, gëzuar rrugëtimi vazhdon…