Poezi nga Shefik Shkodra

Shefik Shkodra

PLASË E KORUBES 

Po hy acari po hy dielli

çdo gjë mund të hyjë

Po hy drita po hy terri

kushdo mund ta vërej

Po hy flaka po del tymi

kah do që lëvizë

Po hy fusha po hy mali –

fusha plot me drithë

mali me drunj të njomë

Po hy fryma po del uji

herë rëndohet herë lehtësohet

rrugë e vështirë

për një vrimë

E SHEH S’E PREKË

Pus pusi

Thellë mbyllë

Pus dhe pus

qelë

litardrejtë

Në pus të pusit

bie drita

drejt lavjerrës

Pus pusi

thellë më thellë

kofja shtjerrë

Pus pusi

kapak mëshelë

etja djeg  

E SHITUAR

Ajo hije

Pas më ndjek

S’është gjyshja ime

As nëna jote –

Hija e vrugët

e një figure  –

s’është njeri –

si zë gjuhe

shumë dërdëllis

për vokorrimat

dhëmbët i kanë rënë

letrat s’i lexon

diçka me vete belbëzon –

më fëlliq më pështyn

në çdo anë

histori e këngë rreshton

herë të tëra i cungon

nuk më sheh me sy

mendja e ka lënë

S’është gjyshja ime as e jotja

Vjetrinë e shëmtuar

më neverinë –

nuk ia pohoj

atë që në gojë i lëvrinë

Fytyra e shituar