E shtune, 08.02.2025, 04:44 PM (GMT)

Mendime

Përparim Demi: Rënia e një simboli antikombëtar

E diele, 20.02.2011, 07:58 PM


Rënia e një simboli antikombëtar

 

Nga Përparim Demi

 

Enver Hoxha kishte kohë që kishte vdekur. Shqipëria falimentoi si ekonomi, si sistem, si rend shoqëror. Populli shqipëtar i pastrehuar, i paveshur, i pangrënë, i shpronësuar, i shpërfyturuar, i shkombëtarizuar, u ngrit së fundi i revoltuar në 20 shkurt 1991 për të rëzuar statujën e tij, që ishte vendosur në mes të Tiranës.

 

Diktatura enveriste po jepte shpirt, ishte në grahmën e fundit të saj, e pafuqishme të shtypte revoltën popullore, e paaftë për të  vazhduar çmëndurinë e vazhdimsisë së deklaruar nga dhelpra me dy kokë (Nexhmia – Ramiz), aq shumë të trumbetuar nga mediokratët servilë dhe sejmenët e tyre. Kur mbytet anija, të parët që abandonojnë anijen janë minjtë e hambarëve. Kështu u krijua klasa e politikanëve të reformuar të fshehur gjatë asaj furtune shoqërore, të strehuar në gjithfarë shoqatash dhe partish pozante dhe opozante. Pjesa tjetër, më pragmatike, duke ruajtur lidhjet e vjetra thurrën rrjetin e merimangës në kanalet e fshehta të strukturës së dhunshme.

 

Populli rëzoi monumentin, rëzoi simbolin, shfreu dufin, urrejtjen, mllefin ndaj personit dhe regjimit të tij. Më tej, lëpiu plagët e hapura që kullonin, filloi të lexonte gazetën  RD dhe të tjera që dolën më vonë, shprehej i lirë pa pushim dhe pa dëgjuar, sikur donte të rekuperonte periudhën e heshtjes së gjatë. Sikur donte ti mbushte mëndjen vetes dhe të tjerëve se nuk kishte haruar të fliste.

 

Shqiptarët ishin të çorjentuar për të gjetur drejtimin e duhur, për të vepruar si një trup i vetëm. Uria i hodhi në det, ku shumë lanë dhe jetën, të tjerët kaluan në botën e çudirave, të reklamave, në botën e lirë, ku mund të shisnin legal apo ilegal krahun e punës, të vetmen pasuri që u kishte mbetur nga regjimi që sapo kishin përmbysur.

 

Kështu ranë në kontakt me anën e padukshme, që nuk  e kishin parë në reklamat e RAI-it. Me atë, pjesën më të ftohtë, më të ashpër, më të pamëshirshme të sistemit kapitalist. U befasuan, ulën kokën, shtrënguan njëri tjetrin, filluan punën duke vështruar mbrapa drejt vëndit nga ikën, ndanë djersën me gjysmën e tyre lënë atje pas.

 

Provë e rëndë i ra për pjesë këtij populli martir.

 

Kush e rëmbeu ”Dorontinën” thirri një zë. Kush na çoi në këtë derexhe, kush na morri lirinë, kush na rrëmbeu vatanin, filloi të mendojë një pjesë. Të tjerë, ata që u ishte fshirë memorja, që nuk arritën të zhvillohen plotësisht dhe pjesa racionale u kishte mbetur në nivelin rudimentar, u hodhën mbi thelat e hedhura nga dora e padukshme. Stomaku  u zuri vëndin e kokës dhe thesi u mbeti i shpuar.

 

Sot po festojmë përvjetorin e asaj dite kur rëzuam simbolin, kur u shdruam nga shtetas të shtypur në skllevër të lirë. 20 vjet plot kanë kaluar – sa kohë e gjatë ..., e mjaftueshme për të haruar, e mjaftueshme për të krijuar një brez të pafajshëm, por jo e mjaftueshme për siguruar të ardhmen, perspektivën. E pamjaftueshme për tu bashkuar dhe për të zgjidhur çështjen tonë kombëtare.

 

Dje në mes të Tiranës bërtisnin ”duam babën”, sot përkujtojmë rëzimin e simbolit të tij. Shqipëria vazhdon të jetë vëndi i kontraditave, i përplasjes të të kundërtave, mes lindjes dhe perëndimit, ku u zhvillua lufta e klasave, ku luftoi shqiptari shqiptarin, ku mjaft deklarohen grekë sikur ashtu do shpëtojnë nga hallet.

 

Më vijnë në mëndje gjithnjë e më shpesh  vargjet:

 

 ”O moj Shqypni moj e mjera Shqypni,

kush të ka qit me krye në hi ?

Po ti ke qënë një zonjë e randë,

burrat e dheu të quanin nanë.”

 

Sot përkujtoj dhe unë nga larg atë ditë...kur morra rrugën e kurbetit.

 

Bukuresht, 19.02.2011



(Vota: 7 . Mesatare: 4.5/5)

Komentoni
Komenti:


Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora