Stefo Mato: Si të gjithë...

Stefo Mato

Si të gjithë...

Kurrë nuk ndjehet festa vetëm

si një dritë pa errësirë

e paftuar nga një tjetër

që i njeh dhe skutat mirë

shëmbujt që do mund te sjellë

gjurmë fshehin që të ecin

dinë mirë dhe të përzjejnë

të pagdhëndurit me vesin

prekin nxijnë edhe tretet

edhe fshihet pa bërë zë

rend trokitur ku përflitet

ç’është e ëmbël dhe nën të

Është vonë por ka tentuar

të përfshijë çdo gjë që rrjedh

brenda shpirtit që mbuluar

         është dashur poshtë ta hedh

         Kur u pa se erdhi befas

         si shkëndijë që ndez të djegë

         rendën shumë ta kapin fshehtas

         t'i bëjnë pritë kur del ne shteg

Ç'mbeti ëndërr e sulmuan

kur s'e dinin ç'fuqi kish

ç'shkoi shtrëmbër përqafuan

e s'i hynte fare sysh

E përshtatën si u duhej

kur e trëmbur ish larguar

mblodhën ditët që të quhej

pranë tyre e afruar

Por në pranga lidhën mirë

duart që s’u ngritën lart

vetëm shpirtin lanë të lirë

se besuan që u mpak

është i vogël hidhërimi

duar lidhur kur ndërton

shpirt i lirë ëndërrimin

dhe pa frikë e shënjtëron

kur të dalin dhe të mbajnë

gjithë të tjerët

fshihen pas

si një lajm që e

shpërndajnë

e  komente nuk lë shkas

se ka ndodhur më së shumti

kur të prerë e kanë kërkuar

të rikthehet kush e

humbi

tek ata që s'kanë harruar

fjalë të dhëmbsur dhe

të thjeshtë

ka mjaftuar që të shuajë

gjithë lajmet dukur

mpreftë

që të ëmbla s'mund t'i

ruajë

se besnik mbetesh kur

gjen

ç’ka të tjerët s'vënë re

fjalë të rënda kur përkthen

dhe të thjeshta tek

unë le...