Poezi nga Tahir Bezhani

Tahir Bezhani:

KUJT T’I   DREJTOHEMI

Pos ditës që ndanë terrin

S’kam kujt t’i drejtohem tjetër

Fusha sytë në kodër

Mali veshët ne mjegull

Mes qiellit e tokës

Përplasje pa nda...

Nuk dijë ç’i them këngës

Kur me there pa pra

Në rrugëtime të gjata

Shtegtuam mundimshëm

Këmbëzbathur pas rrezeve te diellit

Pas betejave me gjak larë

E pastaj,

Me koka te zbrazura e të përçarë

Rrashtat tona statujë  vajtimi

Ku  vuajtja grithë plagët

Këmbonat pëlciten nga krismë

Për te ndërruar vetëdijen në  kohë

Sa të vonuar jemi për te caku

Nesërmja edhe me e larg!....

Janar,2011

AH TIRANË!..

Më nxjerre lotin

Nga thellësi shpirti

Mjegulla në Dajt rri varë

Ne bebëzat mia lodhje

Zemra dënesë në heshtje

Rënkon...

Jetimi i  tretur rrugëve te botes

Shpreson  të ngrohet në gjirin Tënd

Ah Tiranë,Tiranë!

Si më gjakose,

Si më plagose

Krenarinë që shkëlqente

Në rrugëtimin Tënd

Ti je Diell e Hënë,

Ti je nënë.

Tiranë....

Janar,2011

RRUGETIMI I POETIT

Rrugëton poeti në mesnatë

Ne duke se ishte  ditë

Ecë  në mesditë

Figurat i shndërrohen në mesnatë

Psherëtimë shpirti

Zjarr zemre

Sa  të  ngushta rrugët e poetit

Në përplasje mendimesh

Plot xixa zjarri

Buzëve rreshkë shkrumbi

Pështyma copë gjaku

Mushkëri të hargjuara rrugëve

Rrugë pafund e poetit....