Cikël poetik nga Enkelejda Kondi Masseboeuf

Enkelejda Kondi Masseboeuf

DUAJI POETËT

Lexoje poetin dhe vargun e tij

Në ç'do gërmë e rimë buzëqesh jeta.

Dhimbja dhe gëzimi derdhin melodinë

Këngën këndon zemra.

Kuptoje poetin dhe vargun e tij

Që të ndjesh se jetës ke jetuar

Është ujvarë që shkon në pafundësi

Fllad i ngrohtë për t'u shijuar.

Poezia është kitara e shpirtit

Pikë loti të jep melodinë

Vargu i saj dritë që ndriçon maja

Është djepi që përkund lumturinë.

Duaje poetin o njeri.....

KORIDORI I JETËS

Në koridorin e jetës eca

plot dyer e dritaresh muresh-vitesh

Ca m'u hapën e ca m'u mbyllën

Kapituj librash plot kujtime.

Dhe rrugën e gjeta dhe kur drita s'pati

Se besova se për mua Dielli do ndriçojë

Me Hënën, dritën e saj u ngazëlleva

Depërtova erësirën me sytë shqiponjë.

Disa herë eca dhe me sytë mbyllur

Fati nëpër hapa të nxituar më ndihmoi

Me grushta në zemër godita heshtjen

Në gjoks vetminë e çora me thonj.

PËRKOHËSISHT

Përkohësisht, mos më kërkoni..... po shkoj,

Pak larg ku zemra ime të gjejë dlirësi

U mërzita me intrigën e mëshiroj

Se shpirti im i brishtë s'lëndon njeri.

Do të iki larg, nuk do të jem

Do të nisem me zogjtë shtegëtimeve të lira

Në qiejt kaltëroshë, kush do vjen e më gjen

Sa herë që të trokasë.....Portën ja hap e mira.

Do të iki ca kohë, se mos bota ndryshon

Do të kthehem ne fole, kur qielli të jetë larë

Unë këngën do ta çoj në qiejt që dëgjojnë

Atëherë prej lagështirës dhe Toka do të jetë tharë.

RUTINA

Të kisha lënë si pa kuptuar mënjanë

Dhe thonë që Dielli ngroh botën njëlloj

Po ti kishe mbetur gjithnjë gjysmë Hënë

Natën dëshpëruar zemra jote më kërkoi.

Ishe aty pranë meje dhe unë s'te shihja

Transparent para shikimi tim indiferent

Të vrau kaq shumë nga unë largësia

Me ndrojtje erdhe ......Në portën zemër troket.

Eh, rutina që kish zënë vënd si pa u ndjerë

Mes nesh akull, ajsberg, na ftohu dashurinë

Kaq shumë kisha harruar që ti ishe gjysma ime

Rigjetja na solli mes kujtimesh lumturinë.