Vangjush Ziko: Ditënata

Vangjush Ziko

DITËNATA

MËNGJESI

Sapuni dhe uji

lajnë fytyrën,jo ëndrrën,

Përpelitet ende

pas qerpikësh të syrit,

nuk shkulet.

Vesa i lau lulet

por s'ua ndërroi dot ngjyrën.

MESDITA

Hieja nxitonte përpara

si mendimi,

Nuk pyeste fare

për hapat e mi.

Këmba e shkeli,

e ndau më dysh hijen,

Njëra më ndjek mua dhe diellin.

Tjetra fshin dirsën time.

PASDITA

Një kafshore bukë në gojë,

Pak zëmër të shijshme,

Një gotë sprajt të ëmbël dirse,

Një filxhan kafe me aromën e shlodhjes.

Dhe mjaft!

Dielli u mbështet pas Ostrovicës të prehet.

Mua më ndjell kanapeja

dhe libri në raft.

NATA

Qerpikët përkëdhelin ëndrrën.

Jastëku dashurinë.

Ora dëgjon zemrën

dhe ngatërron ritmin.

Nata na shoi abazhurë,

Na vu në gjumë.

Qielli shoi jashtë të fundit yll.

Ditënata u mbyll.