Janaq Pani: Dallëndyshja, trumcaku dhe qukapiku

DALLANDYSHJA, TRUMCAKU DHE QUKAPIKU - poemth-fabulë

Janaq Pani

Një trumcak arrakat

kuturisi një pranverë

pa u bërë hiç merak

shkon një çerdhe që ta zerë.

Për trumcakët,

varfanjakët,

kështu fati ua ka shkruar,

punën nuk e kanë në gjak,

ata s'dinë për të ndërtuar.

Kjo ndodhi ngjan si përrallë,

ky trumcaku e bë zakon

dhe pse sytë i kish në ballë

zuri çerdhen nën ballkon.

2

Dallandyshja erdh' me gas

veshur syri plot me mall,

po te çerdhja kur u qas

eh, e shkreta ra në hall.

Pyet veten dallandyshja:

"Mos gabuar kam adresë

Kur mërgova, këtu kisha

te ballkoni një folezë."

I flet zogut që rri brenda:

(Si shaka një çast e merr)

"Shko e gjej folezën tënde,

mos na bëj, o mik me sherr!"

Ia kthen trimi:"Pa më lutur,

nuk dëgjoj nga ai vesh,

bjeri, se i bie bukur

sa të zerë...sqepi lesh.

Eh, sa bukur dimërova

te kjo çerdhe bukuri.

Hidhu dallandyshe motra

shko ndërto tjetër shtëpi."

3

I lutet butas sërish

trumcaku nga vendi s'u tund.

I thotë së fundi:"Ta dish

do qeshë kush qeshet në fund!

Se unë, o miki s'e ha thatë...-

i flet e qetë dallandyshja.

Do mbledh dhe kashtë dhe baltë

e tij në  burg do të mbyllja."

Ndërtueses s'ia hamë dot hakun,

lartoi çerdhen pa fjalë

burgosi brenda trumcakun

që jashtë më të mos dalë.

4

E ndjeu ky trimi rrezikun,

burgosur nis të vajtojë,

që larg thërret qukapikun,

i lutet si mik ta ndihmojë.

Vrapoi nga pylli në kodër

e erdh' u ndal në ballkon,

i flet dallandyshes:"Moj motër

trumcakun pse vallë e dënon?"

Mëson nga ajo të vërtetën

e thotë:"Bindës qenka shkaku,

për sot, të themi të drejtën

gabimin e bëri trumcaku.

Po ngjan vendim i nxituar

ndaj qejfi nuk ka për të ngelur,

në Kartë është e shkruar

Të Drejtat nuk duhen shkelur.

Pa ulu tani të mendojmë,

të marrim vendim të arrirë,

nga burgu, mendoj ta lirojmë

të ndjehet trumcaku i lirë.

Mandej t'ia shpallim në sy,

veprimi i tij përbën faj,

gabimin po s'e ndjeu ai

ia japim dënimin pastaj..."

5

Iu bind në çast dallandyshja

gjyqtar qukapikut me mend,

çak - çuk ia nisi nga prishja,

çliron trimoshin në vend.

Nga burgu kur doli trumcaku

hutuar qëndron ca dekika

gjersa i shkriu krejt gjaku

i ngrirë atypari nga frika.

Tani në liri u mbush frymë

e pa në sy qukapikun

dhe tha:"Pa drejtësinë

nuk kisha për ta hedhur rrezikun.

Thellë i penduar lyp ndjesë,

o mike, të lutem më ndje,

të hyra budalli në pjesë

kur timen e bëra një fole.

Dhe ti u nxitove, të shkretën,

ky çast do ishte fatal,

për pak më more dhe jetën

që vetëm Zoti e fal.

Gjykatës na u gjend qukapiku,

urtia e tij e gjykimit,

pa ndihmën e tij, o lum mike

do shkisnim në llumin e krimit..."

            +  +  +

Dy miqtë të penduar sakaq

kënduan të dy gjithë shend:

"QË BOTA TË RROJË NË PAQE

T'I NGREJMË DREJTËSISË MONUMENT."

Me krahët në erë qukapiku,

në shpirt i qetë nga lehtësimi,

dy miqtë i përshëndeti e iku

se kot nuk i shkoi mundimi...