Vullnet Mato: Të pres te vesa e gjelbër

Vullnet Mato

TË PRES TE VESA E GJELBËR

Lere  celularin,

eja flasim me sy,

derisa gjumit

të dy i kemi shkarë!

Tani kur lind dita

nga nata në shtatzani,

eja të shohësh

një mrekulli të paparë!

Tek arat me grurë,

këtë mëngjes për ty!

Kallinjtë si roje nderi

janë vënë në radhë!

Eja të pres,

siç pret gruri i ri,

të mugullojë nga nata

agimi i bardhë.

Bulëza të argjendta

më vezullojnë mbi krye,

kallinjtë nga qepallat

shpërthejnë rreze.

Eja, me këmishë nate

të na spërkatin yjet,

që shuhen si qirinj

e pikojnë vesën e gjelbër!

Eja, se kur bleron buka

e vesuar ndër ara,

një puthje ushqen

njëqid vjet dashuri.

Dhe ëndrrat tona

i gjelbëron sonte nata,

po t’i bëjmë dritë

para diellit ne të dy.

Vrapo pa zbardhur,

shtegut mespërmes,  

gjurmët për tek unë

t’i ndrit hëna vezullore!

Eja, spërkate trupin

si zambaku me vesë,

o moj hënëza ime

paraagimore!...