Petraq Kote: Takim

Takim

Petraq Kote©

Pranvera çeli me herën prapë

pa ty veç dimër moti qe ndërruar,

nga xhami i syzave të pritjes

ikjen e kohës s’e pashë kuptuar!

Njëri pasvit tek sytë e mi

u ndal me miken e “ harruar “.

Drurin e pritjes e premë në çast

Gjethet e tij, kishin vjeshtuar!...

Kërkova veten  në dritën tënde

Në dritën time e pe munguar.

U hodhëm brenda ëndrrës së ruajtur…

por ftohti zënë - kish buzë e duar.

Të asaj dite, në stol u ulëm.

I ngrirë i tëri, stol, coptuar

… dhe një qiri i ndezëm natës

dhe s’mbeti kohë për ta mallkuar!

Fier, gusht 2010