UNË NJERIU

UNË NJERIU

UNË DHE ZOTI

Zot!

Drurëve u ke dhënë lulen,

Mua fjalën.

Kafshëve u veshe lëkurën,

Zogjve krahët.

Mua më veshe mendimin

Si këmishën e çmendurisë,

Më dhe durimin

E urtësisë.

Dhe vuaj.Dhe lumturohem.

Vdes dhe prapë ngjallem.

Zot,

Të përgjërohem,

Të falem.

UNË DHE BOTA

Më zgjuan gjëmimet dhe bubullimat.

Tërmeti ma lëkundi shtëpinë,

Palljet dhe ulrimat

Ma vranë qetësinë...

Me kë e ke zemërimin,Botë?

Me kë po hakmerresh?

Mos prit nga unë lotë

Dhe as fyerje.

E di.

Të kam gjymtuar,

T'i kam helmuar burimet,

Pyjet t'i kam rrafshuar,

Malet t'i kam bërë thërrime.

Aj,të bëjmë paqe bashkë,

Të jemi për njëritjetrin,

Legjendën tonë të lashtë

Ta bëjmë hymn të përjetshëm.

UNË DHE TI

Sa fjal' e bukur.E pavarur.

Fjala e varur pavarësi!

Tingull aratisur e shpërndarë

Nga yllësia melodi.

Ç' do bënte fjala e veçuar

Nga rregull' i sintaksës së fjalisë?

Ç' do bënte tingull' i vokalizuar

Shkëputur melodisë?

Ç' do bëja unë pa ty.

Ç' do bëje ti pa mua.

Qikllopi me një sy,

Sirena e verbuar.

Pavarësi e varësisë,

Kjo çmenduri e pavarësisë.

UNË DHE UNË

E njoh dhe s' e njoh veten time.

E dua dhe e përbuz.

U ngopa me ëndërrimet,

Kupa e helmit m' u mbush.

Ta zbraz,

Me se ta mbush!

Dielli dot s' më ngopi.

Ujvarat s' ma shtuan fuqinë.

Molekula dhe atomi

S' ma mpakën varfërinë.

Me se ta ngop

Lumturinë!

Unë i dituri dhe i padituri.

Unë i pasuri dhe i varfëri.

Unë i thinjuri dhe i mituri.

Unë i ndoturi dhe i pastërti.

Zemërmbushuri

Dhe zemërzbrazuri.

Unë askushi dhe vetvetja.

Unë enigma dhe e vërteta.

UnË DHE NËnË TEREZA

Ëngjëll i Zotit,

Mëndeshë e njerëzve!

Mblodhe të shenjtat rreze

Në pikën tënde të lotit,

Në rudhat mençurinë,

Në pëllëmbë diellin,

Në zemë butësinë

Dhe mëshirën e qiellit.

Lutu për mua të mjerin,

Mëkatarin,

Për mua krenarin.

Gusht 2010    Vangjush ziko