Poezi nga Eroll Veliu

"Libri Dashuria e hidhur" - Eroll Velija

poezi 

Cikli i trete

"Kafka"

PSALM

u shuan dritat ne dhomen tende

perdet jane leshuar ulet

asgje s'leviz nuk kumbon asgje.

rende fle nata korb

morti hyri si vrundull ne dhome

mbi ty derdhte drite avull

shikimi si gjeth i zverdhur

ne sy zjarri vdes

e une qendroja aty

sodisja hijet ne mur

derisa ajri pauzonte

u shuan dritat ne dhomen tende

dhe perdet jane leshuar ulet

dola ne rruge

ta shoh vdekjen si ecen

e hijet emrin e fshine.

DITA E NESËRME

drdhet gota e territ mbremje lemeritëse

pejsazh i vrazhde si morti

veç plaskomes se zezë e te ftohte

ne nje skaj kujtimi njeriu i lie

rringjallet ne pranga

u lind aty qe t'i dashuroje njerezit

ai rri i menduar zemërvrarë

trupin plot dhembje e plage

mblodhi ndjenjatnga brendia e zemres

sprovoi disfatat perbuzjet ekzekutimet

perjetoi tortura makabe

trupi perpelitet nga dhembja keputet e mbin

ne gjakun e dallgezuar u gjakos

dhe asnjehere nuk u mposhte

demonet e harbuar u sulen si langonj

me syte e lebyre te skuqur nga pagjumesia

shikonin me llahtari nga amfiteatri i perqeshjeve

me kamxhik te pergjakur ku buroi flaka e mallkimit

hapnin rrugen e tyre te vdekjes

yjet qe kredhen ne qiell te shtangura merdhezin

leshohen te ngrohen ne gjakun e fatprereve

nga zgavrat e syve te mijera e mijera kufomave

te rene ne heshtje kerkojne drite pak drite

derisa bota syhapur dremit

enderron te nesermen e ndritur

duke na braktisur ne shekullin e padrejtesise

ku njerezit qe vuajne me kote kerkojne doren shpetimtare

jemi nga shteti i braktisur

ne gjeografine e shkaperderdhur.

SONTE

muzgu i mbremjes zuri te mertise

qielli eshte me lageshti

shirat e llastuar davariten perbirueshem

turren xhamave te brishte

qe rrembyeshem zhurmonin

duke lidhur plaget e kohes se lige

drunjt e molisur rrjepin vezullim imazhesh

kalamenden shlirshem

nen perpelitjet e rrebeshit pranverore

sonte ne dhomen e harruar prej koherash

ndritur nga nje driteze e zymte

nga shtrengata lemeritese trazohen ndjenjat

e nje njeriu te sfiduar te zhuritur

i dalldisur sodit grilave te dritares

shikimi i trishte shikon pikat e shiut

qe u gjasonin qeshjeve perbuzese

syte e lebyrur i davariten tek dritat

dhomave kundrruall qe sonte ka zere trishtimi

i kerrusur prane dritares

ne kujtese i fanitej fotografia

e denesjeve te neteve te thinjura

per ta shpjeguar ankthin e dhembjeve

qe pastaj te avullohej si vrundull

grilave te dritares dhe humbisej saora

ne peisazhet e imazhit te nje shekulli te trazuar