Tahir Bezhani: Vetmi e burgosur
Dimëri po më futë frikënÇdo gjë e ngrirë,tharë edhe pemëtGishtërinjtë e duarve nuk i ndjejAfër zjarrit kallem,nxihëm si dru e lagurLarg tij dridhem si zog pa krahëNë vetminë e burgosur pa tyNë rrafsh t tmerr vapa, frikë acariA do vish prap një ditë?!...


























