Kostandin Vogli: Zilja e telefonit
Zilja e telefonit e hodhi përpjetë sa kërcitën dërrasat e vjetra të divanit dhe instinktivisht pëllëmbën e dorës e rrethoi rreth gushës si për të ndaluar gjakun që ju hodh nëpër damarë, si për të mos i goditur si çekan trurin. Megjithatë nuk shpëtoi nga një rrahje e shpejtuar e zemrës. Dhe këtë rrahje e përjetonte sa herë që binte zilja e telefonit....
























