-E di se kjoqë du ata them e nuk tat hem dot është një çmenduri!-dhe e kishte shikuar drejt në sy.-Po ti thuaje sado e çmendur që të jetë ajo fjalë!-ia kishte kthyer ajo duke qeshur.E qeshura e saj e çiltër atë e kishte trembur ...
Qindra vite u grindëmMe korbin që shtirej pëllumbPër një tokë,për një lumJa ai,ja unëpor kështu deshtifati,kombi e zotitani këtu jam unë,jo më korbi...
Kushedi sa djem dhe vajza më 3 mars do të festojnë njëzetvjetorin e lindjes. Njëra ndër ta është edhe Nazime Visha. Këto vajza dhe djem mezi e presin këtë ditë sepse do të mbushin njëzet vjeç dhe njëzet vjeç është një mrekulli e moshës, të duket se krejt bota është e jotja. Këta njëzetvjeçarë ëndërrojnë...
Kur të rinjtë nderonin t’ vjetrin –Shkonim rrinim me njëri – tjetrin !Edhe pse kishte varfëri –N’ shpirtrat tanë kishte kënaqësi ! N’ derë t’ oborrit t’ prisnin me çehre –Hajde mik , mirë se na erdhe !...
Në sallën e bukur të bashkisë së pesëmbëdhjetë të Vjenës ishte festë e vërtetë e cila dukej gjithandej hapësirës, në fytyrat e buzëqeshura të mërgimtarëve, në veshjen solemne të nxënësve me kostumet e bukura ...
Kisha kaluar 3 vite në vetmi pas çkurorëzimit. Jeta ime ishte në rregull, as nuk më mungoi shoqëri femërore por asgjë me shpresë për të ardhmen. Fillova të ndiej vetmi... dhe shkrova një letër nënës - për çudi shqip, nëna ime nuk kishte ditur asnjë fjalë të asaj gjuhë, por në parajsë sigurisht ...
Ishte viti 1978, kohë kur unë po kryeja shërbimin detyruar ushtarak në fshatin Sopot të krahinës së Zerqanit. Ato ditë kisha një dhimbje të pa ndërprerë të një dhëmballe. I mora leje komandantit të repartit dhe u nisa në këmbë drejt qytezës së vogël të shupenzës ku ndodhej e vetmja qendër ...
Sapo u njoha në internet me titullin e librit “Portretizime eseistike” të autorit Arsim Halili, botuar në kujdesin e shtëpisë botuese “Beqir Musliu”, intuitivisht kuptova se është fjala për një libër serioz mbi letërsinë. Libri i Arsim Halilit është një parakalim modest eseistik i njëmbëdhjetë figurave ...
Për ty Kosovëpër ty moj Nënëështë pak një rrezepak është një hënë Është pak një qiellme gjithë planetepak është një diell...
Gjinjët i kam grurë të bardhëbuzët i kam të kuqe si qershijemi në tokën e dashurisënë një kopësht plotë me lule Më quaj ( tënden ) i dashurtë quaj ( timen ) o shpirt...
U përhap lajmi se liderin karizmatik turk Erdogan, janë duke e përgjuar...Problemi siç shpesh ndodh në botën e qytetëruar në të tilla raste, nuk u fokusua vetëm ekskluzivisht tek përmbajtja e përgjimeve ku dëgjohet ai dhe i biri të komunikojnë lidhur me shpërndarjen sa më shpejt tek të njohur...
Në vitet ‘60 të shekullit të shkuar - sa larg duket(!) - një grup i vogël poetësh, kryesisht të kthyer nga studimet jashtë shtetit, sulmuan “monopolin” e letërsisë, të poezisë veçmas, që gjer në atë kohë mbahej e mbrohej me fanatizëm nga një numër i madh poetësh me bindje...
Pisha, një dru halor për dekorin lindur,Ku vashat nën hije ulen dhe pushojnë,Përqafueshëm duartë rreth saj lidhur,Shtrihen në hije , lozin dhe pozojnë. Sesi duket vajza sykaltër, syshkruar,Ngjitur njësh me trupin e asaj pishe...
Gjatë vjeljes së toponimeve nëpër katunde të krahinës së Dushkajës, sidomos në një pjesë të krahut jugor të saj e në ndonjë vendbanim tjetër, gjeta të gjallojnë toponime të formuara nga etnonimi Çerkez. Emërtime të kësaj rrjedhoje: Arat e Çerkezit, Kodra Çerkezit, Ledinat e Çerkezit, Mali ...
Me një krenari të drejtë , por në të njëjtën kohë edhe më një guxim të madh ,me një frymë të harmonisë dhe vëllezërisë atë ditë të 2 Marsit 1444 në Katedralen e Shën Kollit fisnorët dhe kryefisnorët e Arbenisë u mblodhën në një kuvend të madh kombëtar dhe historik i quajtur...
Krejtçka na lidh me Viktor Hygoin, këtë personalitet të njimendtë të letërsisë, është ajo afri delikate e një shpirti rrapëllitës, i një pene tragjike që predikoi humanizmin si fe e gjithëkohësisë. Akti i krijimit, u shugurua ...
Qielli i mbuluar nga retë ndehej si në një agoni të rëndë. Vranësira e zezë e kishte zaptuar tërësisht dhe dita ishte kredhur në një muzg të zymtë. Megjithëse ishte pranverë, dukej sikur të ishte palca e dimrit. Heshtja e thellë mbizotëronte në të gjithë natyrën...
E dua me mall të përvëluar kur jam largi mërzitem i dëshpëruar kur i ri afër. Qyteti im! Plakë e nuse, nuse e plakë.Të trembem si vdekja e ngadaltëtë dua si rilindje pas një dimri të egër, të gjatë...
Në këtë kopshtNuk bien gjethet vetëm në vjeshtëNë disa raste pa dashjePikojnë hojetDhe i njomin drurët Për çdo stinëFluturat vijnë dhe shkojnë...
Nga Arkivat e Vatikanit shkrimi më i hershëm se “Meshari” i Buzukut/ I gjithë dorëshkrimi është autograf, i shkruar nga një dorë. Ndërsa në fund fare, në f. 208, autori është firmosur vetë me emrin e tij: Teodor Shkodrani...
