Adem Zaplluzha: Ky balsam i tejdukshëm
Mbrëmë kuptovaSe duart e mia vetmoninDiku te përgjumja e baladaveNjë serenatë e fjetur me viteNë kreshtat e këndesitE zgjoi mëngjesin e lodhur Qante era me ngashërimDiku te një arkivol i hapurQanin edhe akacietNë shpirtin e vrarë të erës...

























