E hene, 06.10.2025, 12:18 AM (GMT+1)

Kulturë » Vataj

Albert Vataj: Jane Goodall, gruaja që shembi kufijtë e ngurtë mes njeriut dhe pjesës tjetër të krijesave

E diele, 05.10.2025, 06:52 PM


POST MORTEM

Jane Goodall, gruaja që shembi kufijtë e ngurtë mes njeriut dhe pjesës tjetër të krijesave

Nga Albert Vataj

Me një palë dylbi dhe një fletore shënimesh, Dr. Jane Goodall udhëtoi nga Anglia në xhunglën e Tanzanisë në vitin 1960 në moshën 26 vjeç për të studiuar shimpanzetë. Ajo që mësoi ndryshoi mënyrën se si bota i shihte primatët.

Më 1 tetor 2025, bota humbi një nga figurat e saj më frymëzuese, Jane Goodall, primatologen, antropologen, humanisten dhe aktivisten e paepur, e cila la pas një trashëgimi që do të mbetet dritë udhërrëfyese për njerëzimin dhe natyrën.

Në vitin 1960, një vajzë 26-vjeçare, e pajisur me një palë dylbi, një fletore dhe një kurajë të rrallë, zbarkoi në brigjet e Liqenit Tanganyika. Ishte Jane Goodall, e cila, nën udhëheqjen e Louis Leakey, do të ndryshonte përgjithmonë mënyrën se si njerëzit e shihnin vetveten. Ajo hyri në jetën e shimpanzeve jo si një shkencëtare e ftohtë, por si një vëzhguese me zemër, që dëgjoi frymën e pyllit dhe përjetoi jetën e kafshëve në intimitetin e saj më të pastër.

Në Gombe Stream, ajo zbuloi se shimpanzetë përdorin mjete, gjuajnë në grup, ndajnë dashuri, përkëdhelje dhe kujdes, qajnë humbjet e tyre, dhe shfaqin emocione që deri atëherë besohej se ishin vetëm “privilegj i njeriut”. Ajo i shembi kufijtë e ngurtë mes njeriut dhe pjesës tjetër të krijesave, duke dëshmuar se humaniteti nuk është vetëm një tipar njerëzor, por një gjuhë e përbashkët e jetës.

Studimet e saj u kthyen në libra, dokumentarë dhe ese që frymëzuan miliona njerëz. “Në Hijen e Njeriut” (1971), një vepër themelore e shkruar me një poezi të thjeshtë por tronditëse, u përkthye në dhjetëra gjuhë, duke i sjellë shimpanzetë dhe pyjet tropikale pranë lexuesve kudo në botë. Ajo nuk ishte thjesht një shkencëtare, por edhe një rrëfimtare që u dha zë atyre që nuk flasin.

Me themelimin e Institutit Jane Goodall (1977) dhe lëvizjes Roots & Shoots (1991), ajo mbolli një shpresë të re tek brezat e rinj. Ajo besonte se ndryshimi nuk fillon nga qeveritë apo korporatat, por nga individët, nga fëmijët që mësojnë të mbjellin një pemë, të mbrojnë një kafshë të plagosur, të kujdesen për një pellg të ndotur. “Secili prej nesh bën një ndryshim,” thoshte ajo, “dhe ne duhet të vendosim se çfarë lloj ndryshimi duam të bëjmë.”

Nderimet që mori ishin të shumta dhe madhështore – Medalja Presidenciale e Lirisë, Urdhri i Perandorisë Britanike, Çmimi Templeton, Medalja Hubbard e National Geographic – por asnjë nuk mund ta përkufizojë plotësisht madhështinë e shpirtit të saj. Jane Goodall ishte një udhëtare e kohës dhe ndërgjegjes, një misionare e natyrës që e shihte botën jo si një pasuri për t’u shfrytëzuar, por si një trashëgimi të shenjtë për t’u ruajtur.

Edhe në vitet e fundit të jetës, ajo mbeti e pandalur. Udhëtoi pa u lodhur, foli me të rinj, me liderë shtetesh, me komunitete indigjene, gjithmonë me të njëjtin mesazh të thjeshtë dhe të fuqishëm: të kujdesemi për planetin tonë, sepse është shtëpia jonë e vetme.

Jane Goodall nuk ishte vetëm pionierja e etologjisë së primatëve. Ajo ishte ndërgjegjja e natyrës, ura mes njerëzimit dhe krijesave të tjera, ambasadorja e paqes dhe shpresës. Ajo na mësoi të shohim me sy, por edhe me zemër; të dëgjojmë jo vetëm zërat e njerëzve, por edhe të pyllit, lumenjve, kafshëve që jetojnë me ne.

Me ikjen e saj, një epokë mbyllet, por një frymë e pavdekshme lind. Jane Goodall do të jetojë në çdo pemë të mbjellë nga një fëmijë, në çdo shimpanze të mbrojtur, në çdo hap të heshtur në pyll.

Ajo ishte dhe mbetet një testament i gjallë i faktit se një njeri i vetëm, me guxim dhe dashuri të pafundme, mund ta ndryshojë botën.

Me ndarjen e saj nga jeta të Jane Goodall, bota humbi një shkencëtare, por fitoi një legjendë. Jane Goodall do të mbetet përjetësisht jo vetëm si pionierja e etologjisë moderne, por edhe si një zë i gjallë i natyrës dhe i ndërgjegjes njerëzore.

Trashëgimia e saj është një amanet: të duam dhe të mbrojmë natyrën, jo si zotërues të saj, por si pjesë e pandashme e saj.

Foto: Jane Goodall me Motambo-n, një jetime në Qendrën e Rehabilitimit të Shimpanzeve Tchimpounga të Institutit Jane Goodall në Pointe Noire, Republika e Kongos.



(Vota: 0)

Komentoni
Komenti:

Artikuj te tjere

Albert Vataj: A është në vullnetin tuaj të zgjidhni, nëse do të jeni dritë apo zjarr? Albert Vataj: "Shkodra dashnorja e qiellit të kaltër… që Migjeni e deshti me nji “dashuni tragjike” Albert Vataj: Nëse të mendoj, nuk mëkatoj, apo jo? Albert Vataj: Mirash Ivanaj, dishepulli i arsimit, sakrifica e një shpirti që u martirizua për dijen Albert Vataj: Hannah Arendt dhe rreziku i një bote pa të vërtetën Albert Vataj: Thirrja e Faik Konicës në Gazetën Albania, 1897, për shqiptarët krejt Albert Vataj: Ndahet nga jeta “kryeashiku i ahengut shkodran”, Agim Molla, zëri autentik i një tradite Albert Vataj: Figura e gruas dhe zakoneve shqiptare, midis spektaklit dhe sakrificës, në romanin e Pashko Vasës, 'Bardha e Temalit' Albert Vataj: Lec Bushati, aktori që solli në artin skenik thellësinë shpirtërore dhe epikën e personazhit Albert Vataj: Udha që të shpie te dija, sipas gjigandëve të mendimit filozofik Albert Vataj: Komedia që zgjon kujtesën e artë të Shkodrës së artit të vitit 1919 Albert Vataj: Në një moshë të tillë... kur ti guxon të jesh vetja Albert Vataj: Këmbët e Nënë Terezës, këmbët e deformuara nga lodhja dhe mundimet, këmbët që ecën mbi dhembje në rrugën e kalvarit Albert Vataj: Thirrje nga historia i kujtesë kombëtare, 31 gusht 1919, zëri i Komitetit 'Mbrojtja Kombëtare e Kosovës' Albert Vataj: Shenjtëria e shnjtëreshës shqiptare, Nënë Tereza, përmes shenjtërisë së fjalës dhe diellit të mendimit Albert Vataj: Mateus Frroku, artisti rrezatues i mirësisë dhe pozitivitetit, zëri i shpirtshëm i këngës shqiptare Albert Vataj: Bud Spencer i filmave aksion dhe komik, në zemrën e bashkëshortes, Maria Amato Albert Vataj: Roza Xhuxha dhe Dhimitër Anagnosti, si lindi dashuria ikonike e kinematografisë, që sot u nda me lamtumirë dhe lot?! Albert Vataj: Arti i dëbuar nga moderniteti, i flokëve të gjata të shekullit XIX Albert Vataj: Naile Hoxha, këngëtarja që na la një trashëgimi që nuk është vetëm këngë

Gallery

Karnavalet Ilire në Bozovcë dhe Tetovë - 2025
Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx