Mihal Gjergji: Cigania

Mihal Gjergji

C I G A N I A

Ngulmon cigania sipër dorës

Mes vijash mendjen humb më kot

E shkund një çast tik-tak i orës

Dhe ‘profecinë’ fillon të thotë:

- Argjendin shqota krejt e shkundi

Mbi vjeshtën tënde gjethet sos

Kur lumi hesht, ti rrjedh si lumi

Kur nata fle, ti thua - mos!

Me veten grindesh kotsëkoti

Dhe prapëseprapë s'gjete karar

As fjala jote dhe as loti

S'e ndreqën botën mor qyqar

Do ikësh shpejt, qënka e shkruar

Ky shteg i mbyllur ma tregon

Në krah nje ëngjëll ka qëndruar

Një Nuselalë karshi përgjon

Paska ofiqe, flet me djallin

Çdo monstër sjell këlysh pa fund

I vetëm s’mund ta zgjidhësh hallin

Më jep diçka…dhe xhepin shkund

E trodhën meshkujt burrërinë

Ndaj seksi fryhet sipër nesh

Provo të prekësh pak lirinë

Për ty ndriçon një yll mes resh...

Eh, moj kurbatkë, pa pranga shteti

Me shpirt dhe zemër qelibar

Në ç’meridian prehet dovleti

Nga ç’fron mallkon një mëkatar?

Ç’parfum afron nje pjellë turpi

Po turpin vetë, ç’kandar e ngre?

Në ç'Trojë ka mbirë kjo farë harbuti

Me ç'kal i prure Odise?...

Kam qindra vjet në udhë drite

(Sikur ta njihnit historinë!)

Kjo stinë e kohës hipokrite

Më vodhi moshën dhe rininë

E në më ndodhtë, diku të shembem

Në burg të fjalës, si Ançar

Këndoni miq, atje do gjendem

Me zërin tim, violinë e parë!

Tiranë, Korrik 2016