Gani Pllana: Për një pikë ujë

Gani S. Pllana

PËR NJË PIKË UJË

mendohen,

shtiren,

ngacmohen,

luftohet-

mendja, te uji!

uji për ne,

uji për ata;

me ujë

shuhet etja,

krijohet pastërti;

uji mbi të gjitha,

uji për të gjithë,

për njerëzinë,

për lule,

për fusha e male;

vetëm për ujë,

për asgjë tjetër.

shtyhen,

intervenojnë:

për një pikë ujë.

ujë nën tokë,

ujë mbi tokë.

shtyhen,

me shkrime në gazeta;

shtyhen në korridor,

shtyhen në takim.

djersë:

mbi kokë,

në trup,

skuqje,

trembje,

dremitje,

për një pikë ujë.

uji rrjedh,

krijohen mrekulli:

kanale,

lumenj,

liqene...

dritë nga uji,

dete,

oqeane.

lutje,

dridhje,

ofshamë,

vendime të vështira,

për një pikë ujë..

KRAPI I MOÇËM

shtrydhje,

ndrydhje,

shkatërrime,

përplasje,

vrasje,

internime,

copëtime,

u shkatërrua

Iliria!

menduan të ligët:

e ndamë,

e izoluam,

nuk do të ngrihet më...

u mashtruan keq të paudhët:

rrethimi me gjemba,

nuk e trandi

burimin e lashtë.

copëtimi:

në pesë pjesë,

nuk e shterri,

kroin e vjetër.

lulet

ruajtën farën:

kokrrat

u shpërndanë,

krijuan fryte të reja,

plotë shëndet.

ballëhapur,

dolën në dritë bukuritë përrallore.

hej,

ne jemi këtu:

që nga lashtësia.

përsëri,

në milenium e tretë;

nuk u ftuan

filizat e ri,

në takime,

në sofrën e re!

peshkaqenët e Ilirisë,

nuk kishin ndërruar jetë:

njëri nga maja,

tjetri nga fundi i Adriatikut,

i treti nga Deti i Zi,

lëshuan kushtrimin,

ne jemi gjallë...

krapi i moçëm

lëshoi mustaqet,

doli në rërë

mbeti duke u përpëlitur.

DIKUR VJEN FUNDI

koha ikën,

mbeten vrragë të thella:

natyra regjistron,

njeriu shpesh harron!

përsëri

kthim prapa,

disa befasohen

kacafytje për asgjë!

dielli

përsëri rrezaton:

lindjet shtohen,

dhembjet ndalen;

zemrat qetësohen,

dikur vjen fundi.