Milazim Zeqiraj: Shpresa po humb shkëlqimin

Milazim Zeqiraj

Shpresa po humb shkëlqimin

Kosova shtet i pavarur e sovran

Më plagë në zemër,

në sofrën e madhe Europë.

Në rrugtimin tonë s´jemi vetëm.

Problemet tona s´janë të dikujt tjetër.

2.

Ti erdhe se ne deshtëm.

Tani po hesht.

Pritja jote po e humb shkëlqimin

Për premtme e kritika s´ka vend.

Fushata iku.

Mjaft më numërime

Kohën e kaluara së vajtojmë

Fillo punën se ne po presim

Ne se kemi hallin tëndë politik më pritë.

Bota ka hallet e veta.

Yjt e sëmuar po ndezën vet në qiell

Jasht vetëtimë e murmërimë

Njerërzimi po vallëzon në hijen e zjarrit

Toka e qielli po kallën

Demonët janë çmendur.

Ne duhet ti zgjojmë,

të fjeturit në kohë pa kohë

që të ecim bregoreve të lulëzuar.

9.3.25

Sebashku më miq jemi këtu

Kosova shtëpia e jonë për mikun dhe Zotin

Fjalët e mikut nuk janë kritika.

Çka ndodh më ne?

Nëse miqet tanë na lanë në hallet tona.

Dashuria ik shpejt.

Problemet tona më fqinjë,

më miq duhet zgjedhur.

Ne më miqet tanë çamë stuhi,

pa ta ishim si pika në lis.

Lirin dhe Pavarësin e Kosovës

sebashku më miq ralizuam.

Armikut ju dha shuplakë në zemër,

e iku për mos u kthy kurrë

9.3.25

Fajin mos e kërko, është jetim

Me vite jetuam në premtime,

më to s´jetojmë tutje.

Probleme kemi,

ato falsin shumë më shumë.

A duhet përherë më pytë

Pse jemi të varfër kur po punojmë

Pse kemi probleme më rrymë e uji

Pse kemi probleme në arsim,

shëndetësi e drejtësi.

Pse Ushtria e policia po ankohen.

Ne po punojmë e koha po na ik pa zhvillim

Ne nuk kemi hallin tëndë politik.

Ankesat tona janë aty.

9.3.25