E diele, 09.02.2025, 04:19 AM (GMT)

Kulturë » Vataj

Albert Vataj: Ne jemi ky çast i vetëm hyjnimi, dhe... një det me puthje... dhe dallgë

E hene, 09.12.2024, 06:55 PM


Ne jemi ky çast i vetëm hyjnimi, dhe... një det me puthje... dhe dallgë

Nga Albert Vataj

Ndoshta ajo ishte puthja e parë dhe e fundit, por ishte mundësia e artë për ta mbushur veten me ty, për t'i dhënë dëshirimit një dimension etern, për të guxuar ta mbushësh veten me shpërthimin që krijoi jetën, dhe dritën e vezullimt që diellon në çdo prekje e prehje dëshirimi.

Puth ashtu pafajshëm e dlirshëm si mugëtim pranvere; etershëm puth, si një cak galaktik; po, hyjshëm puth, siç bën nëna e cila në çdo puthje ajo heq nga vetja frymë e zjarr për t'ia mëkuar foshnjës së saj përjetësi. Sepse ajo në këtë akt sublim; mund të jetë një pilives që jep shpirt kur mëkon ngjizjen e një jete, apo mjelmë që e mbush me bardhësi çdo çast të botës ku drita e shpirtit të saj vjen me bardhësi dhe sqim për të kumtuar botës sublimimin si ceremonial hiri hyjnie, që ndrit si në pend edhe në shpirt.

Ju mund të keni fatin të puthni një herë të vetme, NJË, por është ai nektar që ka fekonduar mijëra mrekulli në jetën tënde, ai kopulim që është shumuar në miliarda yje ku ti lexon fatin tënd.

Siç mund, pse jo, të jeni dehur në detet e pafund të puthjeve, dhe sërish të ndiheni të etur për një pikë tëmbëltim buzësh, dhe të shuheni mbytur në trishtim vetmimi, në natën arktike, me dëshirimin e një të vetme ngrohtësi.

Ndoshta është shkruar në diell se në sa zjarr shpirti yt shndërrohet në frymë hyjnimi.

Një, njëmijë apo një milion puthje mund të shkokrrosh nga shega e magjepsjes qiellore të buzëve. Ajo, ajo e ndezura thellë në shenjtërinë e shpirtit, ajo i vë zjarrin zemrave e mrekullon me dashuri krijimin.

Fatkeq mund të jesh, që nuk të kungoi asnjë bekim në buz asnjë puthje qiellore, yje u shuan në padurimin e pritjes tënde, pranvera erdhën e stinë dalldisjesh perënduan, dhe ti nuk çele në asnjë shpërthim.

Jo, jo, mos lëndo shpirtin me pamundësin e tokësores, as me ndëshkimin e fatit mos i trazo torturueshëm ndjenjat, pasionin që ndrydhen në burgje dimnash të acart. Sepse, askush nuk erdhi në altarin e lutjeve të dritës, për të shkuar kyçur në terr. Qielli kah erdhe do të të mbush zjarmshëm me pafundësinë e këtij çasti, dhe ti do të jesh puthje e çdo buze, magji e krejt magjepsjeve të shpirtit.

Ne nuk mund ta dim, nëse ishte kjo e vetmja puthje, apo çdo prekje buze një shkëndi në ndezjen e diellit tënd. Ne jemi vetë ky ceremonial i shpirtshëm që na shpie solemnisht te mrekullimi i pulitjes së buzëve. Atëherë nuk do të kemi fjalë për të thënë, melodi për të luajtur s'do mundim, do të jemi duke kaluar nga toka në qiell.



(Vota: 0)

Komentoni
Komenti:

Artikuj te tjere

Albert Vataj: 'Kam pasur në jetë vetëm një mik të vërtetë dhe të sinqertë – librin' Albert Vataj: Çfarë shkruan Edith Durham për Shqiptarët Albert Vataj: Metropili shqiptar në kremten e librit Albert Vataj: “Virgjëresha e mbuluar” e Giovanni Strazza, mrekullia hyjnore që del nga mermeri Albert Vataj: Kjo është Emma Lilian Todd, gruaja e parë që projektoi një aeroplan Albert Vataj: Gjithë dija e botës së një shekulli në një foto Albert Vataj: Çdo nënë është një shenjtore dhe çdo shenjtëri na shpërblen me vullnet prej nëne! Albert Vataj: “Fluturimi” i malësores në krahët e erës Albert Vataj: “Barbarët” që shpëtuan qytetërimin dhe kulturën perëndimore Albert Vataj: Padrejtësia e drejtësisë për arrestimin e Ilir Metës Albert Vataj: Alessandro Albani, kardinali katolik romak me origjinë nga Shqipëria veriore, vendosur atje në shekullin e 15-të Albert Vataj: John Atkinson Grimshaw, një autodidakt që shkëlqeu me peizazhin hënor Albert Vataj: Dasëm në varreza Albert Vataj: Dita vjen me dritën e vezullimit hyjnor, në kraharorin e një nëne Albert Vataj: Beteja e Vjenës, 12 shtator 1683, humbja që çoi në tkurrjen e pandalshme të sundimeve të Perandorisë Osmane Albert Vataj: Pashko Gjeçi, shqipëruesi i monumenteve të letërsisë Albert Vataj: Thënie nga Nënë Tereza Albert Vataj: Tano Banushi, gjithçka që mëkoi ishte dielli i të qeshurave me gjithë shpirt që ai na dhuroi Albert Vataj: Macja, ajo që ka sjellë në jetën e njeriut kuptimin e shpirtit Albert Vataj: Prej sot unë jam më i pasur

Gallery

Pëllumb Gorica: Magjia e bukurive të nëntokës sulovare
Fotaq Andrea: Një vështrim, një lot, një trishtim – o Zot sa pikëllim!
Pëllumb Gorica: Grimca kënaqësie në Liqenin e Komanit
Shkolla Shqipe “Alba Life” festoi 7 Marsin në Bronx
Kozeta Zylo: Manhattani ndizet flakë për Çamërinë Martire nga Rrënjët Shqiptare dhe Diaspora