Fërgim Demiri: Shqiptari si... !

SHQIPTARI, SI K. - ARI

NGA FËRGIM DEMIRI

Me lëvdata e ka ky popull, që veten ka quajtur SHQIPTAR,

Po i dhe pak pushtet, vjen e fryhet si K. - AR.

Një Milet i katranosur, me Katran i përdhosur,

Armik ka veten, e armiqtë i kërkon tek tjerët?!

Gazep për ta është “liria”, në robëri, e trusin bythën.

A, e meritojnë vërtetë lirinë? Do thoja, jo! E, kanë shkelë Historinë.

E shajnë KryeZotin e tyre që ngriti Arbëninë. Kastriotin e quajnë Qafir,

Nisin një punë ta bëjnë  për veti. E shkatrrojnë nga inati, e ka bë tjetri.

Shqiptarzija! Faqezija, s’do mbretëri, ai do Pashallëqe dhe robëri,

Nga inati, shkatrrojnë Shtëpinë, pse ata s’janë tek pushteti.

E kur i lëvdon dikush ashtu për hajgare, marrin pamjen si një K. -ar,

Sa herë i lëvdon për budallaki, vijnë e fryhen si një K. -ar Gomar.

Hajninë e kanë gjë normale, të sharat i kanë si sille e darke.

Si K. -ari me, që shërben për shurrë më shumë, sesa për shtratin,

Budallenj plotë i ke, si kërpurdha lindin çdo ditë, të mençurit i kanë burgosur,

Prandaj, ata s’janë si K. -ari, marrin valixhet dhe nisen drejt malit. Botë.

Larg e më larg të daktisen, Shqiptarinë e mjerë të zbrazur duke e “hujdisur”…

E përcolli për publikim: Kalosh Çeliku, shkrimtar