Tahir Bezhani: Hapat e natës

Tahir Bezhani: dy poezi

HAPAT E NATËS

Natën kur i fiki dritat

Mendimet më shpallin luftë

Duke rrahur muret e zemrës së trembur

Rrugëtimeve me  konflikte  kohe

E sa ashpër përplasin  shpirtin e trazuar

Ato mallime të djegura

Ngujuar dhomave të vetmisë

Si në ankth natën  ndiej  zhurmë

Krismë çelësi  në derë

E askush nuk futet brenda

Pos fytyrat e fëmijëve

Që nga largësitë lëvizin

E do hapa  të lehtë dëgjoj

Herë në dhomë e herë në oborr

Tërë natën  mbeta roje e kujtimeve

Hapat vazhdonin rrapëllimën

Askund nuk i takova

Pos hijen që kallej në flakë malli

E prap rrinte aq larg meje..

Të gjitha u treten  ikën

Një rigë shiu e mëngjesit

Trembi qepallat e ngatërruara

Unë mbeta statujë e ngrirë

Hapave të zhgënjimit i përvëluar....

ZHURMË SHIU MË ZGJOJ NATËN VONË...

Zhurmë shiu me zgjoi nga gjumi

Ndërsa kërcisnin  ullugjët  e shtëpisë

Vrullshëm suferina trondiste trarët e saj

Pas  zërit tim të shurdhër pllakos  heshtja

Si dhimbje eshtrash që ndrydhnin shpirtin

Një “oh nënë”  e rëndë  bie shtratit të lodhur

Drita  pastaj shprish mendimet e djersitura

Dhe një zile shkund  befas frikën time

A të ka pushuar dhimbja, më pyet djali nga larg

A të ka zënë gjumi akoma babë

Po nana si ndihet sonte

Zëri i tij që dridhej laringut shkëputet

Shtrëngoj fort buzët e përjargura malli

Mos t’i dëgjohet dhimbjes fjala ime

Po-i them, mirë jam! Flej, flej, ti i qetë

Je shumë larg, nuk ke çfarë më bënë

Nëse kemi ndërprerje  telefoni,

E nuk dëgjohemi dy ditë, mos nguro

Fluturo, fluturo sa me parë, i them

Duart e tua të më bartin te varri

Aty  afër e kam babën e nanën

Në pushimoren e përjetshme

Mos m’i mbylleni sytë menjëherë

Vjen malli  fshehurazi në mua

Shuan etjen e djegur e ikë

Etja as atje nuk mbaron kurrë

Lotët si dhuratë e natyrshme  nga Zoti

Edhe n ‘atë botë biri jem...

Zhurmë shiu më zgjoi natën vonë

Në një ëndërr malli dhe shprese

Ndërsa ndjej vrapin  marramendës të jetës...

Gjakovë,mars,2024