Visar Zhiti: Paraditja në xham

PARADITJA Në XHAM

Nga Visar Zhiti

Teksa shikoja borën jashtë, m’u kujtua një dimër tjetër i largët dhe një poezi tjetër po aq e largët… që e gjej në librin tim “Hedh një kafkë te këmbët tuaja”, me një grafikë në kopertinë nga miku im, Maks Velo, që tashmë dhe ai ka ikur larg në dimra të tjerë qiellorë…

Po e risjell grafikën me ca pamje të borës sot si dhe poezinë, që shoh se e paskam shkruar pikërisht në 1984, në vitin e tmerrshëm orwellian.

Siç duket na bashkojnë dimrat, po a është bora kohë e koha a është borëë Gjithsesi atë ngricë e pamë dhe si art kristalesh nëpërmjet poezisë.

XHAMI I...

E ç’nuk sajon në xham acari,

një florë brilantësh. Janë stolira

që t’më fanitet mua peizazhi

i maleve të dhimbjes. I internuar isha.

Vareshin akuj apo shandanë,

shpirti ku është në trup a qiejeë

Gjithë k’to servise, kristal a ç’janë

ceremoni gëzimi apo vdekjejeë

Është ai dimër dhe diktaturë

me akuj frike, gjithë ornamente.

Veç kush kam qenë nuk jam më kurrë

si ortek bie dhe vras vetveten!

Qafë-Bari, 18.II.1984