Kalosh Çeliku: Veten time nuk e shes në “Bit – Pazar”

VETEN TIME NUK E SHES

NË “BIT – PAZAR”

NGA KALOSH ?ELIKU

(Armiku i pabesë nuk  më vret

as Raki Rrushi – po poezia)

Jo! Nuk më vret armiku i pabesë

As Raki Rrushi. Vera me shtama:

Dashuria. Por, do më vrasë Poezia.

Jo! Nuk më vret armiku i pabesë

Koronavirusi. Pandemia - Grua:

As “hallalli”. Dhe, as “harami.

Po, do më vrasë Poezia - Grua...

(Hajduti i celularit tim

që piu Raki Rrushi)

Ditë, kur kam pi Raki Rrushi

Edhe, nuk kam shkruar poezi:

Nata më zuri rob në Tavernë

Djali Vogël, më mori në shtëpi.

E kalova natën me Raki Rrushi

Ditën, më doli gjumi. Rakia.

Herët, e pash telefonin tim celular

Që, në Pandemi piu Raki Rrushi.

Dhe, pas një viti dola nga Pandemia

Hajduti e kishte vjedhur pijanecin?!

Nuk më erdhi keq për aparaitin

Po, keq më erdhi për numrat e:

Miqëve. Mikeve. Dhe, mesazhet.

Fotografitë e Laydi Di. Poetëve

Që, i bëra në përkujtimin e Poetit

Sami Velçani, me miq në Durrës...

(Qershia ime në kopësht

nuk e priti Dimrin)

Qershia ime e kuqe në kopësht

Nuk e priti Dimrin. Borën.

Mezi e kaloi Koronavirusin:

Pandeminë. Dhe, vaksinën

Që, ia dha Dielli. Vetë Natyra.

Qershia, u rritë në gjelbërim

Edhe, lindi një shportë qershia.

Nuk e priti Dimrin. Pranverën

E vrau Koronavirusi. Pandemia...

(Zjarri i oxhakut)

Zjarri i oxhakut Babait

Që dikur, ndizej flakë.

Dhe, nxirrte xixa mbi çati

Tym. Yje mbi Qiell natën.

Roje, rrinte i ndezur zjarr

Dru lisi hante Ditën. Natën.

Dromaxhaku, kokë gjarpëri

E ziente groshën e Nanës:

Ditën në vorbë për darkë

Për miqtë, që i zente Nata

Rrugës. Pusive për Liri.

Sot, nuk hanë dru lisi

Nuk ka shpuzë. Flakë:

Xixa mbi çati. Tym të zi.

U shua. Digjet mes varreve...

(Kosovë dhe Shqipëri)

(F. B.)

Miku im, Poet lirik në Poezi

Përpiqeshte t’i bëjë bashkë:

Gruan besnike. Dhe, Miken.

Thirrte: Kosovë. E Shqipëri.

Politikanët, në Shtëpinë Publike

Nuk bashkojnë: Shqipëri. Kosovë.

Tradhti, bëjnë me miken Xhadi...

(DitëNata)

Dita më lodhi me Koronavirus

Pandemi. Masa qeveritare:

Vaksinë rusi. Rri në shtëpi!

Mos e kalo kufirin politik

Mos pi Raki Rrushi! Verë.

Nata Grua, merr në prehër

Pasmesnate, shkruaj poezi...

(Kokëmëkokë me Poezinë)

Iku Koronavirusi. Pandemia

Masat qeveritare. Vaksina.

Vetëm mbeta me Raki Rrushin

Dy shtamat me verë të Mikes Di.

Dhe, kokëmëkokë me Poezinë...

(Ëndërr)

Nuk e shoh Miken Di

Në Shkup. Nën Rrap:

Përballë Raki Rrushit

Dhe, Dy shtamaverë.

E pash sonte në ëndërr

Erdhi, u struk në shtrat.

Herët, u zgjova: Ëndërr...

(Vetëvrasje)

Pavetëdije, kisha bërë vetëvrasje

Ehu! Koronavirusi. Pandemia?!

Raki Rrushi. Dy shtama me verë

Duke, përplas kokën për muri:

Tavolinës punës. Dritës llambës.

As vetë, nuk e di si mbeta gjallë

Kush më shpëtoi nga zonja Vdekje:

Raki Rrushi. Mikja Di. Apo, Poezia?!...

(Ikje)

Ika nga Koronavirusi Sot:

Pandemia. Dhe, Vaksina.

Masat qeveritare. Karantina

U strehova te “Parku Grave”.

Jo! Nuk ikë nga Raki Rrushi

Dy Shtamat me verë. Poezia:

Mikja Di, që iku nga Shtëpia...

(Veten time nuk e shes

në “Bit – Pazar”)

E shita Shtëpinë e Babait

Livadhet. Arat. Dhe, Malin.

Vetëm për libra. Gra besnike:

Takime nën Rrap. Dy shtamaverë

Një ibrik me Dy çepa Raki Rrushi.

Krahpërkrahu me një radake dëllinje.

Nën ujë më ka mbetur në burg

Edhe një livadh, ku i kullosja:

Lopët. Deshët brirëpërdredhur

Dhe, një Pyll me lisa. Dëllinja.

Vetja ime, që nuk e shes me para...