Lefter Duraj: Vokali i gomarit

VOKALI I GOMARIT

Fabula nga Lefter Duraj

Një Prushi në hi

Nën hirin e zjarrit

prush kishte mbetur,

Zbuloj me kujdes,

thëngjinj të patretur!

Me duart e ftohta,

ato duke i prekur,

Kujtoja ditën,

kur zjarrin kisha ndezur!

--------

Kunjat

Mos më hidh

mua kunja,

Je i vogël,

t'kam thënë!

Herët je,

t'merresh me burra,

Më mirë shko,

pyet tët'ëmë!

Ku dallon fëmija

që rritet,

Ta thotë ajo,

ç'ka për të thënë!

Është si fruti,

në pemë rritet,

Veç shijon,

kur lëshon lëngë!

-------

Plaga e thellë

Plagë të thellë të bënë plumbi!

Me bisturi

doktori e nxjerrë,

plagën tënde as koha s’mundi…

Ndaj, shkon për shtat fjala " i mjerë"...!

----------

Plagët dhe ti

Kur më mjekon plagët,

dhimbjen ndjejë po njëlloj,

si në ditën kur m’i shkakëtove,

në trupin tim të gjorë!

Në sytë e tu të ftohtë,

të ngrirë si në dëborë,

dhe ilaçi më i mirë, mua më dhëmbë,

kur ta shoh ty në dorë!

---------

Gjykimi

Më gjykove

për dashuri jo të fortë,

Se e gatshme ishe për sakrificë,

Kur dita erdhi,

të vuri në provë,

Shprehjen“marrëzi”

e përsërite me tepricë!

--------

Vokali i gomarit

U lodhën t’i rregullonin

vokalin gomarit,

Nga një zë bas,

t'ia kthenin në zë kok,

Pak më të hollë,

se hingëllima e kalit,

Por,

njëlloj pëlliti gomari,

i gjithë mundi u shkoi kot!

----------

Foltorja

U ngjitën shumë,

në atë foltore,

Të bardhë,

të verdhë,

të kuq e t’zi,

U betuan ata

për fitore,

Por,

kur nisi beteja,

s’u pa njeri!

---------

Ustai dhe bojaxhiu

Me shumë mund

ngriti shtëpinë ustai,

Bojë i dha bojaxhiu,

si një vilë të ngjajë,

Të gjithë e uruan

bojaxhiun

“duar-artë”,

Se shtëpia më e bukur

dukej në fshat!

-------

Lepuri i madh

Një lepur i madh

ecte rëndë rëndë.

Të habitur,

- thoshin:

Ç’ushqim kish ngrënë?

Mendja i shkoi dhelprës,

për një ilaç të rrallë!

Kur befas,

lepuri pa

shqiponjën lartë në qiell,

vrapit i'a dha,

u zhduk si erë...!

--------

Foleja

Zogjtë një ditë

braktisën folenë,

Kur u kthyen,

s’e gjetën atë në pemë!

Era e fortë

e kish rrëzuar përdhe,

Zogjtë nisën,

të ndërtonin një të re!

Mblodhën ku mundën

bar e kashtë

Me ditë e netë të tëra,

fjetën ata jashtë…!

-------

Qeni

Një qen lehte pa pushim,

u çuditë një lagje tërë, se

kjo lehje s'kishte kuptim!

Mos u habisni:

- një mace u kish thënë!

Kërkon t’na kujtojë,

se akoma është qen!

---------

Pylli i ri

Pyllit  i vunë zjarrin

dërri dhe ujku,

U dogjë i  tërë,

u bë shkrumb e hi!

Kurrë s’u gjet ai fajtori,

në tërë atë lukuni,

Edhe dërri me ujkun,

flisnin për këtë "faqezi"...!

Kafshët iu futën punës,

me pemë e mbollën të tërë ,

Derri dhe ujku,

që kurrë s'përveshën llërë,

Të parët dolën,

të kërkonin llogari,

për shpenzimet e bëra,

aty kish tepëri...!

-----------

-Per ZemraShqipotare ne Londer, nga Tirana, Tetor 2021-