Kulturë
Gjon Keka: 553 vjet më parë Gjergj Kastrioti u ngjitë në fronin e tij të përjetshëm
E premte, 15.01.2021, 06:06 PM
553 vjet më parë (më 17.Janar 1468) Gjergj Kastrioti u ngjitë në qiell për t’u vendos në fronin e tij të përjetshëm
Nga
Gjon Keka
Fama dhe emri i tij u përhapën anë e
mbanë botës, por askush në fund nuk i doli në ndihmë. Dëshmitar i kohëve të
fundit të Gjergj Kastriotit ishte jo vetëm Pal Engjëlli ,por edhe diplomati i
njohur Dhimitër Frangu i cili në kohën kur Gjergj Kastrioti shkoi në Romë ai e
shoqëronte atë sëbashku. Vetë Frangu tregon për zhgënjimin e madh që ai pati në
atë kohë ,pasi projektet e nisur sëbashku me disa nga vendet e europës po
dështonin pas dështimit të projektit të Ankonës me mbështetje të plotë të Piut
II.,i cili kishte vendos Gjergj Kastriotin në krye të këtij projekti i cili
nëse do të realizohej do të dilte fitimtar pa asnjë dyshim.
Ndërkaq vdekja
e Gjergj Kastriotit e mbushi Arbërinë dhe Europën në përgjithësi me pasiguri të
madhe, sepse shtylla dhe mbrojtësi i saj tanimë nuk ishte më fizikisht në mesin
e tyre. Boshllëku i madh që ai la u pa edhe nga klithja e vetë Europës, e cila
tanimë kishte humbur mburojën e saj dhe shihte rrezikun e madh turk, i cili
përparonte në pushtimet e tij barbare. Por jo vetëm Europa, vdekjen e
Skënderbeut e përjetuan thellë në fakt arbërorët, ata të cilët mbetën si delet
pa bari, madje atyre nuk u doli më askush në ndihmë që t’i përkrahte në
përpjekjet e tyre për ta përballuar tiraninë e sulltanit barbar, i cili, si një
përbindësh iu vërsul Arbërisë për ta djegur, shkatërruar dhe derdhur gjakun e
pafajshëm arbëror, gjak ky që flet edhe sot si dëshmi e krimeve dhe gjenocidit
turk mbi popullin arbëror, ashtu sikurse flet gjaku i Abelit në botë. Në të
vërtetë, për arbërorët vdekja e Skënderbeut ishte një humbje tepër e madhe:
atyre u kishin humbur sytë, koka dhe dielli, pasi për arbërorët Gjergj
Kastrioti ishte dielli, ishte ai që i priu me sigurinë më të madhe popullit në
udhën e tij drejt të ardhmes. Vdekja e tij i la ata pa udhëheqësin e urtë
vizionar dhe mbrojtësin e madh të tyre, të lirisë dhe pavarësisë së gjithë
Arbërisë. Prandaj ata e ndjenin thellë humbjen e tij, si humbjen e një shenjti
në mburojë të tyre. Kështu që, pasi ishte marrë vesh se mbreti kishte vdekur,
atëherë nga çdo krahinë e Arbërisë shkonin të vajtonin, sipas zakonit.
Veçanërisht kryefisnorët e Arbërisë thirrin mes lotëve: “Skënderbe,
Mbreti ynë i mirë, i shenjtë, shpresa jonë, ati ynë, vëllau ynë, mbrojtësi ynë,
pse na ke lanë kështu të gjithëve, si bagëti pa bari? Si do të jemi na të aftë
me shpëtue nga duart e armiqve turq, Mjerë popujt tanë! Mjerë të mëdhenjtë e të
vegjlit! Mjerë Arbëria e gjithë krahinat, po ashtu princat dhe banorët e
vendeve të tjera fqinje!”
Me të drejtë
shkruante Lothar Lukas, në vitin 1974 se :
“Arbërorët,
nën udhëheqjen e Heroit kombëtar Gjergj Kastrioti – Skënderbeut, me gjakun e
tyre fituan shumë famë në historinë e Europës. Kështu, ata e shpëtuan
qytetërimin europian nga shkatërrimi i sigurtë”.