Atdhe Geci: Flamurit blu

Poezi nga libri në dorëshkrim, "Monumenti"

FLAMURIT BLU

Ç ?është ky flamur i huaj

në direkun e shtëpisë?

mos rrota e historisë

që mua më duhet ta bart?

Ç ?është ky flamur i huaj

në direkun e shtëpisë?

i kujtoj të vrarët e mi,

të vrarët nëpër mërgime.

Ç ?është ky flamur i huaj

që unë duhet ta bart

për hir të një kontrate

që ta kem një adresë?

Ç ?është ky flamur i huaj

me himn dhe pa tekst?

është një gjysmëfitore

për të vazhduar në fitore...

I MËRZITURI

Kur mërzia me ne pi duhan

shoqëruar me kafe e raki,

i mërzituri nis e zihet

edhe me ata që s ?janë aty.

Kur mërzia pi duhan.

i mërzituri i nxjerr plagët

dhe i gjykon një nga një

përpara se atë ta zë dehja

Kur mërzia pi duhan,

ajo e do një mike pranë,

nga afër është i zemëruar,

nga larg atë s’e zë gjumi.

Jeta me dehjen s ?ndalon,

dehja me jetën pi duhan,

deri në një ditë tjetër,

deri në një mërzitje tjetër...

E DIELA E FJALËS

Vetmi, pse duhet të jetoj me ty,

më mërzinë dhe shoqet tua,

me rrapëllimat e erës sate

dhe përsëritjet tua monotone?

Muzë, përse më do të vetëm?

mbretëria jote s ? më pëlqen,

s ?më pëlqejnë as shpresat tua,

jam kafsha që nuk di të lutem.

Unë nuk jam krejt i vetëm

jam në miqësi me mijëra libra,

vetmi, ti je shqetësim i bukur,

pse unë sot jam kaq i dehur?

Poezi, ma hiq qafe vetminë

dhe shoqen e saj që vështron,

muzë, më le në “burgun” tim,

jam kafsha që nuk di të lutem.

Atdhe Geci - Dortmund, 2020