Kalosh Çeliku: Shkolla ime - politikë

SHKOLLA IME – POLITIKË

NGA KALOSH ÇELIKU

(VJERSHË PA NJË VARG)

Festave rri kaçaku në mes lulesh

Babi, ndal! Me këto vargje ku turresh?

Bustin dua të përqafoj fluturim

Zemër më jep, e më bënë trim!

Librave m’i zgjon vjershat kalavesh

Vocrraku një varg më tha në vesh:

Mua poetit faqja seç m’u lag

Vjershës sime i mungon një varg...

(VJERSHË E URTË)

Babin, e dua ta kem të lumtur

Nënën, të gëzuar, dhe të bukur!

Motrën, më të rritur, më bujare

Vëllain, më të ditur mbi abetare.

Këndimin me vjersha, tregime

Mësuesen në klasë, më trime.

Shoqet dhe shokët më besnikë

Librat në çantë, Lapsin pa frikë.

Hapin dua ta kem më të sigurtë

Vjershën, se dje: pak më të urtë...

(LEPUR S’JAM TË JETOJ  ME FRIKË)

Babi, u lodha më si fëmijë

Çantën plot libra vijë më vijë:

Detyra shtëpe për çdo ditë

Njëshi, orë për orë në pritë.

Vjershat e gjata – zingjirë

Parulla të thata. Politikë.

Loja me lodra, aspak e lirë

Urdhërat, hiç fare pa pikë:

Lepur s’jam të jetoj me frikë...

(SHKOLLA IME – POLITIKË)

Babi, nga shtëpia dal plot frikë

Edhe shkolla ime u bë politikë.

Mësuesen ma marrin nga klasa

Polici, shpesh çirret te dërrasa.

Vjershën ma shajnë – këndimin

Armik, e shpallën xha Naimin.

Sytë u janë skuqur si bollat

Kosovës ia mbyllën shkollat.

Babai, nga shtëpia dal plot frikë

Edhe shkolla ime u bë politikë...

(SHAH – MAT BABIT)

Bani, pse ke ikur nga shkolla

Cucat i ke gjuajtur me molla?

Dyshat, i ke radhitur ditarit

Vjershën s’ia mëson shkrimtarit.

Librin e harron shpesh në klasë

Fjalinë e bënë të qaj në dërraë.

Babai, edhe ti s’e ke dashur mësimin

Gjyshes i je ankuar në xha Naimin.

Shoqet, i ke tërhequr për bishtash

Mësuesit, i ke ikur majë gishtash.

Xhaxhai me zor të ka marr për dore

Çantën ta ka bartur me libra, fletore.

Shkollës, mos ia marrish inatin

Fushës, malit ta shalosh Lapsin.

Gjyshja, qeshi matanë shtratit

Nipi, sot i dha shah - mat babit...

(VËLLEZËRISHT)

Rrugës, ma ndërsen qenin

Veten e lëvdon vazhdimisht.

Kësaj i thuakan vëllazërisht?!

Fajtor më bënë para nënës

Nga unë bënë me gisht.

Kësaj i thuakan vëllazërisht?!

Vjersha ime të zemron në libër

Faqeve i turresh egërsisht.

Kësaj i thuakan vëllazërisht?!

Banane për vete do çdo ditë

Mua lëvoret m’thua merri lirisht!

Kësaj i thuakan vëllazërisht?!

Dita – ditës në shtëpi e shkollë

Lojën time e vjedh tinëzisht.

Kësaj i thuakan vëllazërisht?!...

(UJKU)

Gjyshe u bë, mashtroi Kësulkuqen

Cucë u bë, e këputi Lulëkuqen.

Mik u bë, kur i përqau qetë

Kau i madh e hanë barin vetë.

Gjykatës u bë vetë i pagjumi

Qengjin e gjykoi mu te lumi.

Mjek u bë, deshi t’shëroj kalin

Dhëmbët ia thyen, çuditi malin.

Budalla u bë, kur lëshoi këmbën

Dhelpëra e hutoi, rroku rrënjën.

Nënë u bë t’i mashtroj edhat

Bari u bë t’i kullosi shqerrat.

Këmbën me miell shtiu n’dritare

Përrallë e bënë, hyri n’abetare.

Vjershave gjithmonë del pa shokë

Ujku mbeti ujk, këmbë e kokë...

(VJERSHËN KUR MA PËRZUNË

NGA KËNDIMI)

Vjersha yte, kur çirrej si komuniste

Vjershën time: e shpallën nacionaliste.

Vjersha yte, plot “vëllazërim – bashkim”

Vjershën time, e dënuan për rebelim.

Vjersha yte, kur i këndonte Krajlit

Vjershën time, e ndiqnin majëmalit.

Vjersha yte, kur hante me dy lugë

Vjershën time, e shanin në rrugë.

Vjershës tënde, kur s’i pëlqente Naimi

Vjershën time: e përzunë nga këndimi...

(UJK DIKUSHI – UNË QENGJ

NË PËRRALLË)

Lis pas lisi ma sulmon punën

Verë e dimër ma hjek gunën.

Pusi, më vë, ma ndalë hapin

Gropën bën, mos e shoh trapin.

Ditën, do ta kaloj në gjumë

Hijes sime t’i sulem në lumë.

Dimrave me borë mos u bëj ballë

Ujk dikush, unë qengj në përrallë.

Librat sulmon, s’më njeh për djalë

Gjergj Elez Alitë s’i do me kalë...

(UJKU E DI NJË LOJË)

Lepuri, e dini pse fle me drojë

Ujku, thotë: e di vetëm një lojë.

Kësulkuqe kërkon ende malit

Edhat e vegjël të xha Balit.

Vetëm lodhet – i kërkon kot

Derën s’ia hapim, vdiq ai mot.

Lepuri, e dini pse fle me drojë

Ujku, thotë: e di vetëm një lojë.

Qengjin ta gjykojë te lumi

Natën ta zgjojë nga gjumi.

Majë malit ta shqyej ylberin

Xixëllonjës t’ia fik fenerin...

(KUR NUK FLEN DJALI

I MIRKO GASHIT)

Nëna, e përkund Djalin në djep

I këndon ninula ta zë gjumi: Biro,

Flej, se: Nëna të bën plak katundi!

Jo, nuk flen Djali. Nuk e merr gjumi.

Nëna, përpiqet Djalin të vë në gjumë

E përkund, ende në djep prej druri:

Jo! Djalin, ende nuk e merr gjumi?!

Mirko Gashi, Poet edhe për fëmijë

Dy vjet, ende pa i mbushur Djali:

Jo! Lumi, nuk do të lidhet në djep*...

1. Varg i Mirko Gashit

(Nga libri me poezi për fëmijë:

Ujku e di një lojë, Shkup -2008)