Kasam Shaqirvela: Një ëndërr duke e pritur

NË VIGJILJE TË FESTËS SË PAVARËSISË SË KOSËVËS SOT

 

NJË ËNDËRr DUKE E PRITUR

 

U rrita me shpresën edhe ëndrrave duke pritur

KOSOVA REPUBLIKË! Ah,Liri! Ishte viti 1968-të

Dhe më vonë në 1981, mu duk vetja paksa më i rritur

Për thirrjet që vinin pareshtur po nga ajo gjeneratë vetë.

 

Ëndrra më mbajti si tepër, shumë gjatë unë e prita

Por ,17 frori 2008 më gdhiu. E bardhë qe zhgjëndrra!

Detit të hapur, unë lundrimin e bëra vetë, ashtu siç dita

Me vete thash: realiteti jonë është ky, mbaroi më ëndrra.

 

Por sot, çtë them? I zhgënjyer jam sa s’ka ku të shkojë më!

Kapiteni i Anijes m’është dehur në timon, përpara s’shikon?!

Lundron detit të hapur, ekipazhi më i dehur se ai,sefanë se lë

Shumë po më dhimbset Anija, sepse fundit të detit ajo lundron.

 

Juve që ma prishët ëndrrën e që doni të ma theni edhe shpresën

Dhe përrallën që e përgatita për nipa e mbesa, doni të ma vidhni

Jo, u them shkurt e shqip!Sovrani nuk do ta lejojë t’ia preni besën

As fjalën e lirë, as mendimin e bardhë, ju s’do të mundë ta lidhni!

Shkup,16.02.2016

 

© Kasam ShAQIRVELA

***

NË PRITJE TË ShPALlJES SË PAVARËSISË SË KOSOVËS,

NË VITIN 2008, shkrova 3 poezi

 

PRITJE ShEKULlORE

 

Sot dhe dita agoi ndryshe

edhe dielli buzqeshi prore

do përmbushet amaneti i t’parëve

për këtë pritje shekullore

 

Bota demokratike vlon si zgjua

n’përpjekjet për stabilitet,

Ballkani-fuçi baruti, u pajtua,

nesër Kosova po shpallet shtet

 

Edhe bastardët tashmë janë gjunjëzua’

pas shum’ shantazheve, absurditet ?

turpërisht e me pezëm u kuptua

i pashmangshëm është ky realitet !

 

Çdo shqiptari, zemra fort i rrah

në kët’ çast të madh e historik

demokracia perëndimore i rri përkrah

padrejtësia ngadalë po ik ?!

 

Për ju martirë, për ju dëshmorë

gjatë shekujve ndër gjenerata

Diademë xhevahirësh në kurorë,

historia shkruan me shkronja t’arta

 

Ëndrra e juaj, e bardha sot

nis e po zhgjëndërrohet,

nesër mbase për jetë e mot

plaga jonë e përgjakur,

përfundimisht do të shërohet

 

Feston Dardania prekshëm sot

Përshëndetje vinë nga bota mbarë

uron Ilirida, uron Çamëria pa lot

e nesërmja bujshëm na thërret,

t’bashkuar qofshi shqiptarë !

Tetovë, 16.02.2008

***

 

YJE TË NDEZUR FLAKË

 

Zgjuar ndër shekuj gjithmonë i prita

N’shqetësime shpirti si dita rrojta

Gjeneratat ndershëm vetë i rrita

N’rrudhje tokash, n’vrojtime u drojta

Eca në tatëpjeta dhe përpjeta ngjita

Kurrë me ty unë nuk u ngijta

Etja s’shuhet thuan me pika esull

Ti mu bëre qerpik ndër vetull

Varun n’qiellin përplot me Yje

Nderin tënd ta mbajnë nën sjetull

Yje të ndezur në flakë Lirie

Ta stolisin qiellin, bukur n’amshim

T’mëdhenj a t’vegjël në shkëlqim

Si afër a largë, njësoj ndër dije

Të gjithë shndrijnë dritë Lirie.

Ndërpemi vuajtjet në gjakim !

Kallma zemrën n’qirinj ndezur !

Hiqma njëherësh flakë e tym !

Përreth qafe litarë përdredhur ?!

Kthema dritën ndër sy t’vrarë

Edhe ti Bir i Arbrit t’bardhë

Tani, mos flej të rëndin gjumë !

I Fisit tënd është ky Milenium !

Djersa, loti, gjaku, t’rrodhën lumë

Sot o kurrë koha ka ardhë

Ta kthesh atë në ar të bardhë !

Se, mbërrijti i madhi tashmë n’kulm

Jakë or jakë n’Kalë të Bardhë !

Si Prijatar i moçëm me nam e zulmë.

Prizren, 22-shkurt-2008

***

 

RAPSODI KËNDOI EPOPENË

 

Një tingull i fortë po afrohet zhurmshëm

Ushtima veshët po i shurdhon

Kambana e Lirisë tundet furishëm !

Thuan trishtueshëm ajo tingëllon ?!

Për at’ që shkel Dheun e huaj pranishëm

Ngulfatje shpirti, atij i shkakton ?!

 

Zëra të këqinj seç po marrin dhenë

Nga shtypës barbarë me shokë përrreth

Që kur rapsodi këndoi epopenë

Kërcënime shterpë dolën në shesh

Dhuna me dhunë thuan ndalohet ?!

I ftohti, veç me të ftohtë dëbohet !

 

Borisë bjeri fort, mos u ndal në histori !

Nga Kepi i Shpresës Mirë mesazhe dërgo !

Oqeanit, trazoja valët deri në thellësi

Dhe peshku i shurdhër le t’i ndijë këto

Sa gjatë po të shtrihen ca vello padrejtësi

Fitimtarë dole sot, tjerët të shpallën hero !

 

Paqen perhap! -le ta përqafojë dhenë !

Pëllumbat e Bardhë lëshoi lart në qiell !

Historia i gjykon ata që gënjejnë

E vërteta del në shesh n’kohë me diell ?!

Herët a vonë pamëshirshëm të godet

Një Bumerang të fortë peshqesh ta qet

 

Të pushtuan, të copëtuan dhe t’aneksuan

Su ngopën ujqit gjak duke pirë

Dorëzim e nënshtrim s’njohu raca jote

Mbete ai që ishe dikur-sot, Dardan-Ilir

 

Durimi yt promethian arriti deri në qiell

Amaneti të gjëllin, shpresa kurrë s’tu nda

Ty të shpërbleu paqëtor, i Madhi Diell !

Le të kuisin lukuni armiqsh, pa çka ?!

 

Ti, Ati im, ti Atë i vjetër !

Mbret mbi mbretër e At’ mbi Etër

Ma thoje dikur me gojë e letër,

E vërteta vonon por nuk harohet !

Ata që s’patën as shpirt, as zemër

Plisin e bardhë, ta ndërruan me tjetër

Ta përmbysën pragun e Shtëpisë Vjetër

 

Ëndrra e rendë mal, më shqetësoi !

Por, mesazhi i shpersës më vinte pa da

E sot Dita e Arbrit e mbarë më agoi

E vërteta e ime, plumb në zemër u ra?!

Rëndë shpirtzinjët tashmë i qëlloi

Mbase nuk do ta provojnë kurrë më !

As do t’iu bie ndër mend lukuni me bë.

Prishtinë, 23-02-2008

© Kasam ShAQIRVELA