Sejdi Berisha: Babai, në grusht mbante lotët e mi

SEJDI BERISHA

 

BABAI, NË GRUSHT MBANTE LOTËT E MI...!

 

(Rilexim në 43-vjetorin e vdekjes së babait tim, Bajram Berisha)

 

1.

Një ditë

Tash krejt vonë

U ula pranë varrit të babait

Duke iu përkulur madhështisë së tij

Më përcëlluan shekujt

 

2.

Tek varri i babait

E dija pse kam ardhur

Falje t’i kërkoj

Se ndoshta ndonjëherë

Nuk e kam kuptuar jetën e tij

 

3.

U përkula dhe putha varrin:

Më fal o babai im

Se

Ndoshta pa e ditur

Kam bërë ndonjë mëkat

Atëherë nuk i kuptoja

Ndonjë prej këshillave tuaja

 

4.

Më fal

Nëse kam gabuar diçka

Se gabimet e tilla janë të rënda

Si mëkate ndaj Zotit

Më fal të lutëm

Se sot më mundon llahtaria

E moteve tuaja

E shekujve gënjeshtarë

Që mallin ma bëjnë peshë

Qielli e toke

 

5.

Baba

Zëri yt edhe sot sa i ëmbël

Tash po e kuptoj

Atë shikimin tënd tej maleve

Sipër qiellit e nën palët e tokës

Por pusho i qetë në tokë, baba

Se fort ke qenë i lidhur me te

 

6.

E putha edhe njëherë varrin

Derisa

Loti im e dogji barin

Gjer ke eshtrat e babait depërtoi

Atje thellë në varr

Për këtë mëkat të lotit tim

Barin e djegur e ledhatova

Dhe, m’u bë se shpirti m’u lehtësua

Me përkuljen pranë varrit

Tempull përjetësie në jetën time

 

7.

Pasi u përshëndetem

Sikur shpina m’u shndërrua në sy

U zgjua babai im

Në grusht mbante lotët e mi:

Merri këta

Se unë lotin tënd nuk e dua

Por, biri im

Ruaje tokën

Përqafoje njeriun

Këputi hallkat e burgjeve

Dhe të inateve të botës

Të mendjes së ligë të njeriut

 

8.

Sikur i mora ata lot

Nga grushti i babait

I piva

Si një gotë me ujë shërues

Atëherë drita kaploi qiellin

Babai pushonte aty ku e lash

Unë ika në rrugëtimin tim të çmendur

Nuk di për kënd dhe për çfarë