Demir Krasniqi: Trimëreshat e Gollakut

TRIMËRESHAT E  GOLLAKUT

 

1. Vrasja e Qamile Saliqit

 

N’ Luftë t’ Zajçecit , buzë kufini,

Kur me OZNA-në *1)  luftoi Shahini ,

Bash në “Natën e Bozhiqit” – *2)

Ia vranë gruen , Adem Saliqit !

 

Vranë Qamilen , atë malësore,

Te një përrua ra dëshmore .

Plumbi i shkaut për tokë e shtrini –

Kish nji djalë t’ vogël për gjini ...

 

Djali e kish emnin Hysen,

Ishte i vogël , s’ dinte sen –

Kujton nana se po i flen’,

Ose kryet mos po i dhemb ?!...

 

Tue ikë nana prej dhunimit –

Mori rrugën e amshimit!...

Qamilen e Adem Saliqit –

E vranë plumbat e dorëfëlliqtit !

 

Porsi lule u shtri për toke –

Mbet Hyseni , pa nënëloke !

Bashkëluftëtarët e Liman trimit –

Donë me i shkue në ndihmë Shahinit !

 

Ngat Shahinit , kur janë afrue –

Atë Qamilen e gjetën n’ përrue ?!

Menxi ftyrën ia kanë njoftë ,

E kanë vra në ujë e n’ skllotë !

 

Ujë e skllotë e kishin mlue,

Kush ta sheh , ka me u trishtue !...

Mbi xhenaze, n’ atë trup të shkretë –

Nji za i tmerrshëm po pisket !

 

Nji za i tmerrshëm, nji za fëmije –

Nanës s’ vet po i bante thirrje !...

Nanës s’ vet i kish mbetë n’ gji –

Në atë përrue ku ishte shtri !

 

N’ ujë e n’ skllotë , ku ishte mlue –

Krejt me gjak ishte ckurrue !...

“Trimni t’ madhe “ kishte ba OZNA –

Kish lanë n’ borë këto dy kufoma !

 

I la n’ borë, në ujë e n’ skllotë –

Nji sabi , tue kajtë me lot !...

Nji sabi , që s’ dinte hile –

Mbet mbi trup t’ Nanës Qamile !...

 

Këto janë veprat e sllavizmit –

Që ia dinë rendin sadizmit !

Këto janë veprat e mizorit ,

Dhe t’ argatëve t’ okupatorit,

Që s’ kanë ftyrë , as nuk kanë shpirt –

Veç me e mbërri ndonji pozitë !...

 

*1) OZNA = Sërbisht : Odsek za narodnu odbranu , që në gjuhën shqipe do të thotë: Seksioni për mbrojtje popullore .

*2) Nata e Bozhiqit = Nata e Kërshëndellave ortodokse serbo-sllave .

 

***** Demir Krasniqi :”Këngë krismash lirie 2” – Gjilan, 2003, faqe 139-140.

 

Qamile Saliqi  2

 

Zgjohu , oj Qamile Saliqi –

Kanë vdekë OZNA e Papoviqi !...

Viçi , Biçi e Kallabiçi ,

Pobratimi e Kumoviqi !...

 

Fra e keqe – fara  tradhtare ,

Për gjithmonë kanë dalë fare !

N’ historinë e gjithë Shqipërisë –

Kanë ngelë “Plehu i historisë” !

 

Zgjohu njëherë , motra Qamile –

Na pjekë flija hiq pa hile !

Na i pjek mirë petullat e flisë –

T’ i hajnë trimat e Lirisë !

 

***** Demir Krasniqi:”Kushtrim Lirie” – Gjilan, 2005, faqe 79.

 

2. Rabë Pishtari

 

I.

 

N’ vatër t’ shpisë , ku ndizej zjarri –

Po lufton nji Rabë Pishtari .

N’ prag të shpisë, ku mësynë bullgari –

Lufton Raba – bijë shqiptari .

 

Sulm po banë si shqiponjë mali –

Për t’u mbrojtë nderi e morali !

Kjo trimneshë, bijë e shqiptarit –

Ia çau kokën në dysh bullgarit !

 

Gjeraqina e malësisë –

Mirë ia din mananë kacisë !

Mirë ia çau bullgarit kokën –

Me gjak t’ tij, e uli tokën !

 

Mitralozi n’ dorë t’ bullgarit –

Zbrazi plumba të rafalit ,

Ia shoi jetën Rabë Pishtarit ,

Që luftoi si zanë e malit !

 

Tue mbrojtë nderin , plang e votër –

Luftoi Raba me nji motër !

Tue mbrojtë nderin dhe oborrin –

N’ prag të shpisë e gjeti vorrin !

 

II. Ajete Pishtari

 

Duel Ajetja n’ çosh të votrës –

Me ia marrë hakun e motrës !

-Gajret banë , moj motra Rabë,

S’ ta len motra, gjakun falë !

 

Me sakicë , sa rreptë  po i sjell –

N’ vend e preu nji oficer !

Oficer dhe nji ushtar ,

Që të dy ishin bullgar .

 

Mirë Ajetja e luen sakicën –

Krejt bullgarët desh u shashtrisën !

Përmbi krye iu rrinë sakica –

S’ po i pret mali, as Jabllanica !

 

Fort qëndruen Raba e Ajetja –

S’i  frikësoi pushka, as vdekja !

Nuk iu dhimbtë gjaku, as jeta –

Për me vdekë për troje t’ veta !

 

 

Këto dy motra – dy kunata ,

Nuk iu trembën pushkëve t’ gjata !

Para tytave t’ barbarisë –

Ranë si lulet n’ prag të shpisë !

 

Tue mbrojtë rritën e fëmisë ,

Tue mbrojtë pragun e shtëpisë ,

Këto trimnesha të malësisë –

Rritën famën e shqiptarisë !

 

Ku dhanë jetë tue mbrojtë oborrin –

Aty djali ua bani vorrin !

Te nji lis , përskaj shtëpisë –

Me i ba hije gjithë Shqipnisë !

 

***** Demir Krasniqi :”Kushtrim Lirie “ – Gjilan, 2005, faqe 19.

 

3. Hanife Rushiti

 

Hafife Rushiti – sokolica ,

Vajzë e rritun nga Beshtica .

Erdhi nuse n’ log t’ burrnisë –

N’ Velegllavë , n’ atë djep t’ trimnisë !

 

S’e trembë  pushka, s’e trembë thika –

U rrokë me shkije fyta – fyta !

Fyt për fyti në kapixhik –

Si me kanë ndo ‘i burrë kreshnik !...

 

Kurrë ditë t’ bardha nuk panë shqiptarët –

Sa nga shkijet, sa nga  bullgarët !...

Tue na vra, tue na plaçkitë –

S’ na lanë bukë, as fëminë me i rritë !

 

Nanë Hanifja, tetëdhjetë vjet ,

N’ prag të shpisë e n’ oborr t’ vet ,

Nuk priton hiq me dhanë jetë –

Lufton trimja me nji çetë !

 

Një çetë serbë , nji çetë komitë ,

Që kanë dalë për me i plaçkitë ,

Me u marrë ftyrën , me i koritë –

Nji malësore iu duel në pritë !

 

Nji çetë hajna e mësynë katunin –

Nanë Hanifja e theu Kanunin !

Si burrneshë e luejti hunin –

Shkaut të shkinës – ia shkundi trunin !

 

Mirë e luejti hunin e gardhit –

N’ pocerrkë t’ kresë ia dathi shkavit !

E la t’ shtrimë përpara pragit –

Mbrojti nderin e shqiptarit !

 

Tue mbrojtë pragun e shtëpisë,

Tue mbrojtë nderin e shqiptarië ,

Ra nga plumbat e Serbisë –

Iu ba lule gjithë malësisë !

 

***** Demir Krasniqi :”Kushtrim Lirie “ – Gjilan, 2005, faqe 21