Nebi Dragoti: Njëshi

NEBI DRAGOTI

 

NJÊSHI

 

Njëshi le të jetë ushtar

edhe kur ngjit shkallët e karrierës lart.

Njëshi për popullin e vet

arkitekt

e kaluar arkitektit

si poeti të jetë!...

 

A s’është njëshi më bukur kështu?...

Njëshi le të punojë për popull,

se pa popull…dakort,

është  “zero, fyl”,

dakort dhe me ty, Majakovsk.

 

Largoj qëndrime herezie si heretik,

se nuk desha që njëshi

ta mbajë veten për lider karizmatik

e të mos jetë njeri

dhe kurorë meritash pastë me bollik

e të nderohet si perëndi!

 

Njëshi-kult (?!)

Për demokracinë

është ujk…

 

LODÊRTAR  POEZIE

 

Vë në kurriz daullen e poezisë,

i bie dhe unë

e bares kodrave valëzore të Dumresë

si eksploruesi lirik

i më të bukurës rivierë.

 

Do të thoshin 84 liqenjtë:

-Nga zbriti,

nga mbiu ky qafir,

ky djallo poet?!

 

Për sot e për nesër

mbaj në kurriz këtë daulle

mbushur me ajër e rreze Shqipërie

dhe i bie e i bie si lodërtar

me shufra vargjesh të artë.

 

DETAJ POETIK

 

Përshtypje më bëri bariu i tufës me dhi:

dhitë s’i linte të mrizonin vapës tek stani,

me thuprën e thanes i ngiste vërri më vërri,

që koha e kullotjes më e gjatë të ish;

kështu do t’u fryheshin , do t’u rëndoheshin gjinjtë.

 

Këtë, o kritik, unë e quaj detaj poetik;

zilkat dhe këmborët të tunden i dua,

se, kur dëgjoj ato, mendoj: kullosin dhitë

dhe qumështi na shtohet si uji në krua.

Këtë, o kritik, unë e quaj detaj poetik.

 

NÊ ATDHE

 

Mbi pluhurin e vjeshtës hapat hedh,

tok me shtergët era rend e rend;

nga kjo lëvizje veç një gjë unë di:

më shumë nga era nuk shtegton njeri!

 

S’i kam aspak largimet e kota

larg strehës prindërore, viseve të ngrohta:

qumësht dallandysheje tek vatra na prêt…

Mëkona qumësht dashurie, strehëz e shenjtë!

 

MATEMATIKÊ

 

+,

Për mirëqënie u shtofshin prodhimet!

-,

U tëharrshin të këqijat njerëzore!

:,

Të mirat sociale u barazpjestofshin!

x,

U shumëfishoftë paqa ndërshtetërore!

 

Katër shenjave matematikore,

u realizofshin, u realizofshin

veprimet e foljeve dëshirore!

 

KAM DASHUR

 

E di sa kam dashur,

sa më kanë dashur s’e di;

për ç’muzgje të spërkatur

me margaritar e me magji

s’e di sa më kanë dashur.

 

Më lodhi vërtet kjo jetë,

kjo jetë dhe më gëzoi;

dikur, ah, ezmerkë,

diku pylli me fletë

gjithë zjarr na përqafoi.

 

Sa më kanë dashur s’e di,

veç e di sa kam dashur;

vallë prapë krahëhapur

prêt një plep, një lajthi,

prêt fushë e përmallur?!

 

LIRIKÊ

 

Hallakatur mbrëmjeve të heshtura,

vonë, kuaj azganë e hamshorë

kam ndjekur viteve të qeshura

në Dumre, në visin përrallor.

 

Ujin e kaltër të liqenjëve dua,

dua njerëzit, lisat, arat me grurë,

unë grushte me ujë pi në krua

dhe freskia më buron në buzë.

 

Dumre baltëëmbël, Dumreja ime,

ti këmbëzbathurin e bëre poet;

në një steh tëndin ti më linde,

këtu prindët më nxorrën në jetë…

 

Poezi,ty të jap tonin e pastër

edhe zjarrin që ngrohtë të mbanë;

mëngjeseve, mes thëllimit të ashpër,

dimrit më skuq gjaku në damarë.

 

Si gjithë poetët thur këngë

në udhëtim me jetën në lulëzim,

me zemër, që fëmi , ju kam thënë:

gjithçka e dua thellë me shpirt!

 

TANGO

 

Luan tango shelgu i xhveshur në korije,

ç’i lutet të qëndrojë pak lejlekut në ikje.

 

Era si vagabonde me gjuhë i gudulis

me gishtrinjtë gjethe e pupla shpupuris.

 

Paqë rash në këta tinguj i dehur krejt

me një të dytë…me belkëputurën vjeshtë!

 

KRUTANE

 

Boçet e gështenjave kopshtit janë pjekur,

të të ftoj, krutane, bashkë për t’i vjelur.

 

Në bisedën time shkurt mos m’u përgjigj:

desha të të kem mike e të më kesh mik.

 

Moj, në bisedën time kot ti skuqesh,kot;

pa gostitmë me rrush e gostitmë me mollë!

 

Shih se si,  tutje,  thanat kuqëlokan,

moj, me raki thane le të mbushen gotat!

 

BALADÊ E HERSHME

 

Varfëria kaltërsinë e mbrëmjes e trazoi,

si ta lante borxhin dumrerakja veten  mundoi…

I tha djalit, tek i jepte lopës ujë në liqe:

“Bëmë ç’të duash, s’kam ç’të jap për be!”

 

Liqeni rruthte dallgët në sytë e zezë të saj,

me gjuhë valësh fliste: “Në gjirin tim të marrë,

engjëll do të mbetesh, ti,  bukuroshe,  në legjendë,

zgjidhe tani: me nder a të mbetesh pa nder!”…

 

Vrënjtur buzë liqenit djalit mendimi i shkrepi,

ç’panë çafkat, kur thikën nxjerr nga xhepi…

Ziente mbarë e mbrapsh fjala në katund,

ah, ëndrra vashërore tretet, ja si merr fund!...

 

Kaltërsi e mbrëmjes u  çmend, u ça gjithkund,

nga gjaku njëri-tjetrit pinë tri pika me fund:

nderi gjallë të mbanë, si ai në botë nuk ka,

dumrerakë qenë të dy; mbetën motër e vëlla!...