Çeliku: Borxhe Poeti që Nesër do m’i lajë Poezia

BORXHE POETI QË NESËR

DO M’I LAJË POEZIA

 

NGA KALOSH ÇELIKU

 

(Atdheut sot i duhen

Ujqër mali)

 

Përditë. Përnatë. Ehu, po cofim si derra

E, kurrë nuk e bëmë Shqipëri Etnike.

“Patriotë” me thasë. “Këshill opozitar”

Fundekrye, me këmbët dhe trutë në legen.

Politikanë me kamionë. Analistë trusakatë

Anembanë Trojeve Shqiptare, s’i nxë Atdheu.

Kuqezi, në ekrane televizive:  Zi. Zi. Dhe, Zi.

 

Përditë. Përnatë. Ehu, po cofim si derra

Shqipëria, siç duket kërkon Ujqër mali...

 

 

(Unë puth në faqe gra

e jo hadumë)

 

Viti Plak (2015) , fundekrye  xhuxh përralle

Vit dinak. Ujk pas dere me këmbën me miell

Mëkot, më troket te porta nëpër shekuj.

Netët të gjata, o mik. Ditët me ferexhe

Dimri çmendet pas dere. Pranvera larg.

 

Rrugët i gdhimë me protesta politike - fetare

Flamuj të huaj, rroken qafë për qafe:

Përpara Qeverisë me flamurin kuqezi.

Zorrë nuk kam për t’i vjellë në “hale”

Shkaku, se: më përzihet barku. Trutë.

Shtatë sahat larg, sot  e fluk vargun.

 

“Bomba” politike para kamerave televizive

“Shpëtimtarin” duke e puthur në të dy faqet

Edhe, atë: Çerdhen e UÇK –ës, në Kumanovë.

 

Nesër, nuk e di si do të çelin lulet në Livadh

Ujë kush do t’u jap në Kopësht. Bukuri?!

Lulëzojë oborri. Bari ngrejë kokën për Liri.

 

Vit xhuxh, thyej qafën! Kokë vekshi me dy vegë

Unë, puth në faqe gra. E, jo hadumë të Njerkës...

 

 

(Rrufjani në Tavernë

flet vetëmevete)

 

Unë rri vetë i treti në tavolinë. Tavernë:

Kalosh Çeliku. Vargu. Dhe, rakia e rrushit.

E presim edhe Miken të zbresë nga Qielli

Shtambat e saj me verë, sot t’i ngrej dolli.

Gjokun si dikur ta zgjidh, shaloj nën Rrap

Përmidis Bit – Pazarit, tymeflakë atë varg.

 

Mikja, ende nuk zbret nga retë. Qielli

Imzot, kush ia lidhi të dyja fletët.

E grabiti për vete Atë, Hënëplotë

Rrushi pikon mbi tavolinë. Lotë.

 

E fluk vargun azgan në Hënë. Qiell

Matanë, Rrufjani flet vetëmevete...

 

 

(Shkopi me kërrabë

më pret pas dere)

 

E kujtoj Babain në Lëmë. Shkopin me kërrabë

Vetë i treti merrte Livadhin. Rrugën pas Çuke.

E kishte armë të tretë në brez. Edhe, pse:

“Nagantit” me një fishek ia mbyllte gojën.

 

Mëkot, i vinin natën pritë mbas Çuke

Duaj në mes të rrugës si njerëz kashte.

Babai shkrepte “nagantin”. I ndizte flakë

Hajdutët iknin ferrave pa frymë në fshat.

 

Babai sot e mot, pushon mes varreve

Shkopin me kërrabë e la mbas dere.

Qentë, rrugës mos ma kafshojnë vargun...

 

 

(Gjoku i Babait ende

kullotë në Livadh)

 

Vitet me të katra, moti kanë ikur larg

Iku babai. Iku Nëna me kalë me shalë.

Shtëpia ra në gjumë. Oxhaku tym mbi çati

Zjarrit i hudhëm dru, ne pasardhësit

Dimrin e ngrimë në Lëmë. Dordoleci roje

Zogu i Keq ende na këndon mbi Shtëpi.

 

Babai, nateditë në roje te pragu derës

Nëna me mauzerr, rri gati në frenxhi.

Gjoku i Babait, ende kullotë në Livadh...

 

 

(Vetëm Ti ike e Re

gur i bëre vitet)

 

Miket e mia po plaken poezive. Verë

Imzot, si t’ua ndalë në vend vitet?!

Stinët t’i kthej prapa, nga fillimi

Vitet e mia mbetën librave. Maleve

Fushave. Lumenjve. Harruan plakjen.

Cucat azgane ma dalldisin vargun

Natën e shtroj qilim. E shaloj Atin.

 

Miket e mia po plaken poezive. Verë

Hazdisen Cucat azgane me vargun.

Vetëm Ti ike e Re. Gur i bëre vitet...

 

 

(Unë jam ajo Guna e zezë

hidhëm krahëve)

 

Vjeshta vjen si moti me brymë. Mjegull

Flokët i djeg si lulet. Barin në Livadh.

E mbanë mend, kur Unë fjeta me Vjeshtën

Dallgët e Liqenit, kur m’u sulën në Breg?!

 

Vjeshta iku me dallëndyshet. Dimri pas dere

Mike, vëndoi shulin! Ia ndërse qenin besnik!

Unë jam ajo Guna e zezë. Hidhëm krahëve!...

 

 

(Borxhe Poeti që Nesër

do m’i lajë Poezia)

 

Borxhe në Kërçovë. Borxhe në Shkup

Borxhe në Prishtinë. Borxhe në Tiranë.

Borxhe në Sarajevë. Borxhe në Ulqin.

Përçudi, borxh nuk i mbeta asnjë burri

Gratë besnike më mbytën në borxhe.

Edhe, sot e kësaj dite s’mi lau Poezia.

 

Borxhe i mbeta Diellit. Borxhe Hënës

Qiellit fluturova me gjok mes yjeve.

Liqenin e piva raki rrushi. Detin verë

Oqeanin e ngrita dolli me Miken.

Baba Tomorrit, ia shkunda borën

Mal i Perëndive. Vera ku pihet me shtamba

Poezia lind në Tyrbe. Dhe, bëhet dashuri.

 

Borxhe Mikes. Borxhe Grave mia besnike

Borxhe, që Nesër do të m’i lajë Poezia...

 

 

(Zgjohu Shpirt Dhe

ndize Zjarrin)

 

Zgjohu Shpirt! Dhe, ndize zjarrin

Derën mbylle me shul! Dritaret!

Oxhaku nuk ka derë mbi Çati

Qiellin e ka Shtëpi. Diellin fener

Kashtën e Kumtrit djeg në vatër.

 

Zgjohu Shpirt! Dhe,  ma shtro Natën

Gjergj Elez Alisë, jepi gji me shtamba.

Fuqi me nëntë plagë të çohet nga shtrati.

 

Plagën e dhjetë, Nesër e shëron varri…