Qazim Shehu: Mermeri

MERMERI

 

QAZIM SHEHU

 

Skulptori, të ngushëllojë veten

Pamjen ta mori e gdhendi në mermer,

Në pjesën më të butë vendosi zemrën

Në të sertën sytë si eter.

Pastaj në damarët e kuq

Vendosi limfën e fjalëve

Dhe mendoi se nuk  i shkoi huq,

Kur ua kaloje të gjallëve.

Mendoi se e kish kryer përsosjen

Dhe diçka lëvizi,

Mermeri u drodh në ajrosjen e zërit tënd

Nuk të mbajti dot..krisi.

 

 

FLORI I ZEMRËS SË POETËVE

 

Kjo zemër e poetëve ka aq flori

Sa kush nuk e blen,

Ky flori s`jep tregti

Po një shkëlqim që të gënjen.

Si një e qeshur gruaje pas dashurisë

Derdhet në zemër të zjarreve,

Aty pret të shkrijë prej bukurisë

Shkëlqim u jep të marrëve,

Dhe si hëna e plotë netëve

Në trishtimin e një vajze,

Flori i zemrës së poetëve

Ndrit në një rreth unaze.

 

Kështu sa herë do të vuajë

Trishtimin e moskuptimit,

I dënuar që të ruajë,

Rrjedhën e burimit..

 

 

FSHEHJE

 

Këto taka janë një gozhdë që ngulet

Në pllakë bulevardi,

Kaq pikëmbështetje vërsulet

Në lojëra mëkati.

Kjo pikëmbështetje po t ë qe

Pak më e gjërë,

Mëkatin s`do e vinim re,

Pa trokitjen e tyre plot poterë……

 

 

GJËMIM

 

Gjëmoi larg horizonti

Moti i lig na kujton ardhjen,

Dielli syrin çakërrit  me dhëmbje,

Veç dashuria gjëmon kaq larg.

Presim stuhinë,  ajo nuk vjen,

Gjëmim i gënjeshtërët  na u fsheh,

Në lule plot  besim na gënjen

Një petale që s`e vëmë re.

Dhe pa stuhinë si do ndihemi,

Pa një trazim të saj,një shenjë

Gjëmi i dashurisë së afërmi  stinën

Mund të na hedhë në erë…

 

 

NOKTURN

 

E marr këtë degë dhe e vë

Në formë çelsi në horizont,

Ca sythë yjesh nëpër re

I ngjiz si notë.

Dhe vijat e prera të qiellit

Nga dhimbja e lashtë,

Me parfum rrezesh dielli

I bëj pentagram…

 

 

E QARA E FOSHNJES

 

E qara e foshnjes nga një dritare,

Më sjell këtë mbrëmje një të ëmbël qarje.

Një gaz dhe ëmbëlsim të thellë

Si shpërthen filiz i jetës për tu mbjellë,

Në një fëmijë që vjen

Për të mbushur zemrën e njeriut,

Ç`e qarë e ëmbël që na shpërblen

Gjithë peshat e lotit në vranësinë e shpirtit…