Poezi nga Stephen Brown

Stephen Brown (Kanada/Meksiko)

 

28. Kalle Mbretëresha

 

Heshtja është e cenzuruar dhe

ajri i mbyllur i shitur nën vëzhgimin

e një alebrijeⁱ të ngërthyer në dri nga Balu

nën diellin e bardhë e të ftohtë të hënës

së një kimisti. Jemi nën proteksionin

e mbikqyrjes së vazhdueshme, alarmi i kundërfërkimit

Brâncu?iⁱⁱ reverberon çelofibrën,

nën proteksionin e mbikqyrjes kontinuitive;

garderoba, vendi ku

i lë këpucët, ato pjesë të buta

brenda të cilave mendon se po mendon.           

                                                                                   

 

28. 1

 

Në orën e katedrales, i heshtur dhe

i integruar, përballë një hëne të portokalltë

nga tezontleⁱⁱⁱ qëndroja, duke u shpërbërë,

nën një qiell me erëtimë të njollosur nga vera

ku arrija duke vajtur në Madero,

mbi dyshekun tim, me këmishën time me erëtimë prej vere,

pranë një burri e gruaje

që thonin ah e ah dhe madje ashtu mendon[1]?

 

28.1.2

 

Përbrenda, përjashta, përballë një kafeneje me

bar dhe depo vere. Mbretëresha, llambushka prej letre

mbi linjat e tensionit të lartë, skinhead calaverasiii

i ndritur me qirinj në formë të trurit

në trezat e verandave dhe një kitariste

pa sutien me një tapan ushtarak të akorduar

me frëngji që rrinë me këmbë të kryqëzuara

në shkallët e kishës, një trobairitz^v,

në kohën kur rrota e lutjes

vërtitet për inaugurimin e formulës²:   

 

Dhe në kohën kur pagëzon gurmazin me ujë

nga rubineti, e pa supin e vet të bronzuar

tatuazhin e një krimbi me nëntë njolla, dhe kur

më pa mua, perpleks përballë një vargani

pranë rrotës së lutjeve, si çdo

llambushkë e kuqe prej letre të gjetur në Kina Town: $<>a

 

28.1.3

 

I heshtur dhe duke u integruar

arrin deri ethe derisa po ulesh

duke u bërë pjesë e peisazhit3 dhe askush

nuk të vëren. Disa tenja

që kanë vdekur në felinarët e pemëve

u thanë në taketuket e tryezës,

pranë një cigareje në shkrumin e saj, të zi,

por atëherë kur e zeza u dogj⁴,

duke u shndërruar në fier plasteline.

 

______________________

 

¹ Në dhomë, gratë mbarojnë e shkojnë — Anais Nin, Marilyn Monroe.

² Grafika e Lacan-it për dimensionin imagjinar – J. A. Miller

3 Mund të servosh verën e bardhë me mish të kuq.

⁴ Neil Young i ri.

37. Hotel La Rosa

 

E njëjta nga e njëjta në të njëjtën

mënyrë,  ishte-është, kurse ndërtesën

ndriçoje duke e ndritur kur

më ndjeu duke vajtur, ndërsa presjen të cilën

reja e pat vënë ndikoi që të ndalem,

kurse imazhi i shikimit

ishte endoskopik, dëgjoja betejat

mbi tupanin e mbarsur të lëkurës së shtrirë

mbi bark, me një shkëlqim artificial në rezen

e parë të dritës, ndërgjegje në vetëvete

në shpellën e thesit amniotic të shpirtit.

 

37.1

 

Dhe recepcioneri i hotelit,

që e preku ndriçimin

mbi një shkallë rrotulluese, vë një mollë

mbi tezgje, pastaj e vë vetëveten

në brendi të mollës, atje pas shpatullave

të kasafortës prej plastiku antiplumb

të recepcionit, kurse gjethet

notojnë të verdha forogramë pas fotograme,

dhe kjo na shtyri të dyve të ndalemi

përballë pikturës së murit pranë dritares

dhe atje ishte një shkëlqim fallso

e dritës artificiale, kurse vendi

ku ishim ulur tashmë ishte mbyllur,

duke përsëritur gardhe të gjalla, përbrenda

mollës: fillon sërish/që nga fillimi.

 

Burra të rinj të pastrehuar

me krahërorin lakuriq

duke mbajtur bohçe prej trikove

përplot me xhama të koloruar

bëjnë tumba

në dritën e fenerëve

mbi grimcat e qelqit

të shpërndara në rrugë karrocash

duke u shtrembëruar për imtësira

përballë xhamave të makinës.

Por s’ishim të bindur, duke u valëzuar

nëpër hyrjet rrotulluese, pastaj në rradhë,

në po atë treg të tregjeve,

po ato rradhë të përsëritura gardhi të gjallë,

kurse parku i mënjanuar kishte kopshtije

ikebanash që ishin të rregulluara

nga plehëra e qelqe koka-kolash,

duke ua shtuar një njollë të kuqe në

trëndafila ishim atje, ende duke kundruar

përpara se të shikojmë pas nesh,

në delir me një bohemi hedoniste.

 

Kopshtijet e ndërtuara janë ngritur si një jehonë

e jehonave nga emri i firmave me kujdes të mbëltuara

në insfrastrukturën e hapësirës publike të qytetit.

 

_________________________

¹ Grafika e Dëshirës prej Lacan-i, komplet.

 

 

Michelle, East Vancouver

 

Me një gjylpërë të hollë më ndihmoi të injektoj dilaudidin

pasi që më parë e thërrmoi në ujë me një lugë.

Fotografi të cilat ndoshta i gjen poshtë, ballona.

I gjen më vonë në xhepin e saj, të përzjera me gjethe.

Këtë (gjë), atë (gjë), këtu; atë çerek pseudoaziatik të notës

një motiv në piano në atmosferën e pasmesditës, po ata njerëz

duke e ngutur vetëveten në modelin e kohërave në kopshtin e saj,

kornishë e dritares së dalë përjashta në një konfuzion kukute, degët

një recetë linjash të kryqëzuara. Njerëzit duke ndjekur njëri-tjetrin.

Pjergullat e vreshtës duke e ripërtërirë sipas serisë rrushin.

 

Në mëngjes, me këmbët e zbathura, e preu trungun e brishtë në kopsht

e mblodhi mbi tokën e ftohtë në barakë përballë shtëpisë.

Tani, ajo dhe raveni i saj dirgjen të ngjeshura me baltë n’moçalin e diellëzuar

të ujit nga rubineti i kuzhinës, ngase ajo i shpie këmbët lakuriqe

në lulishten që nga këmba e shtëpisë, ngase verës vjel dredhëza në Saskatoon.

Ujii i ndotur i rubinetit si atëherë kur gypat po ndryshken.

Ku plisa të rrafshta dheu notojnë porsi mizat që rrinë mbi sipërfaqen e liqenit.

Gjembat e shkathta në formë shkopi, sheqerka kubike të bardha përbrenda

njësoj sikur e kuqja do shkrihej kur i qet kërcellat në mullirin e patates.

Ishuj dheu në ujin e lavamanit. Baltë mbi matryoshkat e saj.

_________________________

Shënime shpjeguese:

ⁱAlebrijes – skulptura tradicionale nga Oaksaka (Meksiko), që përfaqësojnë kafshë fantastike në ngjyra të gjalla.

ⁱⁱ Constantin Brâncu?i (1876-1957) – skulptor i famshëm rumun.

ⁱⁱⁱ Tezontle – rokë vullkanike e ndotur prej ngjyre të kuqëremtë, e përdorur intenzivisht për konstrukcionet në Meksiko.

^ivCalavera (shumës): calaveras, në spanjisht) – përfaqësime decorative të kafkës humane, zakonisht nga glina apo sheqeri, të përdorura në kremtimin e Ditës së të vdekurve në Meksiko.

^vTrobairitz ( në gjuhën e vjetër provesale) – femër trubadure nga Occitania, në jug të Francës, në shekujt 12-13.

^viDilaudid – një medikament në bazë të opiumit i përdorur për zbutjen e dhimbjeve të ashpra, i përdorur nganjëherë edhe si narkotik.

SHËNIME PËR AUTORIN DHE PËRKTHYESEN

Stephen Brown është një poet dhe artist plastic që jeton në Meksiko City. Krijimet e tij më të freskëta investigojnë inter/tekstualitetet e psikogjeografisë së jetës urbane në mëndjen dhe trupin e qytetit dhe banorëve të tij. Poemat e Brown-it, mes tjerash, janë botuar kohëve të fundit në revistat Canadian Literature, Indiana Review, Rampike, Phoebe, CV2 dhe Vallum: Contemporary Poetry & Poetics. (Dr. Diana Manole)

(I shqipëroi: Baki Ymeri)