Kulturë
Poezi nga Luisa Neru?
E diele, 12.04.2015, 02:40 PM
Luisa Neru?
S-a n?scut la
Motto: “Ca ?i rug?ciunea, poezia este o
scar? spre cer."
Luisa Neru?
U lind në Xhurxhiu dhe jeton në Baia Mare (Maramuresh). Anëtare e Klubit të Shkrimtarëve të Maramureshit. Debutim poetic: Revista Intercultural?, Libraria Eminescu, Bukuresht 2007. Aktivitete letrar: botime në antologji dhe revista letrare, botime në mass-media, laureate e disa çmimeve për letërsi.
Motto: “Njësoj si lutja, edhe poezia është një shkallë drejt qiellit.”
MEMEMNTO
E o sear? în care tonuri gri
Se a?az? peste un azi r?t?cit
Fluturi îngenunchia?i, perdele uitate
Umbra ascuns? sub degete-ncle?tate
Pe o frunte ghicit? mereu
Toate s-au oprit
În albastrul mai obosit ca o zi de ieri
Valize de cea?? c?rau g?rile de piatr?
MEMENTO
Është një mbrëmje ku tonet e përhirta
Ulen mbi një të sotme të degdisur
Flutura të gjunjëzuara, perde të harruara
Hija e fshehur nën gishtërinj të gërshetuar
Mbi një ballë të gjetur përherë
Të gjitha u ndalën
Në kaltërsinë më të lodhur se dita e djeshme
Valixhe mjegullash bartnin stacionet e gurit
URMA
Aici i-am g?sit sufletul. Obosise
M-am a?ezat lâng? el f?r? cuvinte
Doar fr?mânt?rile i le-am suflat ca pe o p?p?die
Certându-le goliciunea
Printre ramuri de s?lcii evantaie sub?iri a?teptau o dalt?
Brâncu?i dormea
GJURMA
Këtu ia gjeta shpirtin. Ishte lodhur
U ula pranë tij pa fjalë
Vetëm përpëlitjet ia fryra si një lule rradhiqe
Duke ia qortuar lakuriqësinë
Mes degëve të shelgut elbazë të holla prisnin një daltë
Brënkushi* dremiste
_____
*Skulptor i famshëm rumune
AMPRENT?
Nu ?tiu nici azi de
ce cuvântul t?u
M-apropie mai mult de roman?a p?mântului ud
Nu ?tiu nici când bra?ele tale m-au ar?tat
Luminii
?tiu doar c? nu mi-a fost de-ajuns
S? m? pot defini prin atâtea frunze galbene
Pân? nu m-ai în?l?at pe umerii t?i
S? v?d c? ?i îngerii palizi str?lucesc
Apoi
Odihnindu-mi nesomnul în palmele tale
S? înv?? cum se fr?mânt? icoane m?runte
Din lut
De-abia atunci ploi dezlegate în suflet
Umpleau golul m?surat de timp
Încet, încet, din gândurile stinse cre?teau
Pun?i
AMPRENTË
Nuk e di as sot përse fjala jote
Më afron më shumë me romancën e dheut të vlagtë
Nu e di kur krahët tu m-a treguan
Dritën
Di vetëm se nuk më qe e mjaftueshme
Të definohem nëpër aq gjethe të verdha
Derisa nuk më lartësove në supet tua
Të shoh se edhe engjëjt e zbehtë shndrisin
Pastaj
Duke e prehur pagjumësinë në shuplakat tua
Të mësoj se si gatuhen ikona të imta
Prej gline
Mu atëherë shirat e çliruara në shpirt
E mbushnin hapësirën e matur nga koha
Ngadalë, ngadalë, nga mendimet e shuara
Ngriteshin urat